Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  2 0

  syl 30.5.2011 (18:01)

  Występowanie, siedliska: Azja, Europa, Ameryka Północna. Najwięcej wilków występuje na terenie Kanady, Rosji, Alaski.
  
  Ewolucja: Rodzaj Canis pojawił się prawdopodobnie ok. 8 mln lat temu, początkowo tylko w Ameryce Północnej. Jego przodek to Canis Cipio, który żył ok. 8,2 mln tal temu. Początek linii psowatych, do której należą obecnie wilki, dał gatunek Canis donnezani. z Niego wywodzi się żyjący 2 mln lat temu pierwszy prawdziwy wilk Canis edwardii. Zapoczątkował on powstanie wilka szarego, czerwonego i kojota oraz wilka strasznego. Epoka lodowcowa z przed 750 tys. lat temu spowodowała przemieszczenie się wilków na inne obszary, głównie do Ameryki Północnej. Wiele z wilków nie przeżyło epoki lodowcowej.
  
  Cechy charakterystyczne
  
  Wysokość 70 – 85 cm samiec
  60 – 75 cm samica
  
  - Długość ciała 97 – 124 cm samiec
  100 – 120 cm samica
  
  - Długość ogona 30 – 50 cm
  
  - Waga 45 – 60 kg samiec
  30 – 50 kg samica
  
  Wilki posiadają ubarwienie szaro-białe-brązowe do czarnego. Długa sierść (do 17 cm) wzdłuż grzbietu służy do okazywania złości i odstraszania w przypadku ataku. Posiadają bardzo pojemny żołądek, ok. 9 litrów, a także rozciągliwy przełyk umożliwiający połykanie dużych kawałków mięsa. Szczęka dorosłego wilka wyposażona jest w 42 zęby, o długości do 27 mm. Młode wilki posiadają 28 zębów mlecznych. Po 10 roku życia zęby, głównie kły ulegają ścieraniu, co prowadzi z czasem do śmierci głodowej zwierzęcia. Kończyny wilka posiadają łokcie skierowane do wewnątrz, dzięki czemu może on stawiać stopy w jednej linii. Wilki są wytrwałe w wędrowaniu, dziennie mogą przebywać dystanse 40-70 km, ale zdarzają się osobniki zdolne do pokonania nawet 200 km w jedną dobę. Zazwyczaj poruszają się z prędkością ok. 8 km/h, choć przez klika minut są w stanie biec z prędkością 85 km/h. Sygnały dźwiękowe używane przez wilka to: wycie, służące do komunikacji między stadnej, szczekanie ostrzegające inne osobniki, warczenie sygnalizujące agresję, skomlenie będące oznaką podporządkowania i piski występujące w zabawach zwierząt.
  
  Tryb życia: Wilki są aktywne najbardziej w porannej i wieczornej części dnia, jednak pory te mogą się nieznacznie przesuwać, w zależności od różnych czynników zewnętrznych, chociażby takich jak czynniki pogodowe. Wilk jest zwierzęciem stadnym. Przywództwo w stadzie ma tylko jedna para, która tylko również ma prawo do rozmnażania się. Pozostała część stada jest podporządkowana, a te które mogą tej dominacji zagrażać, np. młode osobniki, są przepędzane ze stada. Terytorium znakowane jest za pomocą odchodów, co służy do określenia i rozpoznania swego terenu w przyszłości, a także określenie swojego terenu dla osobników odłączonych chwilowo od stada. Znakowanie to ma na celu również ostrzeżenie intruzów przed wejściem na terytorium watahy.
  
  Polowania: Polowania odbywają się w watahach, głównie w porze wieczornej, jednak często przeciągają się przez całą noc. Watahy dzielą się na grupy, w których każda ma określone funkcje w polowaniu. Najpierw grupa tropicieli wynajduje potencjalną ofiarę i informuje o tym resztę stada, następnie grupa naganiająca płoszy napadane stado i selekcjonuje z niego jedną ofiarę, zaganiając ją w kierunku watahy wilków, która blokując mu drogę atakuje zdobycz. Wilki atakują słabsze, starsze lub niedoświadczone zwierzęta, co prowadzi do naturalnej selekcji wśród zwierząt.
  
  Odżywianie : Gryzonie, bezkręgowce, zające, ptaki, ssaki kopytne. Wilk potrzebuje spożyć dziennie ok. 1,3 kg mięsa.
  
  Rozmnażanie :Ciążą trwa ok. 65 dni, występuje po okresie rui pod koniec zimy. Po ciąży przychodzą na świat 4-6 osobników, maks. 12, które są nieodporne na niską temperaturę otoczenia i ślepe przez ok. 2 tygodnie. Karmienie odbywa się za pomocą mleka matki, aw późniejszym okresie przeżutym i nadtrawionym przez cale stado pokarmem. Po kilku miesiącach życia młode wilki są już na tyle wyrośnięte i rozwinięte by móc razem z resztą stada brać udział w polowaniach.
  
  Zagrożenia ze strony zwierzęcia: Wygłodniałe wilki mogą atakować zwierzęta hodowlane.
  
  Ochrona: W Polsce wilk należy do zwierząt podległych ścisłej ochronie zapisanej w odpowiednim rozporządzeniu Ministra Środowiska z 2001 roku. W prawie krajowym wilk podlega ścisłej ochronie gatunkowej, ochronie strefowej oraz ustawie o rekompensacie strat.
  W międzynarodowym prawie ochronę wilków reguluje konwencja berneńska, waszyngtońska oraz Dyrektywa Siedliskowa.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie