Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  mysqa16 17.5.2010 (23:25)

  Izajasz (hebr. יְשַׁעְיָהוּ, Jeszajahu) (ur. ok. 765, zm. do 701 p.n.e.) – jeden z największych proroków Starego Testamentu. Jego proroctwa przedstawia Księga Izajasza.
  Spis treści
  [ukryj]
  
  * 1 Życie
  * 2 Nauczanie
  * 3 Zobacz też
  * 4 Bibliografia
  
  Życie [edytuj]
  
  Dane dotyczące życia i działalności proroka zawarte w jego księdze są fragmentaryczne. Uzupełniają je późniejsze tradycje, które nie zawsze są wiarygodne. Problematyczne są też informacje o jego pochodzeniu. Prawdopodobnie pochodził z arystokratycznej rodziny z Jerozolimy. Z Księgi Izajasza dowiadujemy się, że jego ojcem był Amos (Amoc), różny od proroka Amosa. Talmud babiloński utożsamia ojca Izajasza z bratem króla Amazjasza (por. 2 Krl 14). Rodzina proroka musiała być znaczna i zbliżona do dworu, gdyż otrzymał on doskonałe wykształcenie literackie oraz odznaczał się znajomością spraw publicznych, polityki, kwestii religijnych i społecznych oraz wielką kulturą. Izajasz utrzymywał bliskie stosunki z dworem królewskim, a nawet z królami Achazem i Ezechiaszem (por. Iz 7; 37; 39). Był ich doradcą. Został powołany na proroka w roku śmierci króla Ozjasza, czyli w r. 739/738 p.n.e. (inni przyjmują r. 746 lub 740). Miał wtedy ok. 25-30 lat. Należy więc sądzić, że urodził się ok. r. 765 p.n.e. Swą działalność prorocką pełnił ok. 40 lat, ponieważ niektóre jej przejawy związane są z najazdem Sennacheryba na królestwo judzkie w r. 701 p.n.e. Izajasz jako prorok działał jeszcze prawdopodobnie na początku panowania Manassesa, ponieważ tradycja żydowska mówi o męczeńskiej śmierci proroka właśnie za czasów tego króla. Z Księgi Izajasza dowiadujemy się, że był on żonaty i miał dwóch synów, którym nadał symboliczne imiona. Pierwszy z nich to Szear-Jaszub ("Reszta się nawróci" lub "Reszta powróci") (Iz 7,1-9). Imię to zawierało zarówno groźbę jak i pomyślną zapowiedź, zapowiadało bowiem klęskę narodu judzkiego, ale także przetrwanie nielicznej grupy dobrych Izraelitów, z której miał się później odrodzić naród i nawrócić się do Boga. Drugi syn Izajasza nosił imię Maher-Szalal-Chasz-Baz ("Rychły-Łup-Bliska-Zdobycz"). Oznaczało ono mającą wkrótce nadejść klęskę oraz upadek wrogów Judy - Izraela i Damaszku (Iz 8,1-4). Żona Izajasza jest nazwana "prorokinią" (Iz 8,3), ale tytuł ten wskazuje jedynie na to, że była żoną proroka.
  
  Pierwszy okres działalności proroka to czas od jego powołania do wojny syro-efraimskiej (736-733). Zachęca wówczas do bezgranicznej ufności do Boga zamiast pokładania nadziei w zabiegach dyplomatycznych. W jego mowach dostrzega się groźby wobec dworu królewskiego i karcenie za panoszące się tam występki moralne (por. Iz 3,12-15). Przepowiadanie to okazało się bezskuteczne, ponieważ Achaz odmówił podporządkowania się słowu Boga. Izajasz wycofał się wtedy z działalności publicznej aż do śmierci króla.
  
  Drugi okres działalności przypada na początek panowania Ezechiasza. Izajasz przystępuje do działania w obliczu nowego niebezpieczeństwa grożącego królestwu. Król przez zawieranie przymierzy politycznych próbuje uniezależnić się od Asyrii, co wywołuje sprzeciw proroka.
  
  Trzeci okres działalności Izajasza zaczyna się w r. 705 p.n.e., kiedy to Ezechiasz zrywa na dobre z polityką neutralności i opowiada się po stronie koalicji antyasyryjskiej pod przewodnictwem Egiptu. Poglądy proroka na ten stan rzeczy odzwierciedlają rozdziały 28-31 Księgi Izajasza.
  Nauczanie [edytuj]
  
  Działalność proroka i jego nauczanie realizuje się w trzech wymiarach. Występuje on bowiem jako duszpasterz i kaznodzieja, pisarz i natchniony poeta oraz teolog i prorok mesjański. Wymiar duszpastersko-kaznodziejski jego nauczania obejmuje zagadnienia etyczne, religijne i polityczne. Prorok walczy o podniesienie poziomu moralnego w społeczeństwie, szczególnie w sferach rządzących. Wśród zagadnień etycznych na pierwszy plan wysuwa się walka z bałwochwalstwem, synkretyzmem religijnym i czysto zewnętrznym kultem bez prawdziwej wiary i pobożności. Prorok podkreśla niezmierzoną świętość Boga, czego wyrazem jest wizja opisana w Iz 6,1-7. W zakresie zagadnień politycznych Izajasz podkreśla zasadę teokracji i próbuje w tym wymiarze wywierać wpływ na królów judzkich. Doradza królowi politykę neutralności, nieprowokowania Asyrii i nieliczenia na pomoc Egiptu.
  
  Izajasz jest też pisarzem. Efektem jego ponad czterdziestoletniej działalności pisarskiej jest biblijna Księga Izajasza. Z niej czerpiemy większość informacji o treści nauczania proroka. W dzisiejszej formie zawiera ona zbiory mów, kazań, poematów i innych utworów poetyckich, ale egzegeci wskazują, że Izajasz historyczny jest autorem jedynie utworów zawartych w pierwszych trzydziestu dziewięciu rozdziałach.
  
  Izajasz jest największym prorokiem mesjańskim, gdyż niektóre teksty zawarte w Księdze Izajasza interpretowane są przez tradycję żydowską i chrześcijańską w sensie mesjańskim. Prorok przepowiada, że Mesjasz będzie potomkiem króla Dawida, poczętym i narodzonym z alma[h] (Hebr. znaczy: młoda panna lub młoda kobieta zamężna, nie będąca jeszcze matką; wyraz ten podkreśla młodość osoby i normalnie suponuje dziewictwo), będzie nazwany Emmanuelem (z hebrajskiego 'immanu 'el - Bóg jest z nami) (Iz 7,14) i spocznie na nim Duch Jahwe (por. Iz 9,5). Będzie rządził królestwem Dawida sprawiedliwie, a jego panowanie obejmie wszystkie narody. Teksty o wydźwięku mesjańskim znajdują się też w dalszej części Księgi, czyli u tzw. Deutero-Izajasza.
  Zobacz też [edytuj]
  Portal Święci
  Portal:
  Święci
  Commons-logo.svg
  Zobacz zbiór multimediów na Wikimedia Commons:
  Izajasz
  
  * święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
  * modlitwa za pośrednictwem świętego
  * Izajasz (imię)
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie