Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  lotos 12.5.2010 (19:55)

  Odrzucenie "magicznego" podejścia alchemicznego [edytuj]
  
  Często przyjmuje się, że historia chemii zaczęła się w dniu kiedy Robert Boyle w swojej książce The Skeptical Chymist (1661) wyraźnie rozgraniczył chemię jako naukę od przednaukowych badań alchemicznych. Trzeba jednak zaznaczyć, że od tego czasu bardzo długo jeszcze w chemii występowała niczym nieuzasadniona wiara w sztuczne byty "filozoficzne", takie jak flogiston czy siła witalna.
  
  Często za początki współczesnej chemii uważa się ostateczne odrzucenie teorii flogistionu przez Antoine Lavoisiera, w wyniku odkrycia przez niego tlenu oraz zaproponowania prawa zachowania masy w 1783 r.
  
  Ostatni z "bytów filozoficznych", pokutujący jeszcze od czasów alchemicznych - siła witalna, został odrzucony na skutek dość przypadkowego otrzymania mocznika z nieorganicznych substratów przez Friedricha Wöhlera w 1828 r. Pierwszą syntezę mocznika uważa się obecnie za początek współczesnej chemii organicznej. Wcześniej sądzono, że otrzymanie jakichkolwiek związków organicznych na drodze syntezy z nieorganicznych substratów jest niemożliwe, gdyż do ich otrzymania była rzekomo niezbędna tajemnicza siła witalna, którą zawierać miały w sobie wszystkie żywe organizmy, i której miała być pozbawiona materia nieożywiona.
  
  Drugim krokiem milowym w powstaniu współczesnej chemii było przyjęcie teorii atomistycznej, zaproponowanej w znanej dzisiaj formie przez Johna Daltona na początku XIX w. Teoria ta jednak nie została przyjęta od razu. Niemal przez cały XIX w. środowisko chemików było podzielone na jej zwolenników i przeciwników. Do najbardziej znanych przeciwników teorii atomistycznej zaliczali się: Wilhelm Ostwald i Ernst Mach, którzy rozwijali teorię ciągłej struktury materii i bardzo energicznie zwalczali "nienaukową wiarę w istnienie atomów". Teoria ciągłości materii była paradygmatem chemii prawie do początków XX w., mimo że wiele badań (prowadzonych m.in. przez Amadeo Avogadro i Ludwiga Boltzmanna) dowodziło, że jednak atomy istnieją. Twierdza paradygmatu ciągłości struktury materii została ostatecznie obalona dopiero przez eksperymenty Jean Perrina, dowodzące bez żadnych wątpliwości atomowego wyjaśnienia natury ruchów Browna, dokonanego przez Alberta Einsteina.
  
  Układ okresowy i pełen rozwój teorii atomistycznej [edytuj]
  
  Kolejnym, kluczowym punktem w rozwoju chemii była też koncepcja układu okresowego pierwiastków zaproponowania równolegle przez Dmitrija Mendelejewa i Lothara Meyera w roku 1870. Układ ten umożliwił Mendelejowi przewidywać własności jeszcze nie odkrytych dotąd pierwiastków chemicznych takich jak german (nazwany przez Mendelejewa ekakrzemem), gal i skand, które następnie jeszcze za jego życia odkrywano, potwierdzając słuszność jego wniosków.
  
  W pierwszej połowie XX w. paradygmatem chemii "zatrzęsło" odkrycie subtelnej struktury budowy atomu - w szczególności odkrycie istnienia jądra atomu przez Ernesta Rutherforda w 1911 r. oraz odkrycie zależności między liczbą atomową a strukturą powłok elektronowych przez Henryego Moseleya w 1913 r., które to dokonania ostatecznie wyjaśniły dlaczego własności chemiczne pierwiastków zależą od miejsca zajmowanego w układzie okresowym. Częściowo na bazie tych dokonań, a także zastosowania teorii kwantów Maxa Plancka, w 1914 r. Niels Bohr zaproponował pierwszy model orbitalnej struktury atomu wodoru.
  
  Kolejnym wstrząsem, który nastąpił niemal zaraz, bo w latach 30. XX w., było zaadaptowanie dokonań mechaniki kwantowej do zrozumienia natury własności chemicznych pierwiastków i ich zdolności do tworzenia wiązań chemicznych. Połączenie zasady nieoznaczoności Wernera Heisenberga (1927) z zakazem Pauliego (1924) oraz równaniem Schrödingera (1927) doprowadziło do powstania kompletnej teorii orbitali atomowych, a później cząsteczkowych, które w dużym stopniu wyjaśniły mechanizm powstawania i naturę wiązań chemicznych.
  
  
  skopiowane z wikipedii;)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie