Treść zadania
Autor: ~TFM Dodano: 24.9.2011 (19:40)
Stosunek Andrzeja Kmicica, do Oleńki, ojczyzny oraz towarzyszy.
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Najlepsze rozwiązanie
Rozwiązania
Podobne zadania
Pilne! Wymień 4 zasługi Andrzeja Kmicica Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: nacia0491 22.4.2010 (16:05) |
Prosze pomozcie mi: Charakterystyka porownawcza Kmicica i Wołodyjowskiego...... Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: Marlena17340 29.4.2010 (21:09) |
Charakterystyka oraz porównanie Makbeta i Edypa Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: kasiolinek 5.5.2010 (17:34) |
Charakterystyka Kmicica Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: jaramsie 9.5.2010 (14:54) |
Stosunek Magnatów do Szwedów w utworze Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: Darth_Vader 15.5.2010 (19:36) |
Podobne materiały
Przydatność 85% Charakterystyka Andrzeja Kmicica
Andrzej Kmicic to typowy przedstawiciel szlachty XVIIw. Odważny, wesoły o bujnym temperamencie, zdolny do szlachetnych odruchów serca i do wielkiej miłości. Ma naturę awanturniczą, jest porywczy, pospolity hulaka ceniący nade wszystko dobraną kompanię i swawolne życie. Wychowany w potyczkach pogranicznych nawykł do ryzyka i bezkarności. Zachowaniem w Lubiczu i Wołmonowiczach...
Przydatność 60% Charakterystyka Andrzeja Kmicica.
Głównym bohaterem powieści "Potop" Henryka Sienkiewicza jest Andrzej Kmicic. Młody, wysoki, przystojny potomek z zuborzałego rodu szlacheckiego. Typowy przedstawiciel XVII-wiecznej szlachty o awanturniczym usposobieniu. Jest skłonny do awantur i bujek, przyzwyczajony do żądzenia, ceni nade wszystko miłość "Ale ja bym waćpanny za żadne skarby nie oddał"....
Przydatność 50% Charakterystyka Andrzeja Kmicica.
Jednym z głównych bohaterów powieści "Potop" autorstwa Henryka Sienkiewicza jest Andrzej Kmicic. Należał do szlachty polskiej żyjącej w drugiej połowie siedemnastego wieku. Poznajemy go, gdy przybywa do Wodoktów w celu odebrania spadku i poznania przyszłej małżonki Oleńki Billewiczówny. Był on młodym, wysokim i szczupłym mężczyzną słowiańskiej urody....
Przydatność 75% Przemiana duchowa Andrzeja Kmicica.
Andrzej Kmicic jest centralną postacią powieści Henryka Sienkiewicza „Potop” scalającą wszystkie wątki w logiczną całość. Jest on młodym szlachcicem, ale już znanym i doświadczonym żołnierzem siedemnastowiecznej Polski. Posiada on bardzo złożoną osobowość, w której odnajdujemy wiele sprzeczności. Przede wszystkim bohater ten jest typowym przedstawicielem...
Przydatność 50% Charakterystyka Andrzeja Kmicica.
Główny bohater „Potopu” Andrzej Kmicic Był odważnym młodzieńcem o wesołym, żywym usposobieniu, lubiącym zabawę i śmiech.. Jest awanturnikiem, nie liczy się z prawem, nie chce mieć nad sobą żadnej władzy. To człowiek, w którym toczy się walka pomiędzy porywczością a miłością do Oleńki. Pełen fantazji nie zastanawiał się często nad własnymi postępkami. W...
0 odpowiada - 0 ogląda - 1 rozwiązań
1 0
Edytaa 24.9.2011 (20:06)
Wszystko, co czynił, było spowodowane chęcią odzyskania dobrego imienia. Nie chodziło mu jednak tak o opinie żołnierzy, szlachty laudańskiej czy społeczeństwa, jak o stosunek Oleńki. Pokochał tę pannę od pierwszej chwili, gdy tylko ujrzał ją w izbie czeladnej w Wodoktach. Od tego spotkania cały jego światopogląd uległ zmianie. Gdy panna zarzuciła mu, że jest pod złym wpływem kompanów („Bo nie pójdę za człowieka, na którym ciążą łzy ludzkie i krew ludzka, którego palcami wytykają, banitem, rozbójnikiem zowią i za zdrajcę mają”), gotowy był zerwać z nimi wszelkie kontakty, by tylko powrócić do jej łask. Gdy z kolei nazwała go podczas uczty w Kiejdanach „Zdrajcą!”, przekonanie jej o nieświadomości swej winy nie było już takie łatwe. Stanowiło to jednak motor jego działania.
Kolejną ważną przyczyną przemiany bohatera było skierowanie się w stronę religii i oddanie swego losu w ręce Boga. W intymnych modlitwach-rozmowach mówił: „Ty się, Panie, nie dziwuj, że mi żal, bom był w wilię szczęśliwości mojej. Ale niech już tak będzie, jak Ty rozporządzisz! (…) Niechże mi wszystko będzie policzone za to, żem księcia Bogusława oszczędził, nad czym płakała ojczyzna. Widzisz tera, Panie, że to była ostatnia moja prywata. Już więcej nie będę, Ojcze miłościwy”.
Prócz wzorowego pełnienia funkcji dowódcy, Andrzej zasłużył sobie również na miano wiernego, oddanego przyjaciela. Aby pomścić swą kompanię, wymordowaną przez Butrymów i resztę szlachty laudańskiej, zamordował wielu mieszkańców Wołmontowicz, paląc na koniec wieś.
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie