Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  sonar 5.6.2011 (11:14)

  STOKROTKA
  
  Tuż obok wiejskiego ogródka kwiatowego wyrosła mała stokrotka.
  Słońce ogrzewało roślinkę i pewnego dnia jej kwiat rozkwitł.
  Stokrotka przyglądała się otaczającemu ją światu, słuchała z zachwytem śpiewu skowronka i z całych sił cieszyła się życiem.
  Tuz obok stokrotki, za pomalowanymi sztachetami rosły piękne kwiaty- róże, tulipany, piwonie.
  Stokrotka przyglądała się im z podziwem i myślała, że to właśnie te kwiaty odwiedzi skowronek , że wśród nich będzie chciał odpoczywać.
  Stało się jednak inaczej – skowronek wybrał stokrotkę. Ptak sfrunął na ziemię i zachwycał się małym, skromnym kwiatkiem. Potem pocałował ją, zaśpiewał swoją cudowną pieśń specjalnie dla niej i odfrunął w przestworza.
  Stokrotka była tak szczęśliwa, że aż zamarła z wrażenia. Trochę czasu minęło zanim przyszła do siebie.
  Była ciekawa czy piękne kwiaty rosnące w ogrodzie widziały jaki zaszczyt ja spotkał i czy cieszą się z jej szczęścia. Jednak kwiaty stały sztywno i nieruchomo i tylko ich intensywniejsze barwy świadczyły o tym , że widziały całe zdarzenie.
  Stokrotka zrozumiała że ich intensywniejsza barwa to wynik zazdrości i zrobiło się jej przykro. Nie miała jednak czasu by zbyt długo się nad tym zastanawiać bo do ogrodu przyszła dziewczynka i pościnała tulipany.
  Stokrotka ucieszyła się, że nie rzuca się w oczy , że rośnie w daleko w trawie. Gdy nadeszła noc zwinęła płatki i zasnęła. Rankiem obudził ją śpiew skowronka. Ptak śpiewał zupełnie inaczej niż poprzedniego dnia – jego piosenka była smutna.
  Stokrotka spojrzała w kierunku z którego dochodził śpiew i zobaczyła, że skowronek został złapany i zamknięty w klatce.
  Roślinka bardzo się tym zasmuciła. Jednak stało się coś co sprawiło , że przestała myśleć o skowronku.
  Z ogrodu wyszło dwóch chłopców i szli wprost do niej. Jeden z nich trzymał w ręce ten sam nóż, którym dziewczynka ścinała tulipany. Chłopcy chcieli wyciąć kawałek murawy i włożyć go do klatki skowronka. Ich wybór padł na kępę trawy, z której wyrastała stokrotka.
  W ten sposób stokrotka znalazła się w klatce uwięzionego ptaka.
  Skowronek żalił się i opłakiwał utraconą wolność. Narzekał na złe samopoczucie i brak wody.
  Stokrotka słuchała jego zawodzeń i było jej bardzo smutno, bo nie umiała pomóc ptakowi. Spragniony skowronek bardzo cierpiał ale nikt nie przyszedł by dać mu pić.
  Nadszedł wieczór a potem noc i nadal nikt nie zatroszczył się o skowronka. Dopiero gdy nastał ranek przyszli chłopcy i znaleźli martwego ptaka. Było im bardzo smutno.
  Wyprawili skowronkowi uroczysty pogrzeb a stokrotkę razem z kępą trawy wyrzucili na drogę.
  
  
  IMBRYK
  
  Był sobie raz porcelanowy imbryk. Był to niezwykle dumny imbryk, wychwalał swój wygląd – niezwykłą szyję i duże ucho. Jednak nic nie mówił o swojej pokrywce – wstydził się jej , bo była stłuczona i sklejona.
  Imbryk był bardzo niezadowolony , bo pozostała część zastawy rozmawiała jednak głównie o jego pokrywce, ucho i szyja rzadko były tematami rozmów.
  Imbryk uważał , że jest najważniejszą częścią serwisu, bo to właśnie z niego nalewa się do filiżanek świeżo zaparzoną herbatę. Filiżanki, cukiernica i garnuszek na śmietankę traktował jako coś mniej ważnego.
  Pewnego dnia, ktoś tak niezręcznie nalewał herbatę, że imbryk upadł na podłogę i potłukł się.
  Obtłukło się ucho, obtłukła się szyjka – imbryk nie nadawał się już do parzenia herbaty.
  Następnego dnia imbryk został podarowany biednej kobiecie, która żebrała o pożywienie.
  Imbryk trafił do biednego domu , w którym napełniono jego wnętrze ziemią i posadzono w niej cebulkę kwiatu.
  Imbryk , który początkowo źle znosił nową sytuację poczuł , że jednak jest coś wart. Cebulkę kwiatu traktował jak swoje nowe serce i z każdym dniem czuł , że wstępuje w niego nowe życie. Był dumny, że kwiat zakwitł i stał się obiektem podziwu ludzi.
  Pewnego dnia jednak postanowiono przesadzić kwiat do większej doniczki. Ponieważ nie było innego sposobu by wydobyć roślinę z imbryka – rozbito go na dwie części.
  Kwiat dostał nową, dużą doniczkę a potłuczony imbryk wyrzucono na podwórze.
  Leży tam teraz i wspomina swoją świetność.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie