Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  Darusia15 30.5.2011 (15:42)

  Był synem Antoniego Fiedlera, poznańskiego poligrafa i wydawcy. On to właśnie rozbudził w nim namiętne zainteresowanie przyrodą. „Uczył mnie kochać rzeczy takie, obok których inni ludzie przechodzili obojętnie” – wspomni później pisarz o swym ojcu. Ukończył gimnazjum realne Bergera w Poznaniu a następnie studiował filozofię i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na uniwersytecie w Poznaniu. Studia te zostały przerwane wybuchem I wojny światowej. W latach 1918-1919 brał udział w powstaniu wielkopolskim (został wybrany do Komitetu Jedenastu Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego i był kierownikiem Działu Organizacyjnego w Dowództwie Żandarmerii Krajowej).
  W opublikowanej 24 września 1921 "Pierwszej liście oficerów rezerwowych WP" figurował jako porucznik rezerwy żandarmerii. W 1934 był porucznikiem rezerwy Kadry 7 Dywizjonu Taborów w Poznaniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 28 lokatą na liście starszeństwa oficerów taborowych oraz pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań-Miasto.
  Debiutował w 1917 cyklem wierszy „Czerwone światło ogniska” na łamach poznańskiego dwutygodnika „Zdrój”. W latach 1922-1923 studiował i ukończył Akademię Sztuk Graficznych w Lipsku, zdobywając tytuł mistrza chemigrafii. W 1926 wydał pierwszą książkę „Przez wiry i porohy Dniestru”. W 1927 wyjechał w pierwszą większą podróż do Południowej Brazylii. Przywiózł z niej bogate zbiory zoologiczne i botaniczne, które bezinteresownie przekazał Muzeum Przyrodniczemu i innym naukowym placówkom w Poznaniu, i nie mniej bogate wrażenia, które opisał w książkach „Bichos, moi brazylijscy przyjaciele” i „Wśród Indian Koroadów”. W 1933 urzeczywistnia swe najgorętsze marzenie: rusza do Amazonii. Wyprawa zaowocowała książką „Ryby śpiewają w Ukajali”, która zdobyła wielkie uznanie czytelników. W 1936 wydał kolejny bestseller „Kanadę pachnącą żywicą”.
  II wojna światowa zastała Fiedlera na Tahiti. Porzucił baśniową wyspę, by wybrać żołnierski los. W lutym 1940 przez Francję dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie poznał polskich lotników bohatersko walczących w Bitwie o Anglię. Napisał o nich głośną książkę „Dywizjon 303” – jej przedruki krążyły w okupowanej Polsce, krzepiąc ducha. W latach 1942-1943 pływał na polskich statkach handlowych – wysiłek wojenny naszych marynarzy opisał w książce „Dziękuję ci, kapitanie”.
  W 1946 Fiedler powrócił do kraju i zamieszkał w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie w 1974, zachęcony namowami czytelników, stworzył wraz z rodziną w swoim domu prywatne Muzeum-Pracownię Literacką Arkadego Fiedlera.
  W swoim życiu odbył 30 wypraw i podróży. Napisał 32 książki, które ukazały się w 23 językach w przeszło 10-milionowym nakładzie. Jego książki urzekają plastyką opisu, barwnie zbliżają czytelnikowi ludzi o różnych kolorach skóry, uczą szacunku dla innych kultur i obyczajów, opiewają piękno przyrody. Obok wielu książek podróżniczych i dwóch wojennych, napisał także powieści dla młodzieży: „Mały Bizon”, „Wyspa Robinsona”, „Orinoko”, „Biały Jaguar”, oraz książki autobiograficzne – „Mój ojciec i dęby” i „Wiek męski-zwycięski”.
  Zmarł 7 marca 1985 r. w Puszczykowie, pochowany został na cmentarzu w Puszczykowie. Autorem rzeźby przedstawiającej głowę pisarza i umieszczonej na jego grobie jest Adam Haupt.
  Arkady Fiedler był laureatem wielu nagród, m.in. nagrody literackiej miasta Poznania i Wawrzynu Akademickiego Polskiej Akademii Literatury (1936), nagrody ministra kultury i sztuki II stopnia za literaturę podróżniczą (1963), nagrody prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1974) oraz nagrody państwowej I stopnia za całokształt twórczości (1978). Odznaczony został także m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Orderem Uśmiechu (1969), Orderem Sztandaru Pracy I Klasy (1974) i Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1979).
  Jest patronem kilkudziesięciu szkół, a od dnia 6 lipca 2009 również patronem Wielkopolskiego Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Poznaniu[2].
  Od roku 1996 w Muzeum – Pracowni Literackiej Arkadego Fiedlera wręczana jest coroczna nagroda „Bursztynowego Motyla” im. A.Fiedlera dla polskiego autora książki podróżniczej.
  1927 – północna Norwegia
  1928 – południowa Brazylia
  1933 – Amazonia i Peru
  1935 – Kanada
  1937 – Madagaskar
  1939 – Tahiti
  1940 – Francja, Wielka Brytania
  1942 – 1943 – USA, Trynidad, Gujana, Brazylia
  1945 – Kanada
  1948 – Meksyk
  1952 – 1953 – ZSRR (Gruzja)
  1956 – 1957 – Indochiny (północny Wietnam, Laos, Kambodża)
  1959 – 1960 – Afryka Zachodnia (Gwinea, Ghana)
  1961 – północno-zachodnia Kanada
  1963 – 1964 – Brazylia, Gujana
  1965 – 1966 – Madagaskar
  1967 – Brazylia
  1968 – ZSRR (wschodnia Syberia)
  1969 – Nigeria
  1970 – Peru
  1971 – Afryka Zachodnia
  1972 – Kanada (Kolumbia Brytyjska, Alberta, Quebec)
  1973 – Ameryka Południowa
  1975 – Kanada (Ontario, Quebec)
  1976 – 1977 – Afryka Zachodnia
  1978 – 1979 – Peru
  1980 – Kanada
  1981 – Afryka Zachodnia
  
  
  
  1980 Biały Jaguar
  1983 Motyle mego życia
  1985 Zwierzęta mego życia
  1989 Kobiety mej młodości
  Wspólnie z synem Markiem Fiedlerem:
  1982 Indiański Napoleon Gór Skalistych
  1984 Ród Indian Algonkinów
  Dobre 0 Słabe 0

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie