Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  mateuszbober21 13.5.2010 (15:04)

  Rozełkała się jesień łzami dżdżu mętnemi,
  W mgle zdrętwienia śpią mroczne, zasępione łany...
  Ucichło we mnie wszystko, padło w mrok podziemi.
  Drzwi, co w świat czucia wiodą, głucho się zawarły,
  Jestem jak serce gwiazdy wystygłej, umarłej,
  Gdzieś dawno przed tysiącem wieków zapomnianej.
  Na rany duszy kładzie mgła wilgotne płótna,
  Co koją ból. Usnęła pamięć i sumienie.
  Jest mi, jak gdyby nigdy troska ni myśl smutna
  Nie była duszy biczem ni ogniem, co pali.
  Dobrze jej w znieczuleniu... Niech śpi! Ból hen -- w dali.
  Niechaj nie wstaje słońce -- bo cichsze są cienie...
  A teraz tylko cienia pragnę, tylko ciszy,
  By się nie zbudził potwór ciemny i ponury,
  Co duszy mej widnokrąg zaległ. Gdy usłyszy
  Dźwięk, gdy go zbudzi blask, zwraca swe lice
  Ku mnie i z oczu krwawych ciska błyskawice,
  Śmieje się gniewnie, jakby grzmot przebiegał chmury.
  Woła szyderczo, świecąc ślepi szkliwem białem,
  Żem grzechy swe, miast zabić, stroił w tęcz odzienie,
  Ze miałem iść przez ciernie, a ja -- tchórz -- zostałem,
  Żem wielkich pragnień ptaki zabił podłą dłonią,
  Co wyrzut mają w oczach, mrąc, lecz się nie bronią...
  Niechaj nie wstaje słońce -- bo cichsze są cienie
  Teraz śpi potwór. Jesień płacze łzy mętnemi,
  W mgle zdrętwienia śpią mroczne, zasępione łany...
  Ucichło we mnie wszystko, padło w mrok podziemi.
  Drzwi, co w świat czucia wiodą, głucho się zawarły.
  Jestem jak serce gwiazdy wystygłej, umarłej,
  Gdzieś dawno przed tysiącem wieków zapomnianej.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  Konto usunięte, 13.5.2010 (15:25)

  „ Pierwszy kwiat wiosny "
  Stefania Kossuth
  
  Przebiśniegi białe
  pierwsze zakwitają,
  zieloną łodyżką
  śniegi przebijają.
  
  „Bocianie, bocianie " Bożena Forma
  
  
  
  Bocianie przybyłeś dziś do nas,
  witają cię dzieci i łąka zielona.
  Dostojnie twe nogi stąpają po trawie,
  czarno- białe pióra w słońcu lśnią ciekawie.
  Tak jak ty wysoko nogi podnosimy,
  kle, kle zaśpiewamy z tobą boćku miły.
  
  Bocianie, bocianie
  przybyłeś dziś do nas.
  Kle, kle, kle, kle, kle.
  Kle, kle, kle, kle, kle.
  
  Śnieg wokół topnieje.
  Kwiatuszek się chwieje,
  wiosna go wołała,
  sukienkę mu dała!
  
  „ Bazie "
  Wierzbowe gałązki
  powiązane w wiązki.
  W koszyku z wikliny
  już o wiośnie szepczą.
  Choć jeszcze w powietrzu
  skrawek chmury siny.
  
  Kupię sobie wiązkę
  lub tylko gałązkę
  I do wody wstawię-
  szare kotki potem
  będą żółtozłote,
  puchate.
  
  „ Wiosna "
  
  
  Z dalekiego kraju bociany wracają,
  a zielone żabki w strachu uciekają.
  A dzieci się cieszą, a dzieci się śmieją,
  że wróciła wiosna, że śniegi topnieją

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie