Treść zadania

Zdywersyfikowane przedsiebiorstwo Minpol zdecydowalo sie na utworzenie nowego wydzialu przetwarzania danych, organizacji
i zarzadzania. W zwiazku z tym podjeto poszukiwania kierownika wydzialu. Na wstepne rozmowy poproszono prawie stu
kandydatów. Dyrektor organizacyjny i dyrektor finansowy (któremu bedzie podlegal nowy kierownik) poswiecili wiele czasu na
rozmowy z szescioma wybranymi kandydatami i postanowili zaangazowac Jana Dadaja. Jego dokumenty nie wskazywaly na to,
ze byl najlepiej wykwalifikowanym kandydatem, jednak jego osobowosc, energia i zdolnosc do przedstawiania „na poczekaniu”
konstruktywnych pomyslów dotyczacych problemów przedsiebiorstwa sprawialy korzystne wrazenie.
Dadaj, czlowiek w wieku okolo 45 lat, poczul sie zaszczycony nominacja, z która laczylo sie wysokie wynagrodzenie i wysoki
status. W dotychczasowej karierze mial wprawdzie doswiadczenie w przetwarzaniu danych i kierowal niewielka sekcja
organizacji i zarzadzania, nie byl jednak obarczony powazniejsza odpowiedzialnoscia. Byl zdecydowany jednak, jak najlepiej
wywiazac sie z okazanego zaufania i nalozonych na niego obowiazków, zwlaszcza pod wzgledem pomyslowosci.
Pierwszym jego zadaniem byla wizytacja wielu biur i filii przedsiebiorstwa w celu zbadania stanu organizacji i zarzadzania oraz
technik przetwarzania danych. Mial on przedstawic zarzadowi konieczne, najwazniejsze przedsiewziecia oraz okreslic liczbe
pracowników i potrzebne srodki budzetowe na wdrozenie swoich propozycji.
Dadaj pracowal bardzo intensywnie. Spedzal dni na badaniach, a wieczory na spisywaniu notatek i formulowaniu sprawozdania.
Gdziekolwiek poszedl, widzial wiele mozliwosci ulepszen. W sprawozdaniu wymienil szczególowo ponad sto przedsiewziec,
które Jego zdaniem nalezy podjac. Uznal, ze nalezy zatrudnic 35 pracowników wykonawczych (merytorycznych) z odpowiednia
liczba sekretarek i pracowników pomocniczych. Zwiazane z tym koszty wynosily ok. 110 tys. zlotych.
Sprawozdanie to zostalo przyjete raczej chlodno. Dyrektor finansów odeslal je z komentarzem, ze jest za dlugie, a propozycje
zbyt ambitne. Stwierdzil, iz nalezy drastycznie zmniejszyc liczbe zalecanych przedsiewziec i liczbe pracowników oraz koszty.
Dadaj niechetnie ograniczyl liczbe przedsiewziec do 30, personel - do 16 pracowników merytorycznych zorganizowanych w
trzech sekcjach, a koszty zmniejszyl do 65 tys. zlotych. Usunal tez niektóre szczególy ze sprawozdania i przeformatowal je na
komputerze z mniejszym odstepem miedzy wierszami, aby wydawalo sie krótsze.
Po dwóch tygodniach zarzad zatwierdzil zrewidowane propozycje. Dadaj odetchnal z ulga i przystapil do rekrutacji pracowników,
poczynajac od trzech kierowników sekcji. Mianowal Tomasza Lisa kierownikiem najwiekszej sekcji - badan biurowych, Roberta
Abyla i Adama Szyszko kierownikami mniejszych sekcji - metod rachunkowosci i przetwarzania danych. Abyl i Szyszko byli w
wieku ponad 30 lat i kazdy z nich mial dobre, zwiazane z funkcja doswiadczenie. Podstawowym jednak powodem mianowania
byla ich pomyslowosc - co Dadaj cenil najbardziej. Lis byt od nich starszy (nieco ponad 40 lat) i byl znany jako publicysta i
wykladowca w dziedzinie zarzadzania i organizacji. Mianowany zostal zastepca Dadaja i otrzymal nieco wieksza place niz inni
kierownicy sekcji, jednak zarówno w placy, jak i w statusie istniala znaczna róznica miedzy nim a Dadajem.
Po rekrutacji kierowników sekcji rozpoczeto prace nad przedsiewzieciami zatwierdzonymi przez zarzad. Wkrótce liczba tych
przedsiewziec wzrosla. Dadaj spedzal jeden, dwa dni tygodniowo na wizytach w biurach, w skladach towarów, filiach i
przedstawicielstwach przedsiebiorstwa i szybko zglaszal lokalnemu kierownictwu pomysly pomocy ze strony jego wydzialu.
Jezeli propozycje spotkaly sie z zyczliwym przyjeciem, Dadaj traktowal je jako zapotrzebowanie na uslugi, zglaszal dyrektorowi
finansów, ze otrzymuje takie zapotrzebowania i uzyskiwal jego zgode na realizacje tych przedsiewziec, „pod warunkiem, ze nie
zwiekszy liczby pracowników swojego dzialu i ze nie zostanie wstrzymana praca nad przedsiewzieciami zatwierdzonymi przez
zarzad”.
Niebawem wydzial zaangazowal sie w tak wiele przedsiewziec, ze Dadaj nie byt w stanie ich kontrolowac. W zwiazku z tym
kierownicy sekcji zostali zobowiazani do przedkladania w kazdy piatek szczególowych sprawozdan o postepie we wszystkich
przydzielonych im przedsiewzieciach.
Dadaj studiowal sprawozdania w czasie weekendu (byl czlowiekiem samotnym), a w poniedzialek organizowal spotkania
kierowników sekcji. Na zebraniach tych omawial kazda pozycje (chwalac lub ganiac - wedlug swego uznania), przede wszystkim
jednak sugerowal, jak wykonac prace sprawniej lub efektywniej. Zebrania byly nagrywane na tasme, z której sekretarka Dadaja
wykonywala szczególowe protokoly przekazywane kierownikom sekcji jako zapis wydanych instrukcji i sugestii. Zwykle
nastepowaly potem cale serie notatek zawierajacych dalsze pomysly, które mu przyszly do glowy po zebraniu. Kierownicy sekcji
narzekali, ze spedzaja zbyt wiele czasu na przygotowaniu i omawianiu sprawozdan. Dadaj szorstko odrzucal skargi, mówiac ze
nie potrzebuje wskazówek, jak ma zarzadzac swoim wydzialem.
Faktycznie Dadaj pragnal jak najszybciej wykazac, ze jego nowy wydzial usprawiedliwi swoje istnienie wartosciowymi wynikami.
Oprócz checi jak najszybszego zakonczenia przedsiewziec byl zainteresowany najwyzsza jakoscia pracy nad nimi i wykazaniem
mozliwie maksymalnych oszczednosci. Dlatego tez zarzadzil, aby po zakonczeniu kazdego stadium przedsiewziecia przesylano
mu wszystkie papiery robocze, które przegladal krytycznie w obecnosci kierownika sekcji i pracownika merytorycznego
(wykonawcy). Zawsze byl w stanie zasugerowac pomysly alternatywne wobec opracowanych przez wykonawce.
Pomysly alternatywne Dadaja czasami byly wspaniale i stanowily widoczne udoskonalenie, najczesciej jednak byly to po prostu
inne pomysly, ani lepsze ani gorsze od tych, które opracowal pracownik merytoryczny. Poniewaz jednak Dadaj mógl narzucac
przyjecie swoich pomyslów, praca, która pochlonela juz wiele czasu i wysilków, musiala byc powaznie rewidowana. Zdarzalo
sie, ze Dadaj nalegal na przyjecie pomyslu, który w ocenie jego pracowników byt gorszy od poprzedniego i wykonawcy byli
zmuszeni do pracy nad - ich zdaniem - drugorzednym lub trzeciorzednym rozwiazaniem problemu.
Metody pracy Dadaja byly niepopularne wsród jego pracowników i do kierowników sekcji docieraly liczne narzekania. Abyl i
Szyszko wykazywali otwarcie ich zrozumienie. Lis jednak uwazal, ze byloby nielojalne pobudzanie do skarg i publicznie
stwierdzal, ze Dadaj ma racje nalegajac na wlasciwy postep prac i na najwyzsza ich jakosc, z uwzglednieniem mozliwie
najlepszych pomyslów. Prywatnie jednak Lis byt zmartwiony, gdyz po wielu miesiacach pracy wydzialu zakonczono tylko
niewiele mniej znaczacych przedsiewziec. Wszystkie wazniejsze ugrzezly w niekonczacych sie zmianach spowodowanymi
pomyslami Dadaja. Ten natomiast stale naciskal na wyniki obwiniajac pracowników za powolnosc, a kierowników sekcji za
nieumiejetnosc egzekwowania nalezytych wysilków od wykonawców. Konsekwencja tego byla cyniczna postawa pracowników.
Lis obawial sie masowych rezygnacji. Zastanawial sie wiec, czy nie powinien zobaczyc sie z Dadajem i przekonac go, ze trzeba
zmienic metody zarzadzania. Byl wprawdzie zastepca Dadaja, ten jednak nigdy nie zachecal go do dyskusji nad zarzadzaniem
wydzialem, z wyjatkiem mniej waznych szczególów. Zawsze natomiast staral sie podkreslac wobec Lisa i pozostalych
kierowników sekcji, ze jego kierownictwo nie podlega dyskusji i ze wedlug swoich koncepcji bedzie kierowal wydzialem i
wprowadzal swoje normy, dlatego Lis zwlekal z podjeciem rozmowy obawiajac sie, ze zostanie ostro potraktowany.
W tym czasie Dadaj zawiadomil wspólpracowników, ze ma zamiar polaczyc urlop z wyjazdem sluzbowym do krajów
zachodnioeuropejskich, w których przedsiebiorstwo prowadzi interesy. Lis mial byc odpowiedzialny za spowodowanie
© KTZ SGH
2
znacznego postepu wykonania przedsiewziec (projektów), natomiast do powrotu Dadaja powinien wstrzymac sie z
podejmowaniem powaznych decyzji (jak uruchomienie nowych przedsiewziec lub przedkladanie wyzszemu kierownictwu
propozycji dotyczacych przedsiewziec biezacych).
Pierwsze dwa tygodnie nieobecnosci Dadaja byly dla Lisa spokojne (pomijajac to, ze otrzymywal poczta cale serie recznie
pisanych notatek Dadaja z nowymi pomyslami, które ten chcial wlaczyc do biezacych przedsiewziec), ale na poczatku trzeciego
tygodnia zaczely sie powazne klopoty.
Najpierw Piotr Milowski wreczyl swoja rezygnacje. Milowski pracowal w sekcji Lisa i byt najlepszym pracownikiem w zakresie
organizacji i zarzadzania. Nalezalo wiec zbadac powody poszukiwania przez niego innej pracy. Milowski od wielu miesiecy
kierowal malym zespolem pracujacym nad calkowita reorganizacja pracy biurowej w jednej z najwiekszych filii przedsiebiorstwa.
Ze wzgledu na rozmiar i zlozonosc pracy mozliwa byla duza róznorodnosc alternatywnych dzialan, które byly w sposób
niewyczerpalny sugerowane przez Dadaja, co uniemozliwiala osiagniecie postepu w pracy. Milowski oswiadczyl, ze gdyby nie
ingerowano w Jego prace, to w ciagu miesiaca od otrzymania polecenia móglby opracowac szczególowy schemat reorganizacji
filii, przewidujac oszczednosci okolo 80 tys. zlotych rocznie.
Informacja (a przydala sie Lisowi, poniewaz tego samego dnia zostal wezwany przez dyrektora finansów, który poinformowal go
ze dyrektor generalny filii skarzyl sie na duza zwloke w opracowaniu propozycji reorganizacji biura). Wypowiedz dyrektora
finansów byla krytyczna: zwloka w gospodarce jest strata pieniedzy. Lis nie wspomnial o interwencjach Dadaja w czasie
opracowywania przedsiewziecia, stwierdzil tylko, ze jest to przedsiewziecie zlozone i dlatego wymaga duzo czasu. Obiecal, ze
propozycje beda gotowe w ciagu miesiaca.
To usatysfakcjonowalo dyrektora finansów, który zapytal o ogólny postep w pracy wydzialu. Lis byl teraz zazenowany. Uwazal,
ze nie moze ujawnic sw oich rzeczywistych odczuc bez naruszania lojalnosci wobec Dadaja, aby wiec przeniesc rozmowe na
pewniejszy grunt, wspomnial o rezygnacji. Dyrektor finansów zainteresowal sie ta wiadomoscia i powiedzial, ze przedyskutuje ja
z Dadajem zaraz po jego powrocie.
Gdy Lis opowiedzial Abylowi i Szyszce, swoim kolegom - kierownikom sekcji, o rozmowie z dyrektorem, skrytykowali go
twierdzac, ze powinien byl poinformowac dyrektora o rzeczywistym stanie rzeczy w wydziale i o powodach nadmiernych
opóznien w zakonczeniu przedsiewziec. Lis jednak nie zgadzal sie, uwazajac, ze jego obowiazkiem jest lojalnosc wobec Dadaja
jako bezposredniego przelozonego. Abyl i Szyszko odrzucili to stwierdzenie jako nonsens mówiac, ze obowiazkiem Lisa,
zarówno wobec przedsiebiorstwa jak i sw oich kolegów w wydziale, bylo zapoznanie dyrektora z rzeczywista sytuacja, aby
mozna bylo podjac dzialania w kierunku jej naprawienia. Abyl powiedzial tez, ze Lis powinien jeszcze raz pójsc do dyrektora
finansów i powiedziec mu o wszystkim. Jezeli prowadziloby to do wymiany Dadaja na kompetentnego kierownika, to tym lepiej
dla wydzialu i przedsiebiorstwa.
Lis nie zgodzil sie na ponowne udanie sie do dyrektora finansów, a Abyl rozdrazniony zagrozil, ze sam pójdzie i powie o
niewlasciwej pracy wydzialu. Aby go uspokoic, Lis obiecal spotkac sie z Dadajem zaraz po jego powrocie i powiedziec o
skargach personelu wydzialu
Lis starannie przygotowal sie do rozmowy z Dadajem. Postanowil, ze najpierw powie o faktach poruszonych w rozmowie z
dyrektorem finansów, a nastepnie wymieni szczególowo niedociagniecia, które jego zdaniem istnieja w zarzadzaniu wydzialem,
podkreslajac, ze wszyscy pracownicy popieraja jego poglady. W koncu, poniewaz chcial, aby rozmowa byla konstruktywna,
przedstawi dwie sugestie. Pierwsza - aby za postep w zakresie poszczególnych przedsiewziec byli odpowiedzialni kierownicy
sekcji; Dadaj powinien wlaczac sie dopiero wtedy, gdy ostateczne propozycje beda gotowe do przekazania wyzszemu
kierownictwu oraz aby domagal sie zmian tylko wtedy gdy wykaze, ze wykonana praca jest z jakichs wzgledów
niezadowalajaca. Sugestia druga -tygodniowe sprawozdania o postepie prac i zebrania (które zabieraja tak duzo czasu)
powinny sie odbywac tylko raz w miesiacu.
Przed rozmowa z Dadajem Lis opowiedzial Abylowi i Szyszce, o czym zamierza rozmawiac. Abyl byl sceptyczny, uwazajac ze
tylko odgórna presja (ze strony dyrektora finansów) zmieni postepowanie Dadaja. Szyszko byl lepszej mysli mówiac przy tym, ze
jezeli Dadaj przyjmie propozycje Lisa, bedzie mial niewiele do roboty. Dlatego tez Lis wlaczyl do programu trzecia sugestie -
Dadaj powinien sam przejac jeden lub dwa wazne projekty, aby mial mozliwosc realizacji swoich pomyslów.
Dadaja zastal Lis na klótni z Milowskim. Dadaj - w ponurym nastroju - odeslal Milowskiego. Rozgniewany Dadaj powiedzial
Lisowi, ze spotkal Milowskiego i dowiedzial sie, ze ten rezygnuje z pracy. Postanowil wiec dowiedziec sie o powodach rezygnacji
i pod naciskiem Milowski skrytykowal jego zarzadzanie wydzialem. Dadaj wymienil zagadnienia poruszone przez Milowskiego,
które prawie calkowicie korespondowaly z tym, co chcial przedstawic Lis. Najbardziej niepokojaca sprawa, zakonczyl Dadaj, jest
to, ze Milowski stanowczo twierdzi, ze wszyscy pracownicy, wlaczajac w to Lisa i pozostalych kierowników sekcji, podzielaja
jego poglady.
Delikatnie, jak to bylo mozliwe (poniewaz zal mu bylo Dadaja), Lis potwierdzil, ze poglady Milowskiego podziela caly wydzial. Na
pytanie Dadaja od jak dawna uwazal, ze praca wydzialu jest powaznie hamowana z powodu praktyki przekazywania jego
wlasnych pomyslów do opracowania przez pracowników merytorycznych - Lis odpowiedzial, ze od paru miesiecy. Wówczas
Dadaj (ku zupelnemu zdumieniu Lisa) gwaltownie go zaatakowal oskarzajac o nielojalnosc z powodu dyskutowania problemu
zarzadzania wydzialem z kolegami i podwladnymi zamiast z nim – kierownikiem. Powiedzial, ze Lis w sposób oczywisty nie
nadaje sie na zastepce kierownika, skoro od kilku miesiecy nie zdobyl sie na rozmowe majac przekonanie, ze istnieja powazne
mankamenty w zarzadzaniu. Lis, pomimo oburzenia i zdziwienia, usilowal zaprzeczyc mówiac, ze zawsze popieral poglady
Dadaja, nawet gdy byly one sprzeczne z jego wlasnymi. Dadaj odrzucil te argumenty i stwierdzil, ze powinien byl zastapic Lisa
jednym z pozostalych kierowników sekcji.
Przygnebiony Lis powiadomil Abyla i Szyszke o wynikach rozmowy. Abyl zauwazyl, ze Lis nie nadaje sie na zastepce tak
marnego kierownika jak Dadaj, chociaz móglby byc zadowalajacy jako zastepca dobrego kierownika. Nie bylo to przyjemne dla
Lisa. Szyszko zlagodzil te niezrecznosc i wszyscy trzej zgodzili sie, ze powinni pójsc do dyrektora finansów.
Dyskutowali wlasnie szczególy rozmowy, ody Dadaj wszedl do biura. Byl nastrojony ugodowo, apelowal o wspólprace we
wprowadzaniu zmian, aby wydzial byl wydajny, a pracownicy zadowoleni. Prosil o konstruktywne propozycje.
Lis przedstawil wówczas trzy sugestie, które poprzednio przygotowal, a Szyszko i Abyl przytakneli. Dadaj odrzucil je przyjaznie,
lecz stanowczo. Powiedzial, ze daza do tego, aby pozbawic go odpowiedzialnosci kierowniczej w celu wykazania, ze najlepsze
opracowania wykonywane beda przez wydzial. Tego nie zrobi. Zasugerowal, zeby opracowali konstruktywne propozycje
alternatywne i przyszli z nimi do niego po poludniu.
1. Ustal przyczyny konfliktu w przedsiebiorstwie „Minpol”.
2. Przesledz dynamike konfliktu na poszczególnych etapach. Na jakich poziomach wystapil konflikt i jakich obszarów dotyczyl?
3. Jak zalagodzic obecna sytuacje i co zrobic, aby firma dzialala sprawnie?