Treść zadania

Rozwiązania

• 

  1 0

  Joanna12 2.3.2012 (22:36)

  ,,Zeszyt w kratkę" Rozdział o Świętym Mikołaju
  
  Święty Mikołaj jest teraz niewidzialny jak Pan Bóg w niebie, blisko Matki Bożej, bo jej stale Boże Narodzenie przypomina. Kiedy jednak chodził po ziemi, miał wąsy, brodę, płaszcz i wysoka czapkę. Starsi dlatego przebierają się za Świętego Mikołaja, żeby chociaż przez chwilę wyglądać jak on. Jest dobry, sympatyczny. Kochają go i cieszą się nim wszyscy po kolei. Choć taki stary, nie leży ciągle w łóżku, nie siedzi w klubowym fotelu jak mumia egipska- biega po mrozie jak pingwin. Surowy dla siebie samego, dla innych łagodny- nie tupie na nikogo nie grozi: Oj, leniuchom się dostanie, będą co dzień jedli w piekle twarde kluchy na śniadanie.Cały rok czeka na jednego tylko dzień, żeby się pokazać- taki jest cierpliwy. Tymczasem dziecko się denerwuje, kiedy musi czekać ! Kiedy dziecko długo czeka, zaraz się jak indor wścieka, potem robi straszne miny, jak mamusia w sklepie mięsnym, kiedy nie ma już wędliny. Święty Mikołaj, chociaż zmarznięty, uśmiecha się. Tymczasem gdy dziecko zmarznie, to urządza awantury, że w rajstopach same dziury. Chociaż wędruje sam jeden, chce być dla wszystkich: i dla babci, i dla dziadka, dla stryjenki i dla ciotek, dla uczonych i idiotek, dla biskupa i Murzynki, dla chłopaka i dziewczynki, dla zdechlaka i żołnierza, co wyostrzył się na jeża, i dla tego, co rozmyślał od pacierza do pacierza, aż mu zjedli schab z talerza. Pewnego razu czekano na Świętego Mikołaja. Ktoś podszedł do okna, uchylił je- bo chciał go szybciej zobaczyć, jeszcze na podwórku, ale uciekł jak oparzony od zimna. Długo nie pojawił się Święty Mikołaj był dziwnie nieswój. Okazało się, że nie miał już prezentów, wszystkie oddał innym dzieciom i dorosłym. Tajemniczy jak kot, którego znamy od czasów faraona, ale nie wiemy, o czym myśli. Spojrzał do worka jak do oklapniętej opony, z którego uciekło powietrze. Zaczął szukać w kieszeniach zimowego palta, ale znalazł tylko guzik od spodni. Wszyscy się dziwili, że nie ma prezentów. Szkoda! znowu obudziła się nadzieja, kiedy zbliżył się do tatusia i zaczął mu szeptać do ucha- może o tym, gdzie ma schowane prezenty? Niestety, prosił o pieniądze na bilet tramwajowy, bo porozdawał wszystko, co miał. co robić? Może go pocieszyć, pogłaskać po zmartwionej głowie i powiedzieć: Dobry Święty Mikołaju, pewnie kryzys także w kraju. tymczasem mamusia zawołała :
  -Słuchajcie, Święty Mikołaj dawno umarł. Rozdał ostatnie prezenty i poszedł do nieba. Nauczył nas dawać.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie