Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  Konto usunięte 6.11.2011 (13:42)

  Armia macedońska opierała swą siłę przede wszystkim na doskonałej jeździe. Filip II zmienił szyk konnicy ustawiając ją w klin, na którego czele walczył dowódca wskazując kierunek ataku. Reformując piechotę zmienił jej uzbrojenie, dodając długie na 6 m, trzymane oburącz włócznie - sarissy. Piechurzy macedońscy walczyli w watowanych kaftanach, skórzanych czapkach, z niewielkimi, okrągłymi tarczami, krótkimi mieczami i sarissami, które umożliwiały walkę z przeciwnikiem oddalonym nawet o 4 m. Żołnierze ustawiani byli w szyku falangi, głębokiej na 8 do 16 szeregów, przy czym mogli prowadzić walkę ze wszystkich stron formacji. Wymagało to regularnych ćwiczeń. Również dzięki ćwiczeniom ciężkozbrojni piechurzy, walczący i uzbrojeni jak hoplici, byli w stanie w walce dotrzymać kroku greckiej falandze.
  Aleksander Macedoński dodatkowo w czasie kampanii perskiej zmienił ustawienie szyku falangi, wzorując się na Tebańczykach, na ukośny, uzyskując silniejsze uderzenie na wybranym kierunku ataku. Jako jeden z pierwszych wodzów starożytnych potrafił wykorzystać współdziałanie dwóch rodzajów wojsk: konnicy i piechoty. Wymagało to jednak doskonałego wyszkolenia dowódców i żołnierzy.
  Podstawą ugrupowana bojowego armii Aleksandra była falanga ciężkozbrojnej piechoty. Prawe skrzydło szyku bojowego składało się zwykle ze średniej piechoty i ciężkiej konnicy, lewe skrzydło - z lekkiej piechoty i konnicy sprzymierzeńców. Większa część lekkiej konnicy i piechoty znajdowała się przed frontem szyku. Lekkie wojska miały za zadanie nawiązywać walkę, a następnie zwalczać słonie i wozy bojowe przeciwnika. Niekiedy Aleksander ustawiał część lekkozbrojnych w drugim rzucie za skrzydłami. Część wojsk zawsze chroniła obóz.
  Natarcie armii macedońskiej rozpoczynało zwykle prawe skrzydło. Ciężkozbrojna konnica, najczęściej pod dowództwem samego Aleksandra, wykonywała główne uderzenie. W miejsce przełamania frontu nieprzyjaciela uderzała następnie średnia piechota, zaś ciężkozbrojna dokonywała ostatecznego pogromu. Lekkokonni prowadzili rozpoznanie. Jak widzimy każdy rodzaj wojsk miał swoje ściśle określone zadanie.
  
  
  Aleksander Wielki
  
  3. Politykę Filipa II kontynuował jego syn Aleksander. W 334 r. p.n.e. na czele wielkiej wyprawy przekroczył Hellespont, wkraczając do państwa perskiego. Jego armia liczyła około 40 tysięcy ludzi

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie