Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  rybitwa11 16.10.2011 (10:58)

  Sposoby przedstawiania Matki Boskiej w literaturze średniowiecza, w realizacji tematu wykorzystaj analizę i interpretację Bogurodzicy i Lamentu Świętokrzyskiego.
  Pierwsze wzmianki o Maryi, matce Jezusa pojawiły się w biblii, ale właściwie skupiły się na jej roli przy narodzinach syna i jego śmierci. Dopiero w średniowieczu uwidoczniła się fascynacja postacią Maryi jako matki Boga i zwykłej kobiety. Ta podwójna rola skłaniała ludzi wierzących do usytuowania Maryi jako pośredniczki spraw ludzkich i błagano o wstawiennictwo u Boga. W tym okresie popularna była liryka maryjna czyli utwory poświęcone kultowi Matki Boskiej. W tej literaturze także przewijają się dwa nurty, podobnie jak w biblii: szczęście kobiety po narodzinach niezwykłego dziecka i jej rozpacz po stracie ukochanego syna. Najstarszym polskim utworem poświęconym tej tematyce jest „Bogurodzica”, powstała prawdopodobnie w XIII wieku, pieśń błagalna skierowana bezpośrednio do Matki Bożej. Właśnie w tej pieśni Maryja przedstawiona jest nie tylko jako kobieta wybrana przez Boga na matkę jego syna ale również jako matka wszystkich ludzi, którzy mogą zwracać się do niej z różnymi prośbami. Modlący się ludzie traktują Maryję z wielka czcią, zwracają się do niej z uszanowaniem. Proszą o szczęście na ziemi i zbawienie po śmierci, wierząc w jej szczególną moc. Czują przepaść jaka rozciąga się pomiędzy „ bogiem sławieną” i „zwoleną” a nimi – zwykłymi ludźmi, jednak głęboko wierzą, że ma ona szczególne względy u swego syna. Poddają się z ufnością jej opiece jako osoby wybranej spośród ludzi i wyniesionej do godności matki Boga. Z tego powodu ”Bogurodzica” stała się pierwszym polskim hymnem, śpiewanym przez rycerstwo przed bitwami, zagrzewającym do boju i zapewniającym powodzenie.
  Kolejnym przykładem średniowiecznego motywu maryjnego jest utwór "Lament Świętokrzyski", czasem bywa też określany jako "Żale Matki Boskiej pod krzyżem". Utwór jest lirycznym monologiem Maryi, która jest świadkiem męczeńskiej śmierci syna. Ma inny charakter niż „BOGURODZICA”. Jest to rodzaj skargi, żalu i lamentu matki, która patrzy na męczeńską śmierć syna. W tym wierszu Maryja jest bardziej zwykłą niż boską matką . Rozpacza i cierpi jak każda matka, której syn poddawany jest torturom, a następnie ukrzyżowany. Jej cierpienie jest czysto ludzkie. Czuje się bezradna, zrozpaczona, osamotniona i skrzywdzona. Boleje nad tym, że nie może wziąć części cierpienia na siebie, nie może pomóc dziecku rozpiętemu na krzyżu. Jednocześnie ma żal do anioła Gabriela, który obiecywał jej podczas zwiastowania radość i szczęście, a nie przygotował jej na taką straszną rzecz, jaką jest przeżywanie śmierci jedynego syna, konającego w wielkich mękach na krzyżu. Daje upust swemu cierpieniu, kierując swoje smutki najpierw do wszystkich ludzi oglądających ukrzyżowanie Chrystusa, potem żali się umierającemu synowi, wreszcie zwraca się do wszystkich matek najbardziej rozumiejących utratę dziecka, by nigdy nie musiały przeżywać takiej niewyobrażalnej tragedii. Wiersz nie tylko przypomina ukrzyżowanie Chrystusa znane z Biblii, ale ma sens ponadczasowy, gdyż wyraża to, co czuje każda matka w podobnej sytuacji.
  Te dwa utwory obrazują sposoby przedstawiania matki boskiej w literaturze średniowiecznej. Jeden to pełen uszanowania hymn na cześć jej wielkości i boskości, drugi ma formę skargi matki, tragicznie doświadczonej przez los.
  
  .

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie