Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  mariaos 15.9.2011 (23:02)

  SIEDLISKO to miejsce, w którym bytuje populacja określonego gatunku. Przypadająca na każdego osobnika przestrzeń, na której występują wszystkie jego potrzebne mu do życia elementy nazywamy aerałem.
  NISZA EKOLOGICZNA jest to zasób wszystkich czynników środowiska potrzebnych do życia danemu gatunkowi. Często te czynniki staja się głównym powodem konkurencji
  NISZA EKOLOGICZNA:
  BOCIAN BIAŁY
  
  Cechy charakterystyczne: Ubarwienie upierzenia białe, końce skrzydeł i ogona czarne. Nogi długie i czerwone, dziób długi i czerwony, ostro zakończony. W locie postawa wyprostowana, wykorzystuje ciepłe prądy oraz powierzchnię skrzydeł, porusza się głównie lotem szybowcowym.
  
  Odżywianie: Owady, płazy, małe gady, małe ssaki.
  
  Gniazda: Średnica ok. 1-1,5 m, zbudowane z łodyg roślin. Budowane są na dachach budynków gospodarczych lub w ich pobliżu, a także na kominach, słupach energetycznych.
  
  Rozmnażanie: Bociany składają jaja w ilości 4-5 sztuk, w okresie pod koniec kwietnia, a następnie wysiadują przez 34-35 dni. Młode pisklęta pozostają w gnieździe przez ok. 2 miesiące.
  SIEDLISKA:
  Siedlisko
  
  Bocian biały gniazduje w obrębie zabudowań lub w ich sąsiedztwie, natomiast żerowiska stanowią tereny położone poza osadami ludzkimi. Żerowiska można podzielić na pięć podstawowych kategorii: łąki, pastwiska, wody płynące lub stojące oraz pola orne. Łąki i pastwiska są podstawowymi żerowiskami bociana od wczesnej wiosny, aż do odlotu. Zbiorniki wodne mają mniejsze znaczenie, a wody płynące są wykorzystywane zwłaszcza w rejonach wyżynnych. Pola, w czasie prac polowych, stanowią krótkotrwałe, atrakcyjne żerowiska. Podstawowym siedliskiem na zimowiskach są afrykańskie sawanny.
  W POLSCE:
  Bocian biały zasiedla praktycznie całą Polskę, z wyjątkiem pasm górskich i większych, zwartych kompleksów leśnych, jak Puszcze Notecka, Białowieska i Augustowska oraz Bory Tucholskie i Bory Dolnośląskie, choć i w obrębie tych dużych lasów zakłada gniazda nawet w pojedynczych gospodarstwach, jeżeli tylko w pobliżu są większe łąki. Rozmieszczenie gniazd bocianich jest jednak nierównomierne. Widoczny jest gradient zagęszczenia, wzrastający od południowego zachodu ku północnemu wschodowi, a wyraźną granicę stanowi dolina Wisły. Oprócz tego koncentracje gniazd uwidaczniają się w dolinach niektórych rzek, np. Biebrzy, Bugu, Bzury, Narwi, Noteci, Pasłęki, Sanu, Warty, górnej i środkowej Wisły, a w mniejszym stopniu Odry. Od około 100 lat trwa ekspansja bociana na tereny górskie, w Karpatach i Sudetach. Jeszcze w 1876 r. gatunek ten zasiedlał tereny wyłącznie poniżej 300 m n.p.m., a obecnie gniazduje nawet powyżej 800 m n.p.m.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie