Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  Maggielka 21.10.2011 (07:37)

  Syzyf
  Tytułowy bohater władał Koryntem.. Cieszył się on sympatia bogów i często bywał na olimpijskich ucztach. Był jednak strasznym plotkarzem i zdarzyło mu się zdradzić nawet sekrety Zeusa. Rozgniewany król bogów próbował go bezskutecznie ukarać poprzez nasłanie na niego bożka śmierci Tanatosa. Syzyf jednak poskromił go i uwolnił tym samym ludzkość od śmierci. jednak Syzyf uwięził go. Na pomoc przybył wtedy Ares. Uwolniony przez niego Tanatos trafił w końcu do Syzyfa. Bohater nie mógł jednak udać się do królestwa podziemi, gdyż żona nie pochowała jego ciała. Syzyf został więc wrócony na ziemię, by ukarać żonę. Powierzonej roli jednak nie spełnił, a zapomniany przez Bogów przeżył kolejne lata. Bogowie zapomnieli o nim. Kiedy przypomniano sobie o nim, po jego dusze ponowne przybył bożek śmierci. Za niegodziwe postępowanie został Syzyf srogo ukarany. Musiał wtaczać na górę ogromny głaz, który u samego szczytu ponownie spadał na dół. Ta bezowocna praca miała trwać całą wieczność.
  
  Prometeusz
  Prometeusz należał do rodu tytanów. Ulepił on ludzi z gliny i łez oraz dał im ogień skradziony z rydwanu Zeusa. Bogowie chcąc uchronić się przed ludzką potęgą i ukarać Prometeusza zesłali na ziemię nędzę i choroby. Tytan nie mógł pogodzić się z tą karą. W ramach zemsty zabił woła i podzielił go na dwie części. W jednej umieścił mięs, a w drugiej kości, które nakrył tłuszczem i kazał wybierać królowi bogów, którą część ludzie mają składać jako ofiarę. Zeus nie wyczuł podstępu i wybrał tę gorszą część. Konsekwencja wyboru rozgniewała Zeusa i ściągnęła na dobroczyńcę ludzkości straszną karę. Został on przykuty do skał Kaukazu i każdego dnia sęp wyjadał mu wciąż odrastająca wątrobę.
  Prometeusz swoim postępowaniem i heroicznym poświęceniem zyskał sobie miano dobroczyńcy ludzkości. Jego czyn prometejski wszedł do języka jako stały związek frazeologiczny, oznaczający bezinteresowne poświęcenie jednostki dla dobra ogółu.
  
  Dedal i Ikar
  Minos, król Krety zatrudnił znakomitego budowniczego o imieniu Dedal do wykonania labiryntu dla swojego potomka, potwora, człowieka o byczej głowie - Minotaura. Musiał on siedzieć w zamknięciu, ponieważ stanowił duże zagrożenie i pożerał niewinnych ludzi. Budowa labiryntu była długa i mozolna. Po jej skończeniu, stęskniony Dedal zapragną więc wrócić do ojczyzny. Niestety Minos nie chciał mu na to pozwolić. Obawiał się bowiem, że budowniczy wyjawi tajemnicę i udzieli innym wskazówek jak można wydostać się z krętych korytarzy. Odmowna decyzja króla nie ostudziła jednak poczynań Dedala. Rozzłoszczony władca umieścił go wiec wraz z synem Ikarem w wieży, by pozbyć się problemu. Kreatywny Dedal mimo uwięzi wymyślił sposób ucieczki. Wykonał z ptasich piór sklejonych woskiem ogromne skrzydła siebie i syna. Założywszy je na ramiona obaj wzbili się w powietrze. Przed samym odlotem rozsądny Dedal ostrzegał syna, by nie uległ pokusie i nie zbliżał się do słońca, które z pewnością roztopi wosk. Ikar urzeczony urokiem latania zapomniał o przestrodze ojca. Wzbił się zbyt wysoko i konstrukcja skrzydeł nie wytrzymała ogromnej temperatury. Ikar bezwładnie spadł na ziemię i zginął na pamiątkę tego zdarzenie morze, do którego wpadł chłopiec nazwano Morzem Ikaryjskim, a wyspę, na której spoczęło jego ciało Ikarią. Do dziś dnia Ikar jest symbolem braku rozwagi i marzenia, które doprowadziło do zguby i śmierci.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie