Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  maxi05 17.5.2010 (19:03)

  Litosfera
  Litosferą nazywamy zewnętrzną warstwę Ziemi, w skład której wchodzi skorupa ziemska i strefa perydotytowa. Warstwę tą możemy podzielić na litosferą kontynentalną, obejmującą obszary kontynentów, o grubości 100-120 km oraz litosferę oceaniczną, której grubość wynosi ok. 60 km. Litosfera charakteryzuje się sztywną i wytrzymałą budową, nieulegającą deformacjom plastycznym, ponieważ budują ją skały posiadające stały stan skupienia. Tylko lokalnie występują centra magmowe oraz utwory pochodzenia wulkanicznego.
  Gleba może być zagrożona poprzez:
  - wycinanie drzew oraz pożary, które przyspieszają jej erozję, doprowadzając nawet do pustynnienia terenów,
  - monokultury doprowadzające do niekorzystnych zmian w glebie,
  - obfite nawożenie,
  - prace melioracyjne oraz uregulowanie rzek powodujące obniżenie się poziomu wód gruntowych,
  - nieodpowiednio oczyszczone ścieki oraz źle składowane odpady,
  - erozję spowodowaną wypasem zwierząt,
  - stosowanie środków ochrony roślin,
  - adaptowanie terenów rolnych pod budowę.
  Gleba zanieczyszczana jest także skażeniami zawartymi w powietrzu oraz wodach. Szkodliwe substancje opadają na ziemię w postaci kwaśnych deszczy lub w formie suchej depozycji. W wyniku tych procesów gleby mogą się stawać bardziej kwaśne. Pierwiastki występujące w glebie takie jak wapń, potas, magnez w zwiększonym stopniu są wymywane, a zawartość szkodliwych metali (głownie aluminium) wzrasta. Spadek jakości gleb wpływa na ich mniejszą urodzajność a także powoduje przedostawanie się metali ciężkich do uprawianych na nich roślinach. Na glebach o kwaśnym charakterze ciężkie pierwiastki łatwiej przedostają się do tkanek roślinnych i gromadzą się w nich. Spożycie skażonych roślin może być niebezpieczne dla zwierząt i człowieka. Badania wykazują wzrost stężenia kadmu w narządach wewnętrznych (wątroba, nerki) u takich dzikich zwierząt jak zające, łosie czy sarny. Konsumowanie pożywienia skażonego metalami ciężkimi jest niebezpieczne dla zdrowia jak i życia ludzi. Z tego powodu unika się uprawy roślin przy ruchliwych drogach, wysypiskach śmieci i zakładach przemysłowych, a w szczególności przy tych zajmujących się przerobem metali ciężkich.
  Nawożenie gleb także powoduje ich zanieczyszczenie, szczególnie gdy nawozy mineralne są stosowane w nadmiarze. Wpływa to bowiem szkodliwie nie tylko na podłoże, zaburzając równowagę pomiędzy naturalnymi komponentami gleby, ale i na organizmy ją zamieszkujące. Zbyt intensywne nawożenie często doprowadza do wzrostu stężenia fosforu oraz azotu w glebie, zwiększa jej kwasowość i zasolenie. Uprawa roślin powoduje także tak zwane "zmęczenie gleby", negatywnie wpływające na jakość i ilość plonów. Rośliny w zmniejszonym stopniu pobierają wtedy z gleby składniki pokarmowe i są bardziej podatne na choroby.
  Erozja, polegająca na niszczeniu zewnętrznej warstwy Ziemi poprzez wodę czy wiatry, należy do głównych czynników degradujących grunt. Można wyróżnić erozję wodną, wywołaną przede wszystkim opadami atmosferycznymi oraz erozję wietrzną, spowodowaną wiatrem. Proces ten powoduje spadek ilości składników organicznych i pokarmowych w glebie oraz zaburza jej strukturę. Wśród wielu przyczyn erozji, do głównych należą: powiększanie obszarów uprawnych, uprawa roli na niezdatnych terenach tj. nachylone stoki, wycinanie drzew, nieodpowiednio wykonywana orka na stokach, zbyt intensywny wypas bydła czy owiec.
  Wszystkie wyżej wymienione zjawiska degradujące litosferę zaburzają biologiczną równowagę zakłócając działanie ekosystemów. Wiele organizmów zarówno roślinnych jak i zwierzęcych traci bowiem środowisko, w którym żyją. Niekorzystne zmiany w drzewostanach informują nas o zaburzeniach w ekosystemach leśnych. Drzewa iglaste, które z reguły rosną na kwaśnym podłożu, wykazują mniejszą odporność na kwaśne opady. Dzieje się tak, dlatego iż podszycie lasów iglastych charakteryzuje się powolnym rozkładem, a grunt na którym rosną zawiera niewiele składników odżywczych i tylko w niewielkim stopniu zobojętnia kwaśne deszcze. Do gleby dostają się różne toksyczne metale np. cynk, ołów, rtęć, kadm czy glin. Tworzy się więc kwaśny, szkodliwy dla wielu organizmów występujących w glebie, roztwór. Niekorzystnie wpływa on np. na grzyby związane symbiozą z ukorzenieniem drzew. Do najbardziej wrażliwych drzew należy jodła. Świerk reaguje na zmiany w środowisku zmieniając kolor igieł z zielonych na żółte, a w późniejszym okresie pojawiają się pędy zastępcze. Następną fazą jest zamieranie korzeni oraz zwiększona łamliwość pnia. W przypadku sosny także następuje zmiana koloru igieł i zmniejszenie gęstości korony. Uszkodzone buki zbyt wcześnie tracą liście, kora jest popękana a umiejscowienie gałęzi ulega zmianie. Podsumowując, za duża kwaśność gleb zaburza gospodarkę wodną roślin, hamuje ich wzrost oraz przyczynia się do osłabiania i w konsekwencji umierania drzew. Infekowane są one przez szkodniki, są wrażliwsze na zjawiska pogodowe tj. mróz czy susza. Silnie zmienione gleby uniemożliwiają odradzanie się na nich drzew. Na terenie Sudetów mieliśmy np. do czynienia z klęską ekologiczną drzewostanów spowodowaną skażeniem powietrza, wzrostem kwasowości gleb oraz zanieczyszczeniem wód gruntowych związkami siarki, azotu i fluoru.
  moze to pomoze ci przeczytaj i jak co wejdz na google

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie