Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  rybitwa11 12.2.2012 (13:33)

  Na podstawie analizy podanego fragmentu i znajomości całego utworu
  scharakteryzuj Wertera. Zwróć uwagę na rolę miłości i literatury w życiu
  bohatera oraz jego stosunek do natury.
  CHARAKTERYSTYKA WERTERA
  Werter jest tytułowym bohaterem powieści Johanna Wolfganga Goethego pt.: "Cierpienia młodego Wertera". Autor przedstawił historię życia Wertera w postaci korespondencji bohatera z przyjacielem. Stąd pochodzą bezpośrednie relacje o jego perypetiach życiowych i duchowych rozterkach.
  W epoce romantyzmu Werter stał się wzorem do naśladowania dla młodych ludzi i na stałe wpisał się w historię literatury. Jego postawa życiowa nazwana werteryzmem na długie lata zafascynowała czytelników i znalazła licznych naśladowców.
  Werter pochodził z bogatej rodziny mieszczańskiej, o której prawie nie wspominał. Osobiście nie kontaktował się z rodziną, tylko za pośrednictwem kolegi. Nieliczne wzmianki o konfliktach z matką pozwalają się domyślać, że stosunki domowe nie miały pozytywnego wpływu na bohatera. Nie mógł się również odnaleźć w środowisku miejskim ani w pracy zawodowej. Nie znalazł zrozumienia otoczenia dla swoich potrzeb. Z tego powodu czuł się poniżony i upokorzony, gdyż postrzegał siebie jako nieprzeciętnego i wyjątkowego człowieka. Był utalentowany, posiadał zdolności artystyczne. Pięknie rysował, grał na fortepianie , bardzo dobrze tańczył i tłumaczył pieśni Osjana z angielskiego. Widać ,że jest zafascynowany literaturą: „Osjan wyrugował z mego serca Homera. Jakiż niewysłowiony jest ten świat, w który
  wprowadza nas niezrównany poeta”. Lubił zajmować się dziećmi i miał z nimi doskonały kontakt. Sam był naiwny i łatwowierny jak dziecko, łatwo ulegał skrajnym emocjom. Miał słabą konstrukcję psychiczną, był nadwrażliwy. Szybko zniechęcał się do działań. Nużyły go rutynowe zajęcia. Nie potrafił podejmować decyzji, ciągle zastanawiał się i wahał. Biernie poddawał się losowi, nie umiejąc walczyć o zrealizowanie swoich pragnień. Raczej nie był realistą lecz żył marzeniami.
  Werter nie mógł poradzić sobie z samym sobą mimo, że był wykształcony, oczytany i obyty między ludźmi. Jednak z powodu swego niskiego pochodzenia czuł się odtrącony przez ludzi wyższego stanu. Buntował się przeciwko temu, negując różnice między ludźmi spowodowane stanem posiadania czy z racji wysokiego urodzenia. Podkreślał często, że jest samotnikiem szukającym swego miejsca na ziemi. Stał się człowiekiem wyobcowanym i nieszczęśliwym. Te wszystkie okoliczności skłoniły go do wyjazdu na wieś. Tam szukał ukojenia w obcowaniu z przyrodą. Chętnie spędzał wolne chwile na łonie natury, podziwiając jej harmonię i piękno. „Miejscowość, gdzie przebywam, to raj prawdziwy, a wiosna tu w pełni uroczych ponęt swych i rozkwitu.” – pisał do przyjaciela. Zafascynowanie przyrodą jeszcze się wzmogło, gdy poznał i pokochał Lottę. Ta miłość stała się dla niego wszystkim. Zatracał się w swoim uczuciu. Pisał do przyjaciela, że gdy przypadkiem dotknie Lotty, przebiegają po nim dreszcze, czuje zamęt w zmysłach. Traktuje ją jak boginię, bez której nie można żyć. Jest dla niego świętością. „Mam tak wiele, a uczucie dla niej pochłania wszystko; mam tak wiele, a bez niej wszystko staje się niczym." Jak zawsze był oderwany od rzeczywistości i nie chciał przyjąć do wiadomości, że ta miłość jest nieodwzajemniona , a Lotta ma narzeczonego z którym planuje się pobrać. Kiedy ta prawda dociera wreszcie do Wertera, głęboko go unieszczęśliwia. Wtedy przestaje zachwycać się przyrodą, którą widzi w ciemnych barwach:. „ ten świat otaczający wydawał mi się rajem, jest mi dzisiaj udręką, prześladowczym demonem, kroczącym za mną wszędzie, gdzie stąpię.” Werter przede wszystkim myślał o sobie. Rozpamiętywał swoje uczucia, ciągle narzekał i obwiniał wszystkich o swoje niepowodzenia. Na przeszkodzie do szczęścia stali mu inni, nawet przyroda, Lotta i Bóg, nigdy on sam. Uczucia ciągle górowały u niego nad rozumem. Wraz z utratą miłości utracił sens życia. Ma myśli samobójcze:” Jakby jakaś zasłona uchyliła się przed duszą moją, a widownia nieskończonych przejawów życia przemieniła mi się w bezdenną otchłań otwartego wieczyście grobu.”
  Werter ciągle snuł rozważania nad swoim nieszczęściem. Uznał, że świat go odrzucił, więc on musi odrzucić świat. Przyroda też go zawiodła, dostrzegł w niej „wiecznie połykającego, wiecznie przeżuwającego potwora”. Skoro wszyscy go opuścili, to samozagłada wydaje się jedynym rozwiązaniem.
  Jego śmierć właściwie nikogo nie zasmuciła. I to jest najgorsza puenta jaką zgotował mu los.
  Jednak satysfakcjonujący byłby dla niego fakt, że został bohaterem dla wielu pokoleń czytelników. W swoim czasie był nawet ikoną mody. Choć jego wygląd nie był do końca znany, to staranny ubiór „ niebieski frak z kołnierzem, proste spodnie i żółta kamizelka” stał się wzorem ubioru gwarantującego powodzenie u kobiet.
  W dzisiejszych czasach ani ubiór, ani frustracje werterowskie nie budzą już takich emocji jak w epoce romantyzmu. Jego świat bezpowrotnie minął. Dzisiaj młodzi ludzie mają inne aspiracje, inne marzenia i inne wybory życiowe. Tylko przyroda niezmiennie nas zachwyca.

  Załączniki

  • na_podstawie_analizy_podanego_fragmentu_i_znajomosci_calego_utworu.docx (17 KB)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie