Treść zadania

Najlepsze rozwiÄ…zanie

• 

  0 0

  stokrotka16 13.5.2010 (20:28)

  Koszmar senny Froda przerywa wejście Merry’ego, który oznajmia że już pora wstawać. Po krótkich przygotowaniach, około szóstej rano, hobbici są wreszcie gotowi – wsiadają na kuce i wyruszają w drogę. W milczeniu docierają do olbrzymiego żywopłotu, zwanego Zielonym Murem, który oddziela Buckland od Starego Lasu. Tutaj żegnają się z Fredegarem i tunelem pod żywopłotem przedostają się na drugą stronę. Stary Las różni się od wszystkiego co dotąd widzieli w Shire. Jak mówi Merry – tutejsze drzewa nie lubią obcych i bacznie ich obserwują, a po zmroku dzieją się jeszcze dziwniejsze rzeczy. Przed laty drzewa zaatakowały nawet Zielony Mur i chciały przedostać się do Shire. Hobbici siekierami i ogniem odparli atak, ale od tych wydarzeń drzewa odnoszą się do nich z wyraźną wrogością.
  
  Po wyjściu z tunelu hobbici jadą w poprzek kotliny, jednak wyraźna dotąd ścieżka urywa się pod drzewami. Merry szuka nowej drogi, która – jak sądzi – przeprowadzi ich szybko na drugą stronę lasu. Hobbitom nie dopisują tym razem humory, wydaje się, że drzewa celowo blokują im drogę, by zabłądzili. Niespodziewanie docierają do polany po ognisku, a w zasięgu wzroku pojawia się ścieżka, której szukali. Wciąż wyczuwalna wrogość przechodzi w poczucie zagrożenia, gdy po piosence Froda na ścieżkę za nimi spada ciężka gałąź. Humory hobbitów poprawiają się, gdy w oddali dostrzegają zielony, niemal pozbawiony drzew, pagórek. Gdy docierają na miejsce, ze wzgórza widzą Dolinę Wii, ale ani śladu Wschodniego Gościńca, gdzie zdążają. Na wschodzie widzą też Kurhany, tajemnicze i pełne niesamowitych historii miejsce. Ruszają dalej, ale po jakimś czasie znów tracą orientację we wrogim lesie, który usilnie usiłuje odciągnąć ich z obranego szlaku wprost do środka Starego Lasu. W końcu docierają do słonecznej, pokrytej trawą i sitowiem doliny, a między dwoma szeregami starych wierzb dostrzegają nitkę rzeki Wii, wzdłuż niej zaś prowadzącą na wschód ścieżkę. Wędrówkę wzdłuż rzeki utrudnia upał i czwórka hobbitów czuje się coraz bardziej senna i zmęczona. Gdy dostrzegają potężne, dające cień gałęzie, nawet złe przeczucia Froda nie mogą odwieść ich od postoju i odpoczynku pod ogromną wierzbą.
  
  Pod wieczór jedynie Sam Gamgee nie śpi. Ta senność, która ogarnęła wszystkich w jednym czasie wydaje mu się bardzo podejrzana. Nagle słyszy dwa dziwne odgłosy: plusk, a zaraz potem jakby trzask zamka w drzwiach. Gdy szybko przybywa nad rzekę Frodo jest już w wodzie, gdzie wciska go jeden z korzeni drzewa. Sam ratuje Froda, który opowiada, że wierzba wepchnęła go podstępnie do wody! Nagle dostrzegają nieobecność Merry’ego i Pippina. To drzewo porwało ich do środka – nogi Merry’ego jeszcze wystają z pnia wierzby. Próby przypalenia drzewa ogniem nie udają się – wierzba grozi nawet, że przetnie Meriadoka na pół! Zrozpaczeni hobbici nie wiedzą jak ratować przyjaciół z opresji i Frodo zaczyna wzywać pomocy – jak się zdaje na próżno. Chociaż może nie do końca... Od strony lasu słyszą wesoły głos, który po chwili przeradza się w wyraźny śpiew. Zaraz potem dostrzegają dziwną postać ubraną w niebieski kubrak, kapelusz z piórem i żółte buty. Wesoły nieznajomy przedstawia się jako Tom Bombadil. Pyta hobbitów co się stało, a gdy dowiaduje się, że to Stara Wierzba porwała ich towarzyszy bez wahania postanawia im pomóc. O dziwo – śpiew Toma sprawia, że wierzba szybko wypuszcza z niewoli obu hobbitów, a Bombadil zaprasza wszystkich do swojego domu na kolację i spoczynek. Przyjmują to zaproszenie z wdzięcznością czując coraz większe zmęczenie. Jest już ciemni gdy docierają do domu Toma i jego żony Złotej Jagody. To jedno z ostatnich przyjaznych miejsc, które odwiedzą nim rzucą się w wir prawdziwych niebezpieczeństw...

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie