Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  madzialena1236 17.5.2010 (22:20)

  Bocian biały (Ciconia ciconia) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny bocianowatych (Ciconiidae).
  
  Pierwotnie był gatunkiem bardziej związanym z terenami leśnymi. Obecnie zamieszkuje tereny trawiaste, stepy, sawanny, tereny uprawne (często blisko zbiorników wodnych), tereny bagienne, wilgotne lub okresowo zalewane łąki i pastwiska, okolice jezior i laguny. Lubi rozproszone drzewa, na których może gniazdować lub nocować. Występuje głównie na nizinach, rzadko na wyżynach (maksymalnie do 3500 m n.p.m. na Kaukazie). Unika terenów zimnych, o częstych opadach atmosferycznych, obszarów wysoko położonych i o gęstej roślinności (np. trzcinowisk i gęstych lasów). W przeciwieństwie do bociana czarnego nie unika siedzib ludzkich i często gnieździ się nawet w środku wsi lub w małych miastach, przeważnie w rejonach z rozległymi dolinami rzecznymi i wilgotnymi łąkami. Pojawia się na wysypiskach śmieci.
  Charakterystyka [edytuj]
  
  Upierzenie białe z wyjątkiem czarnych lotek i ogona. Nogi i dziób czerwone. Szyja długa, w locie wyciągnięta do przodu. Skóra wokół oczu czarna, tęczówka ciemnobrązowa lub szara. Z uwagi na słabo rozwinięte mięśnie piersiowe częściej posługuje się lotem szybowcowym, czyli wykorzystując powierzchnię swoich skrzydeł i wznoszące, ciepłe prądy powietrzne. Siłą własnych mięśni lata niechętnie i tylko na niewielkie odległości. Sposób lotu jak u bociana czarnego, do wzbicia się w powietrze musi oddać parę podskoków. Odlatuje stadami w sierpniu i wrześniu, a wraca w marcu i kwietniu. Głównie można usłyszeć jego klekot gdy wróci na gniazdo lub w czasie godów, kiedy wygina szyję tak, że głowę kładzie na plecach. Umie też pogwizdywać.
  Wymiary
  długość ciała 95 – 115 cm
  długość ogona 24 – 26 cm
  długość dzioba: 16-20cm[3]
  rozpiętość skrzydeł 155 – 220 cm
  wysokość ok. 80 cm
  Masa ciała
  2,3 – 4,4 kg.
  Samce są przeważnie nieco większe od samic.
  Podgatunki [edytuj]
  Ciconia ciconia ciconia – (Linnaeus, 1758) – gnieździ się na Półwyspie Iberyjskim i wyspowo we Francji oraz w północno-zachodniej Afryce. Ta populacja zimująca w Afryce Równikowej i Zachodniej podczas przelotów przelatuje nad Cieśniną Gibraltarską. Znacznie większa populacja w Europie Środkowej i Wschodniej oraz na Bałkanach, na Kaukazie, w Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie. Zimuje w Afryce Równikowej i Wschodniej przelatując nad Bosforem i Dardanelami oraz nad Synajem. Część zimuje w Indiach.
  Ciconia ciconia asiatica (Severtsov, 1873) – gnieździ się w Azji Środkowej, zimuje w Indiach i Iranie. Jest nieco większy od C. c. ciconia.
  Dawniej jako podgatunek bociana białego uznawano bociana czarnodziobego (Ciconia boyciania).
  
  
  Bociany w gnieździe
  Gniazdo duże, koliste z warstwowo ułożonych gałęzi, poprzetykanych skośnie witkami. Wyściółka dość obfita ze słomy, torfu, łajna, niekiedy z dodatkiem papieru lub szmat. Średnica zewnętrzna 1,0 – 1,5 m; wysokość 0,5 – 1,5 m. Buduje je zarówno samiec, jak i samica.
  Umiejscowione zwykle na drzewie w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich lub na różnych budowlach ludzkich (dach budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w ruinach wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych, pylonach, słupach telegraficznych, stogach). Od lat 70. XX wieku coraz częściej na specjalnych platformach umieszczanych przez człowieka na słupach linii telefonicznych lub energetycznych, w niektórych rejonach jest to najczęstszy sposób lokowania gniazd. W Polsce ponad 60% populacji gniazduje na słupach energetycznych.
  Gniazduje pojedynczo lub w luźnych koloniach, gdzie wiele gniazd jest często blisko siebie. Tego samego gniazda ptaki używają przez wiele lat, co roku dokonując napraw i uzupełnień budulca. Znane są gniazda użytkowane 400 lat, a największe z nich mają 225 cm średnicy, 280 cm wysokości i ważą ponad tonę! Dana para przywiązuje się zatem do danego gniazda i gdy partner długo nie wraca z zimowiska jest zmieniany, zwłaszcza gdy do samca, wracającego wcześniej, przyleci obca samica przed zeszłoroczną.
  Jaja
  Różnobiegunowe, bardzo mało wydłużone, raczej pękate o barwie białej, lekko przybrudzonej o tępym węższym biegunie. Średnie wymiary 72x54 mm. Składane pod koniec kwietnia w liczbie od 1 do 7.
  Wysiadywanie i dorastanie [
  Jaja składane w odstępach dwudniowych. Wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 33-34 dni przez obydwoje rodziców, ale nocą zawsze samica. Pisklęta opuszczają gniazdo po 55-64 dniach; w wieku 70 dni są już prawie samodzielne, lecz dojrzałość płciową uzyskują dopiero po 2 – 7 latach. Opieką nad potomstwem zajmują się oboje rodzice po równo, nie tylko karmią, ale i opryskują wodą w upalne dni. Ptaki młodociane mają czarny dziób (przechodzący z czasem w jasno czerwony) i brązowoszare nogi. Tęczówka oka młodych jest brązowa, a u dorosłych szarawa. Pisklęta są pokryte białym gęstym puchem. Najstarszy zaobrączkowany samiec dożył 33 lat i rok wcześniej pomyślnie wyprowadził lęg. W niewoli jeden osobnik dożył 35 lat.
  Pożywienie
  Bocian jest ptakiem mięsożernym. Żywi się owadami, głównie pasikonikami i chrząszczami, ale również jaszczurkami, wężami, pisklętami i wyjątkowo małymi zającami. W latach obfitujących w myszy i norniki zjada prawie wyłącznie te gryzonie, przez co jest ptakiem pożytecznym z punktu widzenia rolników. Mimo popularnych opowieści bocian biały rzadko je żaby, jeżeli do wyboru ma inne rodzaje pokarmu. W okresie lęgowym staje się mało wybredny i aby wykarmić szybko rosnące młode łapie każde zwierzę, które jest w stanie połknąć.
  Ochrona
  
  Bocian biały nie jest gatunkiem globalnie zagrożonym wyginięciem, chociaż od stu lat znacznie zmniejszył swą liczebność w wielu obszarach północnej i zachodniej Europy (Dania, Szwecja i Włochy). Jest chroniony Konwencją o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt[4].
  W Polsce z uwagi na spadającą liczebność gatunek został objęty programem ochronnym koordynowanym przez Polskie Towarzystwo Przyjaciół Przyrody "pro Natura" (Program Ochrony Bociana Białego i Jego Siedlisk). Podczas VI międzynarodowego spisu bociana białego z 2004 roku liczebność gatunku oceniono na ok. 230 tysięcy par. Najliczniej gnieździ się na na terenie Polski (ok. 52,5 tysiąca par w wieku rozrodczym, ok. 23% światowej populacji[5]), Hiszpanii, Ukrainy, Białorusi, Litwy i Łotwy. Przyczynami spadku liczebności mogą być zmiany klimatyczne, osuszanie terenów podmokłych i stosowanie pestycydów w rolnictwie.
  Bocian w kulturze
  
  W wierzeniach słowiańskich wiosną i latem za pomocą bocianów (i lelków – a jesienią i zimą za pomocą kruków) wele trafiały z Wyraju na ziemię i wstępowały do łon kobiet[6]. Generalnie bocian biały uważany był za ptaka przynoszącego szczęście – w folklorze przyjęło się sądzić, iż zabicie tego ptaka potrafi ściągnąć nieszczęście na osobę, która tego dokonała. Był zwiastunem wiosny, a jego gniazdo na budynku symbolem szczęścia i obfitości plonów dla gospodarstwa
  Szeroko rozpowszechnione w całej Europie Środkowej jest przekonanie, że bociany przynoszą dzieci[7]. Nawiązanie do niego pojawiło się w odcinku Dziadek serialu animowanym Między nami bocianami, a także w serialu animowanym Smerfy, cyklu Xanth i opowiadaniu Jakub Wędrowycz i siedmiu krasnoludków ze zbioru Zagadka Kuby Rozpruwacza (krasnoludy są przynoszone przez czarne bociany).
  W starożytnej Grecji był poświęcony bogini Herze, opiekującej się karmiącymi matkami. W Chinach natomiast jest symbolem synowskiej miłości, gdyż uważa się tam, że bociany zajmują się nie tylko swoim potomstwem, ale i niedołężnymi rodzicami. Dla chrześcijan to symbol pobożności, zmartwychwstania i czystości.
  
  
  Kasztanowiec (Aesculus L.) – rodzaj drzew, rzadziej krzewów należących do rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae). Obejmuje ok. 25 gatunków pochodzących z południowo-wschodniej Europy, Ameryki Północnej oraz Azji wschodniej. W Polsce wszystkie uprawiane gatunki są sztucznie introdukowane przez człowieka. Gatunkiem typowym jest Aesculus hippocastanum
  
  Pokrój
  Dorastają nawet do 40 m wysokości.
  Pąki
  Duże, charakterystyczne dla całego rodzaju, kleiste lub suche.
  Liście
  Ustawione naprzeciwlegle, dłoniastodzielne, złożone z 5–9 listków na długich ogonkach.
  Kwiaty
  Obupłciowe lub rozdzielnopłciowe w tym samym kwiatostanie, zazwyczaj zebrane w okazałe, wyprostowane wiechy o wys. do 30 cm, w kolorze białym, żółtawym, różowym lub czerwonym. Kwiat składa się 4–5 płatków i tyluż działek kielicha. Płatki opatrzone paznokciem. Pręcików jest 5–9, słupek jeden, górny.
  Owoc
  Torebka gładka lub kolczasta, rozpadająca się po dojrzeniu na trzy części. Nasiona bardzo duże, ciemnobrązowe z kolistym znacznikiem (hilum), popularnie nazywane "kasztanami".
  Biologia i ekologia
  Cechy fitochemiczne
  Kasztanowce to rośliny trujące. Owoce zawierają związki z grupy saponin, powodujące hemolizę czerwonych krwinek.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie