Treść zadania

Odpowiedz na podstawie tekstu.
1. Jaka była podstawa porównania stylu homeryckiego i biblijnego? odpowiedz na podstawie 1.akapitu.
2. Dlaczego już początek opowieści o Abrahamie wprawia czytelnika w zdziwienie (2 akapit)
3.Na podstawie 3. akapitu powiedz jak uzasadniają swoje postępowanie bogowie greccy a jak jedyny Bóg Biblii.
4. Jakich informacji o Abrahamie nie znajdziemy w tekście biblijnym(4.akapit)
5. Na podstawie 5 akapitu wskaz cechy kompozycji i stylu opowieści biblijnej
6. Wymień różnice miedzy stylem homeryckim i biblijnym (7 akapit)

[1] Swoistość stylu homeryckiego wystąpi jeszcze wyraźniej, kiedy przeciwstawi mu się tekst również epicki i również starożytny, lecz wywodzący się z całkowicie odmiennego świata form. Podejmuję tego próbę z epizodem Izaaka.
[2] ,, A po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: Abrahamie! A gdy on odpowiedział: Oto jestem!..'' Już ten początek wprawia nas w zadziwienie. Gdzie znajdują się obaj rozmówcy? Nie zostało to powiedziane. [...]
Skądże wiec [Bóg] przybył, z jakiego miejsca zwrócił się do Abrahama? O tym nie ma tu wzmianki. Nie przybył przecież, jak Zeus czy Posejdon, od Etiopów, u których weselił się na uczcie ofiarnej.
[3] Nie dowiadujemy się również niczego o przyczynie, która skłoniła go, by tak strasznie doświadczyć Abrahama. Nie omówił jej przecież-jak by to uczynił Zeus - wraz z innymi bogami w uporządkowanej przemowie wygłoszonej podczas narady; nie poinformowano nas także, co rozważał we własnym sumieniu; niespodziewanie i zagadkowo pojawia się na scenie z nieznanych wyżyn czy głębin i woła; Abrahamie! [...]
[4] Zwrócimy się teraz do Abrahama, drugiego partnera dialogu. Gdzie on się znajduje? Tego nie wiemy. Powiada wprawdzie: Oto jestem [...] oto jestem w oczekiwaniu na twoje rozkazy. Gdzież jednak znajduje się on praktycznie, w Bersabee lub gdzie indziej, w domu czy może pod gołym niebem- o tym nie zostajemy poinformowani; narratora to nie interesuje, nie dowiaduje się o tym czytelnik, a także i zajęcie, któremu oddawał się Abraham, gdy Bóg go zawołał, pozostaje w cieniu.[...]
[5] Po tym początku Bóg wydaje rozkaz i teraz rozpoczyna się sama opowieść; opowieść tą każdy zna; rozwija się ona bez jakiegokolwiek wtrętu, w niewielu zdaniach głównych , których wzajemny związek syntaktyczny jest nader ubogi.
[6]Rzeczą nie do pomyślenia byłyby tu opis sprzętu, jakim posługują się bohaterowie, krajobrazu, który się właśnie przemierza, osłów czy pachołków, którzy towarzyszą pochodowi, albo też opis ich pochodzenia, okazji, przy której zostali zdobyci, materiału, z którego sporządzono sprzęty, ich wyglądu i użyteczności; brak tu jakiegokolwiek przymiotnika; mamy po prostu osła, miecz. drwa i nic więcej, żadnego epitetu. [...] Odbywa sie tu jakaś podróż, albowiem Bóg wskazał miejsce, na którym ma się dokonać ofiara; ale i o tej podróży nie dowiadujemy się nić więcej poza tym, że trwała trzy dni. [...]
[7] Trudno zatem wyobrazić sobie większe kontrasty stylowe niż te, które istnieją miedzy obu tekstami, a przecież każdy z nich pochodzi ze starożytności i każdy jest epicki. Po jednej stronie zjawiska odtworzone są w pełnym ukształtowaniu, równomierne oświetlone, określone czasowo i przestrzennie, powiązane ze sobą bez niedopowiedzeń i pojawiające się na pierwszym planie; myśli i uczucia - wypowiedziane, wydarzenia rozwijające się w sposób swobodny i ubogie w napięcie. Po drugiej stronie- spośród zjawisk charakteryzuje się tylko to, co ważne jest dla celu akcji, reszta pozostaje w cieniu; zaakcentowano jedynie rozstrzygające punkty kulminacyjne fabuły; wszystko, co znajduje się miedzy nimi, jest nieistotne; miejsce i czas pozostają nieokreślone i domagają się wykładni; myśli i uczucia nie są wyrażane [...] całość, w najwyższym nieprzerwanym napięciu skierowana ku jednemu celowi, a przez to o wiele bardziej jednolita, pozostaje zagadkowa i na dalszym planie.