Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  natii161 16.5.2010 (15:58)

  
  1) Droga
  Borowiczów do Owczar.
  2) Oddanie Marcinka do szkoły.
  3) Pożegnanie z rodzicami i rozpacz chłopca.
  4) Pierwszy dzień w szkole.
  5) Nauka Marcinka w Owczarach.
  6) Przygotowania do wizyty inspektora.
  7) Przyjazd Jaczmieniewa.
  8) Krytyka pracy Wiechowskiego przez naczelnika.
  9) Skarga kobiet ze wsi na nauczyciela.
  10) Radość pana Ferdynanda.
  11) Rozważania Jaczmieniewa o rusyfikacji i sposobach nauki w szkołach.
  12) Oczekiwanie na egzaminy wstępne do gimnazjum w Klerykowie.
  13) Korepetycje u pana Majewskiego.
  14) Egzaminy wstępne.
  15) Przyjęcie Marcinka do klasy wstępnej.
  16) Stancja u „starej Przepiórzycy”.
  17) Pierwszy rok nauki w Klerykowie.
  18) Samotność marcinka.
  19) Współczucie Borowicza dla Romka.
  20) Wizyta Marcinka w domu rodzinnym.
  21) Promocja
  do klasy pierwszej.
  22) Śmierć matki.
  23) Przyjaźń z „Wilczkiem”.
  24) Opuszczenie się w nauce przez Marcinka.
  25) Spór księdza Wargulskiego z inspektorem.
  26) Zabawa w parku i pochwycenie chłopców.
  27) Religijność Marcinka.
  28) Przejście Marcinka do piątej klasy.
  29) Wakacje w Gawronkach.
  30) Znajomość Marcina z Szymonem Nogą.
  31) Opowieść Szymona o powstańcach.
  32) Wyprawa na głuszce.
  
  33) Zmiany w gimnazjum klerykowskim.
  34) Sytuacja polskich uczniów.
  35) Przedstawienie rosyjskiego teatru amatorskiego.
  36) Wizyty Borowicza w domu inspektora.
  37) Historia Andrzeja Radka.
  38) Praca Radka u Płoniewicza.
  39) Przyjęcie Radka do gimnazjum.
  40) Samotność Andrzeja i szykanowanie go przez kolegów.
  41) Bójka Radka z kolegą i wydalenie ze szkoły.
  42) Borowicz wstawia się za Radkiem.
  43) Podział uczniów klasy szóstej na „literatów” i „wolnopróżniaków”.
  44) Wpływ dzieła Buckle’a na uczniów gimnazjum.
  45) Marcin Borowicz w gronie materialistów.
  46) Lekcja historii i protest Waleckiego.
  47) Postawa Marcina i ukaranie Waleckiego.
  48) Nowy
  uczeń, Bernard Sieger.
  49) Lekcja języka polskiego w klasie szóstej.
  50) Recytacja „Redutę Ordona” Siegiera.
  51) Wzruszenie Marcina.
  52) Spotkania uczniów w domu Gontali.
  53) Przyjaźń Radka i Siegera.
  54) Majewski śledzony przez Borowicza.
  55) Zemsta Marcina.
  
  56) Przygotowania do egzaminu maturalnego.
  57) Miłość Marcina do „Biruty”.
  58) Powrót Marcina do Klerykowa.
  59) Wizyta w domu „starej Przepiórzycy”.
  60) Wiadomość o wyjeździe „Biruty” i rozpacz Borowicza.
  61) Spotkanie Marcina z Andrzejem Radkiem.
  
  ZAPOŻYCZONE Z www.klp.pl
  
  INTERNET NIE GRYZIE! wystarczy tylko troszkę poszukac:)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  bozkoz 16.5.2010 (16:01)

  Zimą niezamożni państwo Borowiczowie, rodzice małego Marcinka, postanawiają oddać swoją pociechę na stancję przygotowującą syna do pójścia do gimnazjum w mieście Kleryków. W nowym domu chłopiec nie mieszkał sam. Były tam również inne dzieci, które w dzień uczyły się wraz z tamtejszymi dziećmi w szkółce, którą prowadziło owe małżeństwo. Marcinek był bardzo podekscytowany i przestraszony nową sytuacją w jakiej się znalazł, ale wszystko zaczęło się normalizować, gdy jego starsi koledzy zaprzyjaźnili się z nim oraz pomagali mu
  w arytmetyce czy nauce czytania rosyjskiego. W szkole panowała przyjazna atmosfera. Mimo nakazu nauczania Polaków tylko
  i wyłącznie w języku rosyjskim tak do końca nie było. Zawiało jednak zgrozą gdy przyjechał na kontrolę dyrektor z Rosji i nagle się okazało, że w szkole tylko dwóch uczniów biegle czyta po rosyjsku, reszta tylko duka albo w ogóle nic po tym języku nie potrafi. Dyrektor miał prawie wybuchnąć ze złości lecz sytuację uratowały tamtejsze Polki-matki uczniów, które wielce się skarżyły na dyrektora, który uczy ich pociechy tylko i wyłącznie po rosyjsku. Po niedługim czasie po małego Marcina przyjechała jego mama Helena. Jej synek umiał już podstawy matematyki oraz
  j. rosyjskiego więc postanowili pojechać do miasta gdzie przyszły gimnazjalista miał zdawać egzaminy. Testy sprawdzające uczniów były jednak dopiero parę dni później niż się spodziewano więc pani Borowiczowa korzystając z czasu znalazła chłopcu rodzinę,
  w której przez następne lata edukacji będzie mieszkał. Jego nową mamą została „Pani Przepiórkowska”. Przestraszona matka nie była jednak pewna, czy Marcin jest dobrze przygotowany do egzaminów gdyż poziom wiedzy kandydatów był bardzo wysoki. Udało się jej „załatwić” kilka godzin korepetycji u p. Majewskiego. Przyszłego nauczyciela chłopca w szkole gimnazjalnej. W końcu nastały egzaminy, z którymi malec poradził sobie bez większych problemów i od tamtej pory był już uczniem owej szkoły w Klerykowie. Na początku bardzo się starał. Chętnie i sumiennie podchodził do obowiązków mimo, że nie zawsze były łatwe.
  Po kilku miesiącach nauki do Marcina niespodziewanie przyjechała mama, której udało się uzyskać dwudniowy urlop dla syna co podobno nie było takie łatwe. Szczęśliwa rodzina wracając do rodzinnych Gawronek opowiadała sobie o wszystkim i obiecywała sobie wieczną miłość. Potem stało się coś okropnego. Pani Helena, mama gimnazjalisty nieoczekiwanie zmarła.
  Lecz młodzieniec nie przejmował się tym tak, jak można by było myśleć. Bedąc dopiero w mieście dopiero poczuł brak matki.
  W następnym roku szkolnym chłopak bardzo się opuścił w nauce. Zaprzyjaźnił się z bogatym, rozwydrzonym łobuzem, który namawiał go do wspólnych przeskrobanek czy wagarów. Jednego dnia, kiedy wszyscy uczniowie i rada szkoły uczestniczyli w ważnej uroczystości kościelnej on z jego nowym kolegą byli poza miastem. Młody Borowicz jednak przemarzł i wrócił na msze. Wtedy coś go ruszyło i postanowił się zmienić na lepsze. Od tego dnia codziennie z rana modlił się przed szkołą w owej katedrze i wszystkie swoje powodzenia i porażki wiązał z modlitwą.
  Po ukończeniu egzaminów i otrzymaniu promocji do klasy piątej uczeń pojechał na wieś na swoje gospodarstwo. Nie było to jednak to samo miejsce kiedy żyła jego mama. Zatęsknił za tym. Chłopak znalazł nową pasję. Było to polowanie, w sumie samo posiadanie strzelby, prochu z którą mógł śledzić leśna zwierzynę. Zaprzyjaźnił się nawet z tamtejszym mistrzem łowieckim, który godzinami opowiadał mu o tamtejszej faunie i różnych anegdotach związanych z polowaniem. Kiedyś nastał niesamowity dzień. Kiedy ze swoim nowym przyjacielem poszedł na prawdziwe polowanie. Wzięli wszystko co trzeba łącznie w wódką, która bodajże miała być bardzo pomocna w kuszeniu zwierzyny.
  Młodzieniec był tak zafascynowany czatowaniem na ptaki, że nie zauważył kiedy zniknął jego towarzysz. Po kilku godzinach nawoływania zwierzyny usłyszał chrapiącego łowcę, który wypił całą wódkę. Jak się później okazało od początku planowały tak chłopca wykorzystać a nawet zwierzyny, którą mieli upolować nie było w tamtych okolicach od dziesiątek lat. Po wakacjach Borowicz zastał w gimnazjum wielkie zmiany. Zastał nowego dyrektora i wielu nauczycieli. Zasady, obrzędy były surowsze i od tamtej pory jedynym językiem, którym można było się posługiwać był rosyjski. Można nawet powiedzieć, że powstało coś w rodzaju wojny między uczniami gimnazjum a nauczycielami. Zaczęły powstawać różne kółka zainteresowań. Wszystko regulaminowo po rosyjsku. Powstał m.in. teatr rosyjski na który Marcin zdecydował się jako nieliczny z Polaków. Był wręcz atrakcją widowiska i od tamtej pory wszyscy nauczyciele traktowali go w sposób bardziej przyjazny i łaskawszy.
  Był również ktoś taki jak Andrzej Radek, który bardzo chciał się wybić z biednej miejscowości. Był pilnym, bardzo mądrym uczniem, którego było stać na edukację przez udzielanie korepetycji młodszym rocznikom. Idąc do klasy piątej chciał spróbować swoich sił w bardziej renomowanej szkole, o której wspominamy czyli gimnazjum w Klerykowie.
  Nie miał on żadnych pieniędzy i liczył tylko i wyłącznie na szczęście, którego na początku mu troszkę brakowało. Spotkał on jednak po drodze do miasta bardzo miłego, zamożnego pana Płoniewicza, który bezinteresownie podwiózł go do miasta. W czasie rozmowy jaka przeprowadzali po drodze okazało się, że młodzieniec nie ma gdzie w Klerykowie mieszkać i co ze sobą począć. Pan zaproponował mu aby w zamian za udzielanie korepetycji jego dzieciom będzie miał swój kąt i zawsze coś do zjedzenia w jego domu. Jak można się domyśleć Radek zgodził się bez wahania. Dzieci pana Płoniewicza nie były bardzo bystre i Jędruś dużo czasu musiał dla nich poświęcać lecz nie narzekał. W szkole był bardzo źle traktowany przez rówieśników, którzy cały czas nabijali się z jego wiejskiego pochodzenia i stylu bycia. Doszło nawet do ostrej bójki przez która miał wylecieć z gimnazjum. Stało się jednak inaczej dzięki Borowiczowi, który mając dobre stosunku z dyrektorem, uratował jego sytuację. Marcin był już w klasie szóstej i wraz ze swoimi kolegami byli bardzo rządni nauki. Chodzili na spotkania, na których czytali rosyjska literaturę i przez która coraz bardziej utożsamiali się z treściami w nich znajdującymi. Byli żądni wszystkiego co nowe do nauczenia, przeczytania. Zdobywanie wiedzy traktowali wręcz jak jakiś wyścig. Nie wszystkim jednak ich znowu styl bycia i myślenia pasował. Podzielone myślenie można było zauważyć na lekcji historii, gdzie nauczyciel w sposób strasznie stronniczy i okrutny przedstawiał Polskę i katolicyzm.
  W pewnym momencie jeden z uczniów nie wytrzymał i stanowczym tonem kazał przestać wykładowcy uczyć ich takich faktów. Stwierdził, że tamtejsi uczniowie są katolikami i nie życzą sobie takich zniesławień kościoła. Zbulwersowany nauczyciel pobiegł do dyrektora. Ten natomiast wywołał na środek delikwenta i kazał mu się tłumaczyć. Zapytał klasę, co ona o tym myśli i kto go nakłaniał. Każdy był cicho. W pewnym momencie zaczął się wypowiadać Marcin Borowicz. Chłopak ten potocznie mówiąc „wkopał” swojego kumpla twierdząc, że nikt go do tego nie namawiał i że on jest po stronie nauczyciela bo on czyta prawdę o Polskim narodzie. Klasa była zmieszana ale szczęśliwa, że przynajmniej oni nie będą ukarani. Patriota jednak został wydelegowany raz na zawsze. Kolejnego roku stało się coś bardzo ważnego. Do klasy chłopców doszedł uczeń przeniesiony z Warszawy. Zygier bo tak się nazywał przypomniał chłopakom o ich powinności. Na zajęciach z języka polskiego wzruszył wszystkich swoim patriotyzmem. Obudził w kolegach polskie myślenie i wolę walki o niepodległość. Od tamtej pory przyjaciele spotykali się potajemnie w nocy w tzw. Starym Browarze.
  Czytali tam nielegalne w tamtych czasach dzieła polskich pisarzy i dyskutowali o nich. Kochali się w polskiej sztuce i byli zezłoszczeni, że muszą obowiązkowo mówić i uczyć się po rosyjsku. Jednego razu o mały włos nauczyciel Majewski nie odnalazł kryjówki chłopaków. Śledził go na szczęście Borowicz i broniąc ich tajemnicy zaatakował profesora błotem. Mógł wreszcie wypomnieć mu wszystkie „zbrodnie” przeciw ojczyźnie.
  Po świętach Wielkanocnych wszyscy uczniowie uczyli się dniami i nocami do egzaminu dojrzałości i zapominali o sobie każdy był sam ze sobą wkuwając ile się da. Marcin siedział codziennie na ławce nad rzeczką. Spotykał on tam „Batrinę” w której bezgranicznie się zakochał. Chłopak nie był w stanie się uczyć i myśleć o niczym innym niż ona. Nie spotykał jej jednak często. Kiedyś tylko poczuł, że gdy przyszła na ławkę coś zaiskrzyło i z jej strony. Nie widział jej już później. Gdy wrócił do miasta po egzaminach już prawie jako student Uniwersytety w Warszawie spotkał swoją „mamę” -„Panią Przepiórkowską”. Rozmawiali w kawiarni i wielu ważnych dla kraju sprawach. Gdy jednak do rozmowy przyłączył się radny z jego kontrowersyjnymi poglądami Marcin nie wytrzymując przeprosił „mamusię” i wyszedł. Poszedł do domu „Batriny” jak się potem okazało ona już tam nie mieszkała. Wyjechała z ojcem lekarzem i młodszym rodzeństwem w głąb Rosji.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  wiki96 16.5.2010 (18:57)

  Syzyfowe prace” - streszczenie
  
  Pewnej mroźnej zimy ubodzy państwo Borowiczowie postanowili wysłać swojego małego syna, Marcinka, na stancję, gdzie miał się przygotowywać na pójście do gimnazjum w Klerykowie. Chłopiec zamieszkał więc w nowym domu, ale nie sam. Pojawiało się tam mnóstwo innych dzieci, tak jak on uczącymi się w lokalnej szkółce. Marcinek, bardzo wystraszony, ale i podekscytowany nowością sytuacji, w której się odnalazł, powoli zaczynał się przyzwyczajać. Pomagali mu w tym starsi koledzy, z którymi się zaprzyjaźnił. Pomagali mu również w nauce: arytmetyce oraz języku rosyjskim. Szkoła była dla Marcinka bardzo przyjazna. Istniał wprawdzie nakaz nauczania Polaków jedynie po rosyjsku, ale nie wszyscy go dotrzymywali. Problemy pojawiły się, gdy z Rosji przyjechał dyrektor, by przeprowadzić kontrolę. Strach zapanował wśród uczniów i nauczycieli, gdy okazało się, że jedynie dwóch uczniów potrafi bez problemów czytać i rozmawiać po rosyjsku. Reszta znała jedynie podstawowe słowa, a często nawet i tego nie… Dyrektor bliski był wybuchowi złości, ale ukoiły go matki uczniów, Polki, które skarżyły się, że ich dzieci uczy się tylko "pa russki", a nie w ojczystym języku. Dyrektor więc spasował.
  
  
  
  szukane słowa pomoc
  ilość stron - ocena - płeć dowolna mężczyzna kobieta
  szkoła podstawowa gimnazjum liceum studia szukaj w: Język polski - Lektury
  
  
  
  
  Dodaj do notatnika
  Pobierz pracę
  Mini-ściąga do druku
  Dodaj komentarz
  
  
  Autor: triflee
  Strony maszynopisu (a4): 5,2
  Strony rękopisu (a5): 13,1
  Ocena nauczyciela dst
  Komentarz nauczyciela:
  poziom średni,
  słownictwo rozbudowane
  Średnia ilość gwiazdek: 4,06
  Oceń pracę 123456
  pdst. gimn. liceum studia
  wybierz szkołę aby
  ograniczyć ilość wyników
  BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaEkologiaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXIX wiekXX wiekCiekawostkiAngielskiNiemieckiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaReligiaWOSTechnikaTechnika i technologia
  
  BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiFrancuskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSTechnikaTechnika i technologia
  
  Antyk i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćBiografieMateriały do maturyMotywyPrace przekrojoweRecenzjeStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaChemia ogólnaChemia analitycznaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiWłoskiRosyjskiŁacinaFrancuskiHiszpańskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSPrzysposobienie obronneTechnika i technologia
  
  Antyk i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaChemia organicznaChemia ogólnaChemia analitycznaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaPrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiHiszpańskiInformatykaMatematykaEkologiaArchitekturaEkonomiaZarządzanieEuropeistykaAdministracjaDydaktykaEtykaLogistykaFilozofiaKulturoznawstwoPedagogikaPolitologiaPolitykaPrawoMaszynoznawstwoMateriałoznawstwoTeologiaSocjologiaPsychologiaMedycynaRehabilitacjaElektrotechnikaMarketingBudownictwoDziennikarstwoTechnika i technologia
  
  
  
  
  
  Ostatnio na forum
  
  
  * Trzy litery
  * chessteerrr
  * Język angielski matura success ,,Elementary Students' Book'' i Pre-Intermadiate Activator'' testy
  * Oceń dowcip i dodaj swój
  * 123
  * EKOLOGIA!!!!!
  * Co by bylo gdyby(...)?
  * tworzymy bajkęę ;p ;))
  * GRA W SKOJARZENIA
  * JAK WYGLADALA BY RECENZJA TEGO ARTYKULU. PROSZE O POMOC. HELP!!!
  
  
  
  Brykowisko
  
  
  Najświeższe galerie na Brykowisku
  
  
  
  
  
  SanQa
  Nazwa: ;)
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  BuNiUcHnA
  Nazwa: DlA lUdZi O sIlNeJ wOlI i MoCnYcH nErWaCg...xDee
  
  
  
  
  Ostatnio dołączyli do brykujących
  
  
  
  
  
  Jadzziuniaa
  Wiek: 12
  O sobie: : koniec śmiechu+koniec płaczu=śmierć
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Made
  Wiek: 14
  Nr gg: 12737600
  
  
  
  
  
  Ostatnio dodali prace
  
  
  
  
  
  kwojt
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  o.O*Mi$ka*O.o
  
  
  
  
  
  Dołącz do nas
  
  
  Gimnazjum » Język polski » Lektury
  Polecamy profesjonalne i pełne opracowania lektur - jakość gwarantuje Wydawnictwo GREG
  Sklepy cynamonowe - Bruno Schulz
  Syzyfowe prace - Stefan Żeromski
  „Syzyfowe prace” - streszczenie
  
  Pewnej mroźnej zimy ubodzy państwo Borowiczowie postanowili wysłać swojego małego syna, Marcinka, na stancję, gdzie miał się przygotowywać na pójście do gimnazjum w Klerykowie. Chłopiec zamieszkał więc w nowym domu, ale nie sam. Pojawiało się tam mnóstwo innych dzieci, tak jak on uczącymi się w lokalnej szkółce. Marcinek, bardzo wystraszony, ale i podekscytowany nowością sytuacji, w której się odnalazł, powoli zaczynał się przyzwyczajać. Pomagali mu w tym starsi koledzy, z którymi się zaprzyjaźnił. Pomagali mu również w nauce: arytmetyce oraz języku rosyjskim. Szkoła była dla Marcinka bardzo przyjazna. Istniał wprawdzie nakaz nauczania Polaków jedynie po rosyjsku, ale nie wszyscy go dotrzymywali. Problemy pojawiły się, gdy z Rosji przyjechał dyrektor, by przeprowadzić kontrolę. Strach zapanował wśród uczniów i nauczycieli, gdy okazało się, że jedynie dwóch uczniów potrafi bez problemów czytać i rozmawiać po rosyjsku. Reszta znała jedynie podstawowe słowa, a często nawet i tego nie… Dyrektor bliski był wybuchowi złości, ale ukoiły go matki uczniów, Polki, które skarżyły się, że ich dzieci uczy się tylko "pa russki", a nie w ojczystym języku. Dyrektor więc spasował.
  R E K L A M A czytaj dalej ↓
  
  Niedługo potem przyjechała do Marcinka jego mama, pani Helena, aby zabrać go na egzaminy do gimnazjum, ponieważ znał już podstawy matematyki oraz języka rosyjskiego. W mieście musieli przeczekać kilka dni, ponieważ egzaminy się opóźniły. Pani Borowiczowa i jej syn wykorzystali ten czas, aby znaleźć rodzinę, przy której Marcinek mógłby mieszkać przez lata edukacji. Zamieszkał on u Pani Przepiórkowskiej. Matka bała się o swojego syna i o to, czy dostanie się on do gimnazjum, gdyż stawiano uczniom bardzo wysokie wymagania. Postanowiła więc pomóc synowi korepetycjami u pana Majewskiego, który miał być nauczycielem chłopca w gimnazjum. Kiedy nadeszły egzaminy, okazało się, że Marcinek radzi sobie bez trudu. Został więc uczniem gimnazjum w Klerykowie. Początkowo starał się bardzo i sumiennie wypełniał swoje obowiązki, choć czasami go przerastały.
  
  Kilka miesięcy minęło szybko. Pewnego dnia do Marcinka przyjechała mama, aby zrobić mu niespodziankę. Zwolniła go ze szkoły na dwa dni, które spędzili razem w rodzinnych Gawronach. Szczęśliwa rodzina snuła opowieści o wszystkim, co dotychczas miało miejsce. Później jednak stało się nieszczęście: matka Marcinka, pani Helena, niespodziewanie umarła. Początkowo chłopiec nie odczuł tego bardzo. Jednak kiedy wrócił do miast, poczuł, jak bardzo brakuje mu matki. Opuścił się wówczas w nauce i znalazł sobie przyjaciela w bogatym, ale bardzo rozpuszczonym łobuzie, namawiającym go do wspólnych psot i wagarów. Pewnego dnia również udali się na wagary. Akurat w tym dniu uczniowie oraz rada szkoły brali udział w podniosłej kościelnej uroczystości. Borowicz nie miał zamiaru na nią iść, jednak zmarzł, chciał więc ogrzać się w kościele. Kiedy patrzył na wszystkich modlących się ludzi, ruszyło go sumienie. Postanowił wtedy zmienić się na lepsze. Zaczął wówczas modlić się codziennie w tej katedrze, w której podjął postanowienie.
  
  Kiedy Marcinek ukończył wszystkie egzaminy i pomyślnie zdał do klasy piątej, postanowił odwiedzić swoją rodzinną wieś i spędzić w niej wakacje. Zauważył, jak bardzo to miejsce się zmieniło od śmierci jego mamy i zatęsknił za dawnymi czasami. Musiał więc znaleźć sobie jakieś zajęcie. I znalazł: zaczął polować. Polowanie jego posiadało na tropieniu zwierzyny ze strzelbą w ręce. Młody Borowicz zawarł przyjaźń z lokalnym łowieckim mistrzem i potrafił godzinami słuchać jego opowieści o zwierzętach i polowaniach, które sam odbył. Pewnego dnia Marcinek udał się z mistrzem na prawdziwe polowanie. Zabrali ze sobą wszystko, co mogło się przydać, nawet wódkę, która miała kusić do nich zwierzynę. Młody chłopiec był tak zafascynowany tropieniem ptaków, że nie dostrzegł zniknięcia swego towarzysza. Dopiero kilka godzin później, kiedy nawoływał zwierzynę, usłyszał chrapanie pijanego łowcy. Później dowiedział się, że ten tylko w celu upicia się poszedł do lasu, w którym nawet zwierzyny nie było od kilku lat. Chciał po prostu wykorzystać chłopca.
  
  Kiedy młody Borowicz wrócił po wakacjach do gimnazjum, zastał wielkie zmiany. Zmienił się dyrektor i większość nauczycieli. Wprowadzono surowsze reguły i bardzo pilnowano używania w szkole jedynie języka rosyjskiego. Uczniowie więc wypowiedzieli swego rodzaju wojnę nauczycielom, starając się pozostać przy ojczystym języku. Powstawały też regulaminowe kółka zainteresowań, związane z językiem rosyjskim i rosyjskimi obyczajami, na przykład teatr rosyjski, w którym Marcin, jako jeden z nielicznych Polaków, brał udział. Młodzieniec stanowił tam wielką atrakcję, czemu zawdzięczał lepsze traktowanie przez nauczycieli.
  
  W szkole był też inny chłopiec: Andrzej Radek. Bardzo zależało mu na wybiciu się z biednej, rodzinnej miejscowości. Starał się więc jak mógł być jednym z najmądrzejszych uczniów, pilnie wykonywał swoje obowiązki. Na swoje kształcenie zarabiał, udzielając młodszym rocznikom korepetycji. Kiedy szedł do piątej klasy, postanowił przenieść się do lepszej szkoły, jaką było klerykowskie gimnazjum.
  
  Andrzej nie miał pieniędzy na naukę, liczył więc na to, że będzie miał szczęście. Kiedy szedł do Klerykowa, na drodze spotkał pana Płoniewicza - zamożnego, a jednocześnie miłego człowieka, który ofiarował mu bezinteresowne podwiezienie do miasta. Spotkanie z tym człowiekiem było bardzo szczęśliwe dla Radka, ponieważ w czasie rozmowy pan Płoniewicz zaproponował, aby udzielał korepetycji jego dzieciom w zamian za miejsce do spania i jedzenie. Chłopiec nie wahał się ani chwili, ponieważ bez tej propozycji nie miałby gdzie mieszkać. Praca Radka okazała się być nietrudna, ponieważ dzieci Płoniewicza były sympatyczne i łatwo się uczyły. Starał się jednak odpłacić za dobroć, którą mu okazano i poświęcał im dużo czasu. Gorzej było w szkole: tu nikt nie lubił go z powodu pochodzenia ze wsi i tamtejszego sposobu bycia. Pewnego dnia między chłopcami doszło do bójki, a Andrzej miał zostać usunięty ze szkoły w jej wyniku. Tak się jednak nie stało, ponieważ w jego obronie stanął Borowicz i uratował go. Będąc w szóstej klasie, chłopcy starali się nauczyć jak najwięcej: uczęszczali na naukowe spotkania, czytali literaturę rosyjską. Coraz bardziej fascynowali się Rosją, a zdobywanie wiedzy stało się dla nich jedynym celem. Chcieli jak najwięcej uczyć się i czytać. Można jednak zauważyć kilka innych opinii, kiedy to nauczyciel historii przedstawiał w bardzo zły sposób Polskę oraz katolicyzm. Jeden spośród uczniów nie zniósł tego i zwrócił się do nauczyciela z prośbą, by przestał uczyć ich tych rzeczy. Mówił, że niektórzy z uczniów znajdujących się w klasie są katolikami i takie traktowanie obraza ich. Nauczyciel zdenerwował się i postanowił zasięgnąć porady dyrektora. Ten przyszedł natychmiast i kazał temu, który wystąpił, wytłumaczyć się ze swoich słów. Pytał również pozostałych uczniów, czy mają podobne zdanie i który z nich go popiera. Nikt się nie odezwał. W pewnej chwili jednak Borowicz nie wytrzymał i stwierdził, że nikt w klasie nie jest winny, bo tamten chłopiec sam zaczął mówić te rzeczy, przez nikogo nie namawiany. Stwierdził ponadto, że nauczyciel czytając wcześniejsze słowa i Polsce miał rację i on jest po jego stronie. Chłopcy w klasie ucieszyli się - w końcu nie miał zostać ukarany. Tego natomiast, który odważył się wystąpić, oddelegowano ze szkoły z "wilczym biletem".
  
  W następnym roku do szkoły przybył nowy uczeń: Zygier. Przeniesiono go tutaj z Warszawy. On to zaczął przypominać chłopcom, jakiej są narodowości i jakie w związku z tym mają obowiązki. Na zajęciach języka polskiego (odbywających się, rzecz jasna, po rosyjsku) Zygier wypowiadał się bardzo patriotyczne. Pobudził w ten sposób do myślenia kolegów, wzbudził w nich chęć walki o niepodległość kraju. Od tamtej pory chłopcy zaczęli się potajemnie spotykać w tak zwanym Starym Browarze.
  
  Podczas spotkań w Starym Browarze chłopcy czytali dzieła pisarzy polskich, wówczas niedozwolone i chętnie podejmowali dyskusje o nich. Zaczęli darzyć miłością polską sztukę i coraz bardziej złościł ich fakt, że muszą mówić tylko i wyłącznie po rosyjsku. Nauczyciel Majewski, dawny korepetytor Borowicza, raz niemal znalazł kryjówkę młodych patriotów. Sytuację uratował właśnie Marcin, który z znienacka, znajdując się w ukryciu, zaczął rzucać w Majewskiego błotem. W ten sposób zemścił się na nim za wszystkie zachowania przeciw Polsce.
  
  Kiedy skończyły się święta wielkanocne, uczniowie przystąpili do wytężonej pracy. Zbliżał się w końcu egzamin dojrzałości i trzeba było naprawdę ciężko pracować, by go zdać. Marcin uczył się codziennie nad rzeką, siedząc na ławce. Tak właśnie spotykał "Batrinę", w której był bardzo zakochany. Miłość oderwała go od wszelkiej nauki, mógł myśleć tylko o ukochanej. Spotykał ją jednak rzadko, wiedział jednak, że ona odwzajemnia jego uczucia. Pewnego dnia przestał ją jednak widywać. Kiedy po egzaminach spotkał się z panią Przepiórkowską, rozmawiali o ważnych sprawach krajowych. Do rozmowy jednak przyłączył się ktoś, kto miał całkiem inne niż Borowicz poglądy - radny. Marcin nie mógł tego znieść, więc wyszedł. Nier wiedząc, co ze sobą zrobić, poszedł do "Batriny", ale nie odnalazł jej w domu, w którym dotychczas mieszkała. Jak się później okazało, jej ojciec - lekarz zabrał ja i jej młodsze rodzeństwo w głąb Rosji. Borowicz nie umiał tego zrozumieć.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie