Treść zadania

Lucy Maud Montgomery (używająca jedynie drugiego imienia, Maud) urodziła się 30 listopada 1874 roku w Clifton (obecnie New London) na Wyspie Księcia Edwarda jako jedyna córka Hugha Johna Montgomery i Clary Woolner Macneill Montgomery. Kiedy Maud miała 21 miesięcy, jej matka zmarła na gruźlicę. Ojciec przeniósł się na zachód Kanady, oddając dziecko do adopcji swoim teściom Alexandrowi Marquis Macneill i Lucy Woolner Macneill, mieszkającym w rybackiej wiosce Cavendish na Wyspie Księcia Edwarda. Dzieciństwo i młodość (z krótką przerwą na początku lat 1890.) przyszła pisarka spędziła z dziadkami. Byli to ludzie o dość surowych zasadach, którzy nie potrafili okazać troski i uczucia dziecku. Ostoją dla Maud był Park Corner, dom ciotki Annie Macneill Campbell, siostry jej zmarłej matki. Ciotka była dla niej zawsze gościnna, okazywała jej miłość, a jej córki były dla Maud jak rodzone siostry[1].
Hugh John Montgomery, który osiadł w miejscowości Prince Albert ożenił się w kwietniu 1887 roku z Mary Ann McRae. Z tego związku przyszło na świat przyrodnie rodzeństwo Maud, z którym nie utrzymywała ona jednak bliskich kontaktów. W 1890 roku Maud przeniosła się na zachód, by na ponad rok zamieszkać z rodziną ojca. Zachwycona była podróżą po Kanadzie, a w Prince Albert znalazła wielu nowych przyjaciół. Jednak jej stosunki z macochą były bardzo złe i jedynie miłość do ojca pozwoliła jej przetrwać te kilka miesięcy pod wspólnym dachem[2]. Pobyt w Prince Albert miał także swoje przyjemne strony - w grudniu 1890 roku na łamach ukazującej się na Wyspie Księcia Edwarda gazety "The Patriot" ukazał się drukiem jej wiersz On Cape LeForce.
Po powrocie na Wyspę Księcia Edwarda we wrześniu 1891 pisarka ukończyła naukę w szkole powszechnej. W roku 1894 ukończyła dwuletni kurs nauczycielski w Prince of Wales College, zaliczając wszystkie zajęcia w ciągu jednego roku i uzyskując tym samym dyplom nauczycielski pierwszej klasy. W czasie swojej krótkiej kariery nauczycielskiej w latach 1894-1898 pracowała w trzech szkołach: w Bideford, Belmont i Lower Bedeque. W międzyczasie (w roku akademickim 1895/96) przez rok uczęszczała na zajęcia w Dalhousie University w Halifax, będąc tam jedną z niewielu studentek. W tym też okresie otrzymała swoje pierwsze honorarium autorskie.
Pracując jako nauczycielka w Belmont zaręczyła się ze swoim kuzynem Edwinem Simpsonem, którego jednak nie darzyła zbyt wielkim uczuciem. W następnym roku szkolnym, ucząc w Lower Bedeque Maud wynajmowała mieszkanie u państwa Leardów. Zakochała się wtedy w ich synu Hermanie Leardzie. Zdawała sobie jednak sprawę z tego, że Herman, niewykształcony farmer, nie jest dla niej odpowiednią partią. Poza tym swoją rękę obiecała już innemu. Ta sytuacja stała się przyczyną jej wielu rozterek i Maud długo nie potrafiła zdecydować się, jak powinna postąpić[3].
W marcu 1898 zmarł dziadek Maud i pisarka powróciła do rodzinnego domu, by zamieszkać razem z babką. Zakończyła w ten sposób romans z Hermanem Leardem. Wkrótce po tym zerwała zaręczyny z Edwinem Simpsonem. Z babką mieszkała przez następne 13 lat (z krótką przerwą), zajmując się nią do końca jej życia. W latach 1901-1902 przez dziewięć miesięcy pracowała jako korektorka w gazecie "The Daily Echo" w Halifax. Mieszkając w Cavendish nie przestawała pisać, publikując swoje opowiadania na łamach wielu kanadyjskich gazet. W ten sposób mogła też zarobić na utrzymanie — w roku 1898 zarobiła 96,88 $, natomiast kilka lat później, w 1903, jej dochód z pisania wyniósł już około 500 $[4].
Lucy Maud Montgomery, mieszkając i pracując w Cavendish, nawiązała kilka korespondencyjnych przyjaźni. Przez wiele lat korespondowała ze starszą pisarką z Massachusetts Lucy Lincoln Montgomery (obie pisarki zbliżyły do siebie podobnie brzmiące nazwiska). Innym z jej wieloletnich korespondentów był nauczyciel i początkujący pisarz Ephraim Weber, z którym zaczęła wymieniać listy w 1902. Jeszcze innym przyjacielem na odległość był młody szkocki dziennikarz George Boyd MacMillan, z którym nawiązała korespondencję w 1903 i z którym spotkała się jedynie raz, w sierpniu 1911 roku w czasie swojej podróży poślubnej.
W 1903 roku prezbiteriańskim pastorem w Cavendish został Ewan MaCdonald. Maud żywiła do pastora uczucie pozbawione namiętności i pasji, ale zdawała sobie sprawę, że jest to dla niej odpowiednia partia[5]. Podczas znajomości z Macdonaldem, w roku 1905[6] Maud zaczęła pisać swoją pierwszą powieść — Anię z Zielonego Wzgórza. W 1906, kiedy MaCdonald musiał na rok wyjechać na studia do Edynburga, młodzi potajemnie zaręczyli się. Maud postanowiła nie wychodzić za mąż do czasu, dopóki będzie żyła jej babka, którą wciąż się opiekowała. Kiedy Lucy Macneill zmarła w marcu 1911 roku, Ewan Macdonald i Lucy Maud Montgomery pobrali się. Miało to miejsce 5 lipca 1911 roku w Park Corner, domu jej ukochanej ciotki Annie Campbell. W podróż poślubną pojechali do Wielkiej Brytanii.
Po ślubie państwo Macdonald przenieśli się do Leaskdale w Ontario, gdzie Ewan objął obowiązki pastora. Pisarka do końca życia mieszkała poza Wyspą Księcia Edwarda, powracając tam jedynie w czasie wakacji. Maud urodziła trzech synów: Chestera w 1912, Hugh (który zmarł po porodzie) w 1914 i Stuarta w 1915. Jako żona pastora zajmowała się sprawami związanymi z prowadzeniem szkółki niedzielnej i innymi sprawami kościoła. Bardzo dużo w tym czasie pisała. Lubiła też zajmować się uprawą ukochanych kwiatów, fotografią, gotowaniem. Swój czas dzieliła pomiędzy wychowanie synów, pracę w kościele i pisanie. Dużo miejsca poświęcała swojemu dziennikowi, na którego karty przelewała swoje troski i zmartwienia: rozpacz z powodu śmierci synka, ból po stracie ukochanej kuzynki Frede Campbell, rozterki związane z depresją, na którą cierpiał jej mąż. W głębi duszy czuła się samotną toteż pisała:
W 1926 Macdonaldowie przenieśli się do Norval w Ontario, gdzie mieszkali do 1935 roku, kiedy to Ewan Macdonald zrezygnował z bycia pastorem. Przenieśli się wtedy do Toronto, by móc być bliżej synów. Lucy Maud Montgomery zmarła w Toronto 24 kwietnia 1942, jej mąż zmarł w listopadzie następnego roku. Pisarka została pochowana na cmentarzu w Cavendish, niedaleko jej rodzinnego domu.
W 1923 r. jako pierwsza kobieta w historii Kanady zostaje wybrana członkinią Królewskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych ( Royal Society of Arts ) w Wielkiej Brytanii
W 1935 r. została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego
W tym samym roku (1935) zostaje członkinią Literary and Artistic Institute of France
W 1943 na terytorium Kanady zostaje uznana za "osobę o znaczeniu narodowym i historycznym"
Powieści
1908 - Ania z Zielonego Wzgórza (Ania, cz.1)
1909 - Ania z Avonlea (Ania, cz.2)
1910 - Dziewczę z sadu (inne tytuły: Kilmeny ze starego sadu, Kilmeny z kwitnącego sadu)
1911 - Historynka (Historynka, cz.1) (inny tytuł: Wakacje na starej farmie)
1913 - Złocista droga (Historynka, cz.2) (inny tytuł: Złoty gościniec)
1915 - Ania na Uniwersytecie (Ania, cz.3)
1917 - Wymarzony dom Ani (Ania, cz.5)
1919 - Dolina Tęczy (Ania, cz.7)
1921 - Rilla ze Złotego Brzegu (Ania, cz.8)
1923 - Emilka ze Srebrnego Nowiu (Emilka, cz.1) (inny tytuł: Emilka z Księżycowego Nowiu)
1925 - Emilka dojrzewa (Emilka, cz.2) (inny tytuł: Emilka szuka swojej gwiazdy)
1926 - Błękitny zamek
1927 - Emilka na falach życia (Emilka, cz.3) (inne tytuły: Emilka szuka szczęścia, Dorosłe życie Emilki)
1929 - Czarodziejski świat Marigold (inny tytuł: Czary Marigold)
1931 - W pajęczynie życia (inny tytuł: Dzban ciotki Becky)
1933 - Pat ze Srebrnego Gaju (Pat, cz.1)
1935 - Miłość Pat (Pat, cz.2) (inny tytuł: Pani na Srebrnym Gaju)
1936 - Ania z Szumiących Topoli (Ania, cz.4) (inny tytuł : Ania z Szumiących Wierzb)
1937 - Jana ze Wzgórza Latarni (inne tytuły: Jane z Lantern Hill, Janka z Latarniowego Wzgórza, Jane ze Wzgórza Latarni)
1939 - Ania ze Złotego Brzegu (Ania, cz.6)
Zbiory opowiadań
Za życia pisarki ukazały się dwa pierwsze zbiory. Kolejny, wydany w 1974, obok już znanych zawierał w większości utwory niepublikowane i odnalezione przez jej syna, Stuarta MacDonalda. Wszystkie następne zbiory zawierały opowiadania wyłącznie znane, publikowane oddzielnie, m.in. w czasopismach:
1912 - Opowieści z Avonlea
1920 - Pożegnanie z Avonlea
1974 - Spełnione marzenia
1979 - The Doctor's Sweetheart, and Other Stories
1988 - Takie jak Ania
1989 - Zapach wiatru (Ślady na piasku)
Ciekawostka
W październiku 2009 w Kanadzie po 70 latach została wydana 9 część przygód "Ani z Zielonego Wzgórza". Maszynopis tej powieści został odnaleziony 5 lat wcześniej[8].