jest to obszar chroniony, wyróżniający się szczególnymi wartościami naukowymi, przyrodniczymi, społecznymi, kulturowymi i wychowawczymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000ha, na którym ochronie podlega całość przyrody oraz swoiste cechy krajobrazu;
wszelkie działania na jego terenie podporządkowane są ochronie przyrody i mają pierwszeństwo przed wszystkimi innymi działaniami;
jego nadrzędnym celem jest poznanie, zachowanie całości systemów przyrodniczych danego terenu wraz z warunkami ich funkcjonowania oraz odtwarzanie zniekształconych i zanikłych ogniw rodzimej przyrody.
BABIOGÓRSKI PARK NARODOWY
Park ten został utworzony w1954 roku, jego powierzchnia wynosi 1734 ha. Jest on najmniejszym do tej pory Parkiem Narodowym w Polsce, obejmującym obszar najwyższej części Beskidów Zachodnich wraz z ich najwyższym szczytem Babią Górą (1725m. n.p.m) W roku 1978 uznany został Światowym Rezerwatem Biosfery ze względu na znajdujące się w nim bogactwo fauny i flory, które obejmuje m.in. około 700 gatunków roślin naczyniowych i 166 gatunków kręgowców. Symbolem Parku jest okrzyn jeleni, który, wraz z rogownicą alpejską, ma tam jedyne w Polsce stanowisko.
BIAŁOWIESKI PARK NARODOWY
Jest najstarszym Parkiem Narodowym w Polsce. Powstał w roku 1947 w miejsce istniejącego od 1921 roku rezerwatu. Początkowo jego powierzchnia wynosiła 5346 ha, jednak w 1996 roku jego obszar zwiększony został do 10502 ha. Ze względu na wyjątkowo bogatą faune i florę (3500 gatunków roślin i 10000 gatunków zwierząt) w 1977 roku uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery, natomiast w 1979 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości. Na terenie Parku znajduje się słynny rezerwat żubrów i tarpanów (koników polskich). Symbolem Parku jest żubr.
BIEBRZAŃSKI PARK NARODOWY
Jest największym Parkiem Narodowym w Polsce utworzonym w 1973 roku, jego powierzchnia to 59223 ha. Obszar Parku obejmuje jeden z najcenniejszych obiektów przyrodniczych Europy - naturalny kompleks torfowisk niskich oraz w niewielkim stopniu przejściowych i wysokich. Ze względu na ten specjalny charakter objętych ochroną terenów (można tu dodać, iż jest to jeden z najzimniejszych rejonów kraju) jest on proponowany do uznania za Światowy Rezerwat Biosfery. W Parku występuje lilia złotogłów i storczyk obuwik. Na bagnach spotkać można ginące w Polsce cietrzewie.
BIESZCZADZKI PARK NARODOWY
Park ten utworzony został w 1973 roku. Jego całkowita powierzchnia wynosi 27064 ha i obejmuje najwyższą część Bieszczadów Zachodnich z cudownymi szczytami: Tarnicą (1346m n.p.m.), Haliczem i Połoniną Caryńską. Flora parku jest bardzo bogata - liczy 700 gatunków roślin naczyniowych. Między innymi z tego względu uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery. Także fauna obfita jest w liczne gatunki zwierząt. Występuje tam między innymi niedźwiedź, żbik i ryś. Ten ostatni jest symbolem Parku.
PARK NARODOWY "BORY TUCHOLSKIE"
Jest to jeden z młodszych parków w Polsce, gdyż utworzony został dopiero w 1996 roku. Na terenie Parku, którego powierzchnia wynosi 4789 ha, występuje ponad 30 jezior (w tym 9 lobeliowych o kryształowo czystej wodzie) a także przez jego obszar przepływa kilka rzek - główne z nich to Brda, Zbrzyca i Kłonecznica. Cechą charakterystyczną tego Parku są rozległe bory sosnowe, które stanowią około 80% powierzchni. Ponieważ tereny te nie należą do silnie zanieczyszczonych, występuje tam bogata flora porostów (206 gatunków). W parku występuje m. in.: lobelia jeziorna i poryblin jeziorny, rosiczka okrągłolistna i czerń błotna. Ze zwierząt spotkać można m. in.: bobra, wydrę, 7 gatunków nietoperzy, żurawia, puchacza, gągoła i zimorodka.
DRAWIEŃSKI PARK NARODOWY
Utworzony został w 1990 roku i obejmuje powierzchnię 11019 ha. W granicach parku przepływa jedna z najczystszych rzek Polski - Drawa. W jej wodach żyją m.in.: pstrąg potokowy, łosoś, lipień i troć. Oprócz wymienionych ryb z innych grup spotkać można tam także: żółwia błotnego, puchacza, orlika krzykliwego, bobra i wydrę. Występuje tam również wiele gatunków roślin naczyniowych takich jak żurawina drobnolistna i chamedafna północna. Symbolem Parku jest charakterystyczna dla niego wydra.
GORCZAŃSKI PARK NARODOWY
Powierzchnia Parku (6764 ha) obejmuje centralną cześć masywu Gorców. Z tego względu powstały w 1981 roku park ma charakter typowo leśny z piętrowym układem roślinności. Do najczęściej spotykanych drzew na tych terenach należą świerk, buk i jodła. Rośnie tam również bardzo rzadko spotykana paproć podejrzon lancetowaty. Z ssaków spotkać można rysia, żbika i wilka. Symbolem Parku jest występująca tam, obok innych 11 gatunków płazów, salamandra plamista.
PARK NARODOWY GÓR STOŁOWYCH
Jest to Park utworzony w 1993 roku, którego powierzchnia wynosi około 6500 ha. Góry Stołowe podlegają ochronie ponieważ są jedynymi w Polsce górami zbudowanymi z górnokredowych piaskowców o strukturze płytowej. Podlegające wietrzeniu skały tworzą unikalny na skalę europejską krajobraz (labirynty i skałki o przedziwnych kształtach). Na obszarze Parku przeważają zbiorowiska leśne.
KAMPINOSKI PARK NARODOWY
Powstały w 1959 roku Park o powierzchni 36533 ha obejmuje fragment puszczy położonej w pradolinie Wisły. Na występujących tam wydmach śródlądowych przeważają bory sosnowe. Swoje stanowisko mają tam również relikty glacjalne - chamedafne północne i zimoziół północny. Bogata fauna parku liczy około 5000 gatunków, do których m. in. należą restytuowane: bobry, rysie i łosie. Ostatnie z wymienionych zwierząt jest symbolem Parku.
KARKONOSKI PARK NARODOWY
Park ten utworzony został w 1959 roku. Park ten objejmuje północną część Karkonoszy z najwyższym ich szczytem - Śnieżką (1602 m n.p.m.). Łączna jego powierzchnia wynosi 5562 ha. Ponieważ jest to obszar typowo górski, występuje tam piętrowy układ roślinności. Dominującym gatunkiem drzewa w lasach jest świerk. Oprócz bogatej fauny i flory cechą charakterystyczną tego Parku, a do tego wartą obejrzenia są bardzo ciekawe formy skalne ostańców (Pielgrzym) i kotły polodowcowe z malowniczymi jeziorkami (Śnieżne Kotły). Jako kolejny z polskich Parków uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery. Symbolem Parku jest Góra Chojnik.
MAGURSKI PARK NARODOWY
Położony w woj. małopolskim Park o powierzchni 19961 ha, należy do najmłodszych Parków Polski, gdyż powstał w 1995 roku. Jest to park typowo leśny - lasy zajmują 93% powierzchni, łączy się to z dużą ilością występujących tam zwierząt będących pod ochroną - około 200 gatunków. Należą do nich m. in. żbik, ryś, wydra i niedźwiedź.. Symbolem Parku jest orlik krzykliwy.
NARWIAŃSKI PARK NARODOWY
Jest kolejnym "młodym" Parkiem polskim, powstałym w 1996 roku. Park obejmuje bagienną dolinę Narwi - od Suraża do Rzędzian o łącznej powierzchni 7350 ha. 70% terenów Parku zajmują bagna i tereny podmokłe na których występuje około 200 gatunków roślin naczyniowych (13 objętych ochroną gatunkową). Także roślinność szuwarowa i wodna jest wyjątkowo bogata. Zwrócić również należy uwagę na swoista faunę, którą stanowią m. in. łoś, wydra, bóbr, błotniak pospolity, pszczołojad, myszołów, kania czarna, krogulec, gniewosz, ropucha zielona i rzekotka drzewna oraz płoć, szczupak, kiełb i brzana. Symbolem Parku jest myszołów.
OJCOWSKI PARK NARODOWY
Jest to jeden z najmniejszych Parków Narodowych, jego powierzchnia wynosi 1890 ha. Park ten, utworzony w 1956 roku, obejmuje dolinę Prądnika ze skałami, jaskiniami i lasami. Osobliwością Parku jest będąca pod ochroną brzoza ojcowska. Poza tym, tereny te słynną z licznie występujących tam nietoperzy. Spotkać można tam 15 gatunków tych zwierząt, prawnie chronionych, wśród nich najrzadziej występującego - nocka orzęsionego. Dlatego właśnie symbolem Parku jest nietoperz.
PIENIŃSKI PARK NARODOWY
Pomimo, iż Park istnieje od 1932 roku, to jednak prawnie zatwierdzony został dopiero w 1954 roku. Jego powierzchnia, obejmująca środkową część Pienin z najwyższym ich szczytem - Trzy Koron (982 n.p.m.) i malowniczym przełomem Dunajca, zajmuje obszar 2231 ha. Do najczęściej spotykanych tam drzew należą głównie buki, jodły i świerki. Wędrując górskimi szlakami natknąć można się na reliktowe gatunki roślin takich jak: chryzantema (złocień) Zawadzkiego i jałowiec sawina. Występuje tam wyjątkowo bogaty świat owadów (1600 gatunków motyli). Ze względu na licznych turystów ochrona jego wymaga ogromnego wysiłku. Symbolem Parku są Trzy Korony.
POLESKI PARK NARODOWY
Park ten o powierzchni 9646 ha, utworzony został w 1990 roku. Park objmuje tereny zlewni Wieprza i Bugu. Jego cechą charakterystyczną są torfowiska i płytkie jeziora występujące na tym obszarze. Wśród roślin istnieją rzadkie i chronione relikty, takie jak: brzoza niska, wierzba lapońska i gnidosz królewski. Również fauna tego Parku należy do bogatych, spotkać można tam m. in. - rzadko pojawiającego się w Polsce - żółwia błotnego, a także żurawia, wilka i wydrę. Symbolem Parku jest żuraw.
ROZTOCZAŃSKI PARK NARODOWY
Jak sama nazwa wskazuje, zajmuje on obszar Roztocza, a dokładniej jego środkowa część. Jego powierzchnię, która liczy 8482 ha, w 93% pokrywają lasy. Dominującym gatunkiem drzew jest sosna, a mniejszy udział mają jodła i buk. Występuje tam również rzadko spotykany gatunek obuwika pospolitego. W 1979 roku wprowadzono na teren Parku bobra, a w 1982 konika polskiego, który jest symbolem Parku.
SŁOWIŃSKI PARK NARODOWY
Utworzony został w 1967 roku, w 1977 roku uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery. Jego powierzchnia - 18619 ha - obejmuje tereny położone między Łebą a Rowami w środkowej części Wybrzeża Słowińskiego. Do osobliwości Parku należą znajdujące się na jego terenie ruchome wydmy, a także 4 płytkie przymorskie jeziora: Łebsko, Gardno, Dołgie Wielkie i Małe. Spotkać można tam będącego pod ochroną mikołajka nadmorskiego, a także gnieżdżącą się tam mewę srebrzystą, która jest symbolem Parku.
ŚWIĘTOKRZYSKI PARK NARODOWY
Obejmujący pasmo Gór Świętokrzyskich z najwyższym szczytem - Łysicą (612 m n.p.m.) Park o powierzchni 7626 ha, utworzony został w 1950 roku. Do jego cech charakterystycznych należą gołoborza - rumowiska skalne pozbawione roślinności naczyniowej (za wyjątkiem części brzeżnych). Jodła jest dominującym gatunkiem drzew na występujących tam terenach leśnych. Pojawia się tam również modrzew polski.. Symbolem Parku jest jeleń.
TATRZAŃSKI PARK NARODOWY
Ten utworzony w 1954 roku Park o powierzchni 21164 ha należy do najbardziej znanych Parków Narodowych w Polsce. Obejmuje on obszar Tatr Polskich z najwyższym szczytem Rysami (2499 m n.p.m.). Na jego obszarze występują liczne jeziora zwane stawami (największe - Morskie Oko), jaskinie, (najdłuższa - Miętusia) oraz strumienie i potoki tworzące malownicze wodospady (np. Wodogrzmoty Mickiewicza). Roślinność o typowo górskim, piętrowym układzie jest wyjątkowo bogata i zróżnicowana. Występuje tam całkowicie chroniona szarotka alpejska. Również świat zwierząt nie należy do ubogich. Spotkać można tam m. in.: niedźwiedzia brunatnego, świstaka i kozicę. Ze względu na swoje walory krajobrazowe Park ten rokrocznie odwiedzany jest przez tysiące turystów, którzy stanowią dla niego poważne zagrożenie. Symbolem Parku jest kozica.
WIELKOPOLSKI PARK NARODOWY
Utworzony w 1957 roku Park charakteryzuje się bardzo urozmaiconą rzeźbą trenu oraz bogactwem flory i fauny. Na powierzchni liczącej 5886 ha znajduje się wiele pomników przyrody zarówno żywej jak i nieożywionej. Jest to drugi obok Parku Pienińskiego Park bardzo bogaty w świat owadów. Liczy on ich około 2500 gatunków. Symbolem Parku jest sowa.
WIGIERSKI PARK NARODOWY
Park ten o powierzchni 15113 ha położony jest na Pojezierzu Suwalskim, na północno-wschodnim krańcu Puszczy Augustowskiej. Największym jeziorem na jego obszarze są Wigry (pow. 2187 ha, 73 metry głębokości). Utworzony został w 1989 roku ze względu na bogatą i zróżnicowaną roślinność tych terenów. Występuje tam bardzo rzadko spotykany i będący pod ochroną obuwik pospolity. Ze zwierząt pojawia się żółw błotny, wydra, bóbr, wilk i łoś. Symbolem Parku jest bóbr.
WOLIŃSKI PARK NARODOWY
Utworzony w 1960 roku Park reprezentuje krajobraz polodowcowy charakteryzujący się wysokimi, stromo opadającymi wzgórzami morenowymi, a także klifowymi brzegami od morza. Jego powierzchnia - 1037 ha - obejmuje północno-zachodnią część wyspy Wolin. W lasach występujących na tych terenach spotkać można sosny, buki i dęby. Na obszarze Parku rosną też chronione gatunki takie jak: wiciokrzew pomorski i mikołajek nadmorski. Awifauna Parku liczy 230 gatunków. Symbolem Parku jest występujący tam orzeł bielik.
lub
zarejestruj nowe konto.
0 0
madzia0124 19.5.2010 (21:00)
PARK NARODOWY
jest to obszar chroniony, wyróżniający się szczególnymi wartościami naukowymi, przyrodniczymi, społecznymi, kulturowymi i wychowawczymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000ha, na którym ochronie podlega całość przyrody oraz swoiste cechy krajobrazu;
wszelkie działania na jego terenie podporządkowane są ochronie przyrody i mają pierwszeństwo przed wszystkimi innymi działaniami;
jego nadrzędnym celem jest poznanie, zachowanie całości systemów przyrodniczych danego terenu wraz z warunkami ich funkcjonowania oraz odtwarzanie zniekształconych i zanikłych ogniw rodzimej przyrody.
BABIOGÓRSKI PARK NARODOWY
Park ten został utworzony w1954 roku, jego powierzchnia wynosi 1734 ha. Jest on najmniejszym do tej pory Parkiem Narodowym w Polsce, obejmującym obszar najwyższej części Beskidów Zachodnich wraz z ich najwyższym szczytem Babią Górą (1725m. n.p.m) W roku 1978 uznany został Światowym Rezerwatem Biosfery ze względu na znajdujące się w nim bogactwo fauny i flory, które obejmuje m.in. około 700 gatunków roślin naczyniowych i 166 gatunków kręgowców. Symbolem Parku jest okrzyn jeleni, który, wraz z rogownicą alpejską, ma tam jedyne w Polsce stanowisko.
BIAŁOWIESKI PARK NARODOWY
Jest najstarszym Parkiem Narodowym w Polsce. Powstał w roku 1947 w miejsce istniejącego od 1921 roku rezerwatu. Początkowo jego powierzchnia wynosiła 5346 ha, jednak w 1996 roku jego obszar zwiększony został do 10502 ha. Ze względu na wyjątkowo bogatą faune i florę (3500 gatunków roślin i 10000 gatunków zwierząt) w 1977 roku uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery, natomiast w 1979 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości. Na terenie Parku znajduje się słynny rezerwat żubrów i tarpanów (koników polskich). Symbolem Parku jest żubr.
BIEBRZAŃSKI PARK NARODOWY
Jest największym Parkiem Narodowym w Polsce utworzonym w 1973 roku, jego powierzchnia to 59223 ha. Obszar Parku obejmuje jeden z najcenniejszych obiektów przyrodniczych Europy - naturalny kompleks torfowisk niskich oraz w niewielkim stopniu przejściowych i wysokich. Ze względu na ten specjalny charakter objętych ochroną terenów (można tu dodać, iż jest to jeden z najzimniejszych rejonów kraju) jest on proponowany do uznania za Światowy Rezerwat Biosfery. W Parku występuje lilia złotogłów i storczyk obuwik. Na bagnach spotkać można ginące w Polsce cietrzewie.
BIESZCZADZKI PARK NARODOWY
Park ten utworzony został w 1973 roku. Jego całkowita powierzchnia wynosi 27064 ha i obejmuje najwyższą część Bieszczadów Zachodnich z cudownymi szczytami: Tarnicą (1346m n.p.m.), Haliczem i Połoniną Caryńską. Flora parku jest bardzo bogata - liczy 700 gatunków roślin naczyniowych. Między innymi z tego względu uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery. Także fauna obfita jest w liczne gatunki zwierząt. Występuje tam między innymi niedźwiedź, żbik i ryś. Ten ostatni jest symbolem Parku.
PARK NARODOWY "BORY TUCHOLSKIE"
Jest to jeden z młodszych parków w Polsce, gdyż utworzony został dopiero w 1996 roku. Na terenie Parku, którego powierzchnia wynosi 4789 ha, występuje ponad 30 jezior (w tym 9 lobeliowych o kryształowo czystej wodzie) a także przez jego obszar przepływa kilka rzek - główne z nich to Brda, Zbrzyca i Kłonecznica. Cechą charakterystyczną tego Parku są rozległe bory sosnowe, które stanowią około 80% powierzchni. Ponieważ tereny te nie należą do silnie zanieczyszczonych, występuje tam bogata flora porostów (206 gatunków). W parku występuje m. in.: lobelia jeziorna i poryblin jeziorny, rosiczka okrągłolistna i czerń błotna. Ze zwierząt spotkać można m. in.: bobra, wydrę, 7 gatunków nietoperzy, żurawia, puchacza, gągoła i zimorodka.
DRAWIEŃSKI PARK NARODOWY
Utworzony został w 1990 roku i obejmuje powierzchnię 11019 ha. W granicach parku przepływa jedna z najczystszych rzek Polski - Drawa. W jej wodach żyją m.in.: pstrąg potokowy, łosoś, lipień i troć. Oprócz wymienionych ryb z innych grup spotkać można tam także: żółwia błotnego, puchacza, orlika krzykliwego, bobra i wydrę. Występuje tam również wiele gatunków roślin naczyniowych takich jak żurawina drobnolistna i chamedafna północna. Symbolem Parku jest charakterystyczna dla niego wydra.
GORCZAŃSKI PARK NARODOWY
Powierzchnia Parku (6764 ha) obejmuje centralną cześć masywu Gorców. Z tego względu powstały w 1981 roku park ma charakter typowo leśny z piętrowym układem roślinności. Do najczęściej spotykanych drzew na tych terenach należą świerk, buk i jodła. Rośnie tam również bardzo rzadko spotykana paproć podejrzon lancetowaty. Z ssaków spotkać można rysia, żbika i wilka. Symbolem Parku jest występująca tam, obok innych 11 gatunków płazów, salamandra plamista.
PARK NARODOWY GÓR STOŁOWYCH
Jest to Park utworzony w 1993 roku, którego powierzchnia wynosi około 6500 ha. Góry Stołowe podlegają ochronie ponieważ są jedynymi w Polsce górami zbudowanymi z górnokredowych piaskowców o strukturze płytowej. Podlegające wietrzeniu skały tworzą unikalny na skalę europejską krajobraz (labirynty i skałki o przedziwnych kształtach). Na obszarze Parku przeważają zbiorowiska leśne.
KAMPINOSKI PARK NARODOWY
Powstały w 1959 roku Park o powierzchni 36533 ha obejmuje fragment puszczy położonej w pradolinie Wisły. Na występujących tam wydmach śródlądowych przeważają bory sosnowe. Swoje stanowisko mają tam również relikty glacjalne - chamedafne północne i zimoziół północny. Bogata fauna parku liczy około 5000 gatunków, do których m. in. należą restytuowane: bobry, rysie i łosie. Ostatnie z wymienionych zwierząt jest symbolem Parku.
KARKONOSKI PARK NARODOWY
Park ten utworzony został w 1959 roku. Park ten objejmuje północną część Karkonoszy z najwyższym ich szczytem - Śnieżką (1602 m n.p.m.). Łączna jego powierzchnia wynosi 5562 ha. Ponieważ jest to obszar typowo górski, występuje tam piętrowy układ roślinności. Dominującym gatunkiem drzewa w lasach jest świerk. Oprócz bogatej fauny i flory cechą charakterystyczną tego Parku, a do tego wartą obejrzenia są bardzo ciekawe formy skalne ostańców (Pielgrzym) i kotły polodowcowe z malowniczymi jeziorkami (Śnieżne Kotły). Jako kolejny z polskich Parków uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery. Symbolem Parku jest Góra Chojnik.
MAGURSKI PARK NARODOWY
Położony w woj. małopolskim Park o powierzchni 19961 ha, należy do najmłodszych Parków Polski, gdyż powstał w 1995 roku. Jest to park typowo leśny - lasy zajmują 93% powierzchni, łączy się to z dużą ilością występujących tam zwierząt będących pod ochroną - około 200 gatunków. Należą do nich m. in. żbik, ryś, wydra i niedźwiedź.. Symbolem Parku jest orlik krzykliwy.
NARWIAŃSKI PARK NARODOWY
Jest kolejnym "młodym" Parkiem polskim, powstałym w 1996 roku. Park obejmuje bagienną dolinę Narwi - od Suraża do Rzędzian o łącznej powierzchni 7350 ha. 70% terenów Parku zajmują bagna i tereny podmokłe na których występuje około 200 gatunków roślin naczyniowych (13 objętych ochroną gatunkową). Także roślinność szuwarowa i wodna jest wyjątkowo bogata. Zwrócić również należy uwagę na swoista faunę, którą stanowią m. in. łoś, wydra, bóbr, błotniak pospolity, pszczołojad, myszołów, kania czarna, krogulec, gniewosz, ropucha zielona i rzekotka drzewna oraz płoć, szczupak, kiełb i brzana. Symbolem Parku jest myszołów.
OJCOWSKI PARK NARODOWY
Jest to jeden z najmniejszych Parków Narodowych, jego powierzchnia wynosi 1890 ha. Park ten, utworzony w 1956 roku, obejmuje dolinę Prądnika ze skałami, jaskiniami i lasami. Osobliwością Parku jest będąca pod ochroną brzoza ojcowska. Poza tym, tereny te słynną z licznie występujących tam nietoperzy. Spotkać można tam 15 gatunków tych zwierząt, prawnie chronionych, wśród nich najrzadziej występującego - nocka orzęsionego. Dlatego właśnie symbolem Parku jest nietoperz.
PIENIŃSKI PARK NARODOWY
Pomimo, iż Park istnieje od 1932 roku, to jednak prawnie zatwierdzony został dopiero w 1954 roku. Jego powierzchnia, obejmująca środkową część Pienin z najwyższym ich szczytem - Trzy Koron (982 n.p.m.) i malowniczym przełomem Dunajca, zajmuje obszar 2231 ha. Do najczęściej spotykanych tam drzew należą głównie buki, jodły i świerki. Wędrując górskimi szlakami natknąć można się na reliktowe gatunki roślin takich jak: chryzantema (złocień) Zawadzkiego i jałowiec sawina. Występuje tam wyjątkowo bogaty świat owadów (1600 gatunków motyli). Ze względu na licznych turystów ochrona jego wymaga ogromnego wysiłku. Symbolem Parku są Trzy Korony.
POLESKI PARK NARODOWY
Park ten o powierzchni 9646 ha, utworzony został w 1990 roku. Park objmuje tereny zlewni Wieprza i Bugu. Jego cechą charakterystyczną są torfowiska i płytkie jeziora występujące na tym obszarze. Wśród roślin istnieją rzadkie i chronione relikty, takie jak: brzoza niska, wierzba lapońska i gnidosz królewski. Również fauna tego Parku należy do bogatych, spotkać można tam m. in. - rzadko pojawiającego się w Polsce - żółwia błotnego, a także żurawia, wilka i wydrę. Symbolem Parku jest żuraw.
ROZTOCZAŃSKI PARK NARODOWY
Jak sama nazwa wskazuje, zajmuje on obszar Roztocza, a dokładniej jego środkowa część. Jego powierzchnię, która liczy 8482 ha, w 93% pokrywają lasy. Dominującym gatunkiem drzew jest sosna, a mniejszy udział mają jodła i buk. Występuje tam również rzadko spotykany gatunek obuwika pospolitego. W 1979 roku wprowadzono na teren Parku bobra, a w 1982 konika polskiego, który jest symbolem Parku.
SŁOWIŃSKI PARK NARODOWY
Utworzony został w 1967 roku, w 1977 roku uznany został za Światowy Rezerwat Biosfery. Jego powierzchnia - 18619 ha - obejmuje tereny położone między Łebą a Rowami w środkowej części Wybrzeża Słowińskiego. Do osobliwości Parku należą znajdujące się na jego terenie ruchome wydmy, a także 4 płytkie przymorskie jeziora: Łebsko, Gardno, Dołgie Wielkie i Małe. Spotkać można tam będącego pod ochroną mikołajka nadmorskiego, a także gnieżdżącą się tam mewę srebrzystą, która jest symbolem Parku.
ŚWIĘTOKRZYSKI PARK NARODOWY
Obejmujący pasmo Gór Świętokrzyskich z najwyższym szczytem - Łysicą (612 m n.p.m.) Park o powierzchni 7626 ha, utworzony został w 1950 roku. Do jego cech charakterystycznych należą gołoborza - rumowiska skalne pozbawione roślinności naczyniowej (za wyjątkiem części brzeżnych). Jodła jest dominującym gatunkiem drzew na występujących tam terenach leśnych. Pojawia się tam również modrzew polski.. Symbolem Parku jest jeleń.
TATRZAŃSKI PARK NARODOWY
Ten utworzony w 1954 roku Park o powierzchni 21164 ha należy do najbardziej znanych Parków Narodowych w Polsce. Obejmuje on obszar Tatr Polskich z najwyższym szczytem Rysami (2499 m n.p.m.). Na jego obszarze występują liczne jeziora zwane stawami (największe - Morskie Oko), jaskinie, (najdłuższa - Miętusia) oraz strumienie i potoki tworzące malownicze wodospady (np. Wodogrzmoty Mickiewicza). Roślinność o typowo górskim, piętrowym układzie jest wyjątkowo bogata i zróżnicowana. Występuje tam całkowicie chroniona szarotka alpejska. Również świat zwierząt nie należy do ubogich. Spotkać można tam m. in.: niedźwiedzia brunatnego, świstaka i kozicę. Ze względu na swoje walory krajobrazowe Park ten rokrocznie odwiedzany jest przez tysiące turystów, którzy stanowią dla niego poważne zagrożenie. Symbolem Parku jest kozica.
WIELKOPOLSKI PARK NARODOWY
Utworzony w 1957 roku Park charakteryzuje się bardzo urozmaiconą rzeźbą trenu oraz bogactwem flory i fauny. Na powierzchni liczącej 5886 ha znajduje się wiele pomników przyrody zarówno żywej jak i nieożywionej. Jest to drugi obok Parku Pienińskiego Park bardzo bogaty w świat owadów. Liczy on ich około 2500 gatunków. Symbolem Parku jest sowa.
WIGIERSKI PARK NARODOWY
Park ten o powierzchni 15113 ha położony jest na Pojezierzu Suwalskim, na północno-wschodnim krańcu Puszczy Augustowskiej. Największym jeziorem na jego obszarze są Wigry (pow. 2187 ha, 73 metry głębokości). Utworzony został w 1989 roku ze względu na bogatą i zróżnicowaną roślinność tych terenów. Występuje tam bardzo rzadko spotykany i będący pod ochroną obuwik pospolity. Ze zwierząt pojawia się żółw błotny, wydra, bóbr, wilk i łoś. Symbolem Parku jest bóbr.
WOLIŃSKI PARK NARODOWY
Utworzony w 1960 roku Park reprezentuje krajobraz polodowcowy charakteryzujący się wysokimi, stromo opadającymi wzgórzami morenowymi, a także klifowymi brzegami od morza. Jego powierzchnia - 1037 ha - obejmuje północno-zachodnią część wyspy Wolin. W lasach występujących na tych terenach spotkać można sosny, buki i dęby. Na obszarze Parku rosną też chronione gatunki takie jak: wiciokrzew pomorski i mikołajek nadmorski. Awifauna Parku liczy 230 gatunków. Symbolem Parku jest występujący tam orzeł bielik.
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie