Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  Ania_15 22.9.2011 (15:35)

  to może być troche nie na temat, ale pisałam to od siebie..
  Ja jestem osoba która bardzo chciałaby aby bóg istniał. Ale zadaję sobie też sprawę że bóg może być wymysłem ludzkim. Jest opisane tyle cudów które dzisiejsza nauka może wytłumaczyć np. płonący krzew znany jest na świecie krzew który pod wpływem wysokiej temperatury sam zaczyna płonąć, rozstępujące morze po prostu są takie momenty w roku kiedy woda odpływa i ukazuje piasek. Myślę że na pewno istniał Jezus ale nie był to jakiś bóg był zwyczajnym człowiekiem inteligentnym który w przeszłości odkrył ten krzew i te momenty kiedy woda odpływa, był skromnym człowiekiem, był przede wszystkim ubogi, był dobry i pomagał ludziom może dlatego jego postać zostało ubarwiona. A z drugiej strony może jednak istniał Jezus jako bóg a po nim nie zachowały się żadne ślady ze względu ze Herod od początku był przeciwko jemu z zazdrości tuszował i niszczył wszystko co związane było z Jezusem nie pozwalał mu zaistnieć Rzadko pisze się o ludziach ubogich skromnych a kiedy król jest przeciwko może zrobić wszystko bo on jest panem państwa. Naprawdę trudno wierzyć w niego..
  A jednak się mylimy.. Jest wprost przeciwnie. Wierzyć w Boga jest bardzo łatwo. Jest nawet przecież przysłowie: "Jak trwoga to do Boga". Bóg jest tym, co ma uświęcać ludzkie panowanie nad Ziemią, tym, co ma nadawać naszemu życiu cel, tym, który uchroni nas od śmierci. To nieśmiertelność i poczucie sensu jest prawdziwym powodem "istnienia" Boga. Zauważ, że bogobojność i dewocja społeczeństwa znacznie rośnie w trudnych czasach, a kiedy jest dobrze, ludzkość powoli się laicyzuje. Bóg jest wiecznym symbolem Rodzica, który wskaże jasną drogę, otoczy opieką, wysłucha, skarci, rozporządzi wszystkim. Bardzo łatwo jest się nawrócić, kiedy przestaje być dobrze, kiedy świat zaczyna jawić się jako mroczna dżungla, a ludzie jako ukryte w niej dzikie koty i węże, a potem mówić, jaka to wiara jest trudna, jakich to poświęceń wymaga. To bzdura. Wybór jest prosty: możesz ukryć się w cieniu Wszechmogącego, uczynić go celem i istotą swego życia - w istocie, jak stwierdził Nietzsche, odebrać swemu życiu jakikolwiek sens, lub stanąć samotnie przeciw całemu światu, w obliczu swej śmiertelności, ale być wolnym, być samym-dla-siebie.
  Bóg jest tym, na co można zrzucić odpowiedzialność. W obliczu Nieskończoności wszystko blednie, traci znaczenie, cel i sens.
  Ale Boga nie ma. Jesteśmy sami. Jesteśmy odpowiedzialni za to, czym jesteśmy, ale też za wszystko inne. Wiara daje coś, co odbiera znaczenie wszystkim jękom o jej "ciężarze" - pewność. Ateista nigdy nie będzie "pewny".
  Pytanie brzmi, czy sprzedasz swoje życie, swoją wolność, swój sens, swoje Ja, za pewność, nieśmiertelność i cudowny brak odpowiedzialności.
  
  "Jesteśmy sami, nikt nas nie usprawiedliwi"
  
  
  "Gdy się punkt ciężkości życia przeniesie nie w życie, lecz w "zaświat" - w nicość - to odbiera się życiu w ogóle wagę."

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie