Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  asieczka 18.5.2010 (15:27)

  "W znaczeniu biblijnym dzień Pański jest to czas szczególnego nawiedzenia Boga. Czas, w którym Bóg wkracza do naszego życia i obdarza nas swoimi łaskami, mocą, miłością. Najpełniejszym znaczeniem słowa �Dzień Pański� jest dzień, w którym Bóg zapowiedział ponowne do nas przyjście. Dzień Pański, jak mówi konstytucja liturgii świętej, jest to podstawa i rdzeń roku liturgicznego. Przede wszystkim jest to pamiątka zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Sobór Watykański II mówi tak: �Każdego tygodnia kościół obchodzi pamiątkę zmartwychwstania Pańskiego w dniu, który nazwał Pańskim�. Niedziela zmartwychwstania stała się momentem zwrotnym w życiu apostołów. W dniu Pańskim dopełniło się to, co Jezus robił w czasie swojego życia. W niedzielny wieczór, jak pisze ewangelista Jan �Uradowali się wszyscy ujrzawszy Pana�. Oznacza to, że niedziela jest dniem radości oraz odpoczynku i pojednania. Dzień Pański jest to pamiątka zesłania Ducha Świętego, jako początek pielgrzymki Kościoła. Właśnie w niedzielę pięćdziesiątnicy dokonało się zesłanie Ducha Świętego. Apostołowie zaczęli wtedy głosić z mocą Bożego Ducha o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Dzień Pański jest to przede wszystkim liturgia wspomnienia zbawczych wydarzeń. W niedziele bierzemy udział w eucharystii i jest to właśnie najważniejsza część niedzieli. Aby dobrze przeżyć niedzielę, powinno być się w stanie łaski uświęcającej, żeby móc pojednać się z Bogiem. Bez tego nie ma pełnego świętowania tego wspaniałego dnia. Powinno się również przeczytać tekst św. Justyna (pochodzi z pierwszej połowy II wieku). Zawiera on opis jak świętowali pierwsi chrześcijanie:
  
  �W dniu zaś zwanym dniem słońca odbywa się zebranie w jednym miejscu, wszystkich razem z wsi i z miast. Wtedy czyta się pamiętniki apostolskie i pisma prorockie, póki czas na to pozwala. Potem gdy lektor skończy, przełożony daje żywym głosem upomnienie i zachętę do naśladowania tych nauk znakomitych. Następnie wszyscy z miejsc powstajemy i modlimy się. Gdy modlitwa się skończy przynoszą chleb, wino i wodę. A przełożony zanosi modlitwy ile tylko może, lud zaś z radością odpowiada Amen. Wreszcie następuje rozdawanie i rozdzielanie wszystkim tego co się stało eucharystią. Nieobecnym natomiast rozsyła się ją przez diakonów.�
  Niedziela jest więc od zawsze dniem kultu religijnego. Już pierwsi chrześcijanie potrafili ten dzień świętować. Oni ofiarowywali go całego Bogu, poświęcali ten czas np. na taniec, śpiew. W naszych czasach to zanika. Niektórzy zapominają, jak świętować i jak ten dzień powinno się obchodzić.
  Ludzie koniecznie w niedzielę chcą odpoczywać. Żyją oni wśród ludzi, którzy narzucają swój światopogląd i przez to nie chcą iść do kościoła, bo boją się, że będą wyśmiani. Niektórzy nie potrafią zorganizować sobie czasu i uważają, że godzina eucharystii im nie odpowiada. Chociaż nie chcę im się poszukać takiej godziny która pasowałaby im. Uważam dlatego, że chodzenie na wieczór do kościoła jest to nieodpowiedni czas. Oczywiście eucharystia wieczorna powinna być sprawowana, ponieważ niektórzy ludzie np. pracują albo są w podróży. Wieczór jest nieodpowiednim czasem na pójście na eucharystię. Jeżeli jest możliwość powinno się szukać jak najwcześniejszej godziny, aby spotkać się z Bogiem. Ludzie uważają również, że wiara to osobista sprawa każdego człowieka i na tym kończą. Czasami nawet "wykręcają się�, że homilia jest nieciekawa albo śpiewy są zbyt trudne, etc.
  
  Niedziela jest czasem radości, odpoczynku i pojednania. Dzień pański jest dopełnieniem szabatu, którego obchodził naród wybrany, bo Bóg po stworzeniu świata odpoczął dnia siódmego. W księdze Wyjścia w rozdziale 31 jest napisane �Bóg nakazuje Izraelowi święcić ten dzień.� Zabrania im pracować. Dobrze to obrazuje w księdze rodzaju sytuacja, w której Izraelici są na pustyni i Bóg zarzuca mannę z nieba. Przez sześć dni zsyła im mannę tak, aby wystarczyła dokładnie na jeden dzień. Szóstego dnia (w sobotę) natomiast zsyła tyle, aby wystarczyło manny dokładnie na dwa dni. Nakazuję im, aby w niedzielę nie wychodzili. Część Izraelitów wyszła w niedzielę, aby poszukać manny i jej tam nie znaleźli. Bóg wiec troszczy się oto, abyśmy w ten dzień nie wykonywali niepotrzebnych prac. Oczywiście niektórzy ludzie pracują w niedzielę. W takim przypadku należy rozróżnić czy tą pracę nie można odłożyć na inny dzień. Z drugiej jednak strony, jak ktoś jest kierowcą autobusu albo pracodawca go do tego zmusza, to taka osoba musi pracować. W takich przypadkach człowiek nie ma grzechu. Natomiast jeżeli jest się rolnikiem i ma się do wyboru nakarmić bydło, albo zebrać zboże i wybiera zbieranie zboża w takim wypadku ma się grzech, ponieważ można je zebrać później. We wszystkim tkwi potrzeba rozeznania. Niedziela jest to również czas odpoczynku. Bóg w siódmy dzień po skończeniu świata odpoczął. Odpoczynek to nie tylko regeneracja sił. Bóg Izraelitom przyniósł wyzwolenie od ciągłej pracy niewolniczej. Izraelici wychodząc z Egiptu, świętują ten dzień odpoczynkiem. W sensie biblijnym odpoczynek to zaznanie pokoju, wolności i sprawiedliwości. Zaznanie tego może stać się m.in. przez sakramenty, spowiedź, trwanie w stanie łaski uświęcającej i wolności od rożnych nałogów.
  
  Dzień Pański w rodzinie chrześcijańskiej jest to dzień jedności. Dla mnie niedziela musi być obchodzona z rodziną. W niedzielę powinno być wspólne śniadanie, najlepiej wspólna eucharystia, wspólny obiad, spacer, dyskusja. Rano może być praktykowana jutrznia, a pod koniec dnia nieszpory. Dla dzieci można czytać jakieś historyjki biblijne. Wspólne przeżywanie niedzieli w gronie rodzinnym można nazwać małą Wielkanocą, bo niedziela jest pamiątką zmartwychwstania. Cały kościół zbiera się przy uroczystości zmartwychwstania, tak też powinno się świętować w rodzinie. "

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie