Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  asieczka 11.5.2010 (23:16)

  Dobroć człowieka najczęściej mierzymy jego wrażliwością na ludzką biedę. Jeśli potrafi ją dostrzec i jest w stanie śpieszyć z pomocą, to znak, że jego serce jest miłosierne. Trzeba jedynie ustalić, czy zatrzymuje się on przy człowieku faktycznie potrzebującym pomocy, czy też wystarczy mu budzący litość widok kogoś udającego ofiarę losu. W tym drugim wypadku pomagający staje się ofiarą swej naiwności. Wielu bowiem nauczyło się wzbudzać litość, by użebrać coś dla siebie. Nie zawsze to ma miejsce na ulicy, gdy wyciągają rękę po pomoc do nieznajomych. O wiele częściej obserwujemy to w normalnym życiu.
  Dzieci potrafią grać na litości swoich rodziców i otrzymują to, na czym im zależy. Tę sztukę jest w stanie opanować dzieciak liczący zaledwie kilkanaście miesięcy. Jeśli odkryje, że tak można wymóc na otoczeniu spełnianie swoich zachcianek, w miarę jak rośnie, doskonali tę umiejętność. Staje się tylko odbiorcą i to nawet wówczas, gdy go stać na to, by zatroszczyć się o siebie. Błąd wielu rodziców.
  Podobnie w małżeństwie. Jeden z małżonków potrafi uzależnić od siebie drugiego, zamieniając w koszmar życie w całej rodzinie. Tak samo bywa w zakładach pracy, w sąsiedztwie, w układach koleżeńskich... Naiwność nie jest ani dobrocią, ani miłosierdziem, ona zawsze jest głupotą.
  Jeśli jednak jest to miłosierdzie, czyli pomoc potrzebującym zbudowana na mądrości i udzielana o tyle, o ile pomoc jest konieczna, wówczas w oczach Boga przedstawia wielką wartość. Ona bowiem jest odbiciem Jego miłosierdzia. On nigdy nie daje więcej niż potrzeba, bo jeśliby cokolwiek robił za człowieka - wówczas wyrządziłby mu krzywdę. Mądrość na to nie pozwala. Bóg daje nam to, czego sami nie potrafimy uczynić.
  W wymiarze doczesnym daje słońce, wodę, tlen, pokarm, ojca, matkę, wychowawców. Daje również słuch, wzrok, smak i wiele innych darów, chociaż wiele z tych naturalnych darów spoczywa w rękach rodziców i jest przekazywanych drogą dziedziczenia. Czasem w tym łańcuchu pojawiają się braki, za które odpowiada ktoś w minionych pokoleniach, a nie sam Bóg.
  W duchowym wymiarze Bóg daje wszystko to, czego sami nie osiągniemy: rozum, wolę, uczucia, wyobraźnię, pamięć. Te dary mamy rozwijać, aby wydały owoce.
  W wymiarze nadprzyrodzonym wszystko jest Bożym darem.
  Psalmista odkrył tajemniczy związek, jaki istnieje między prawdziwym miłosierdziem w wymiarze niesienia pomocy potrzebującym a miłosierdziem Boga wobec nas.Miłosierdzie jest największym przymiotem Boga i jedną z podstawowych zasad wiary katolickiej Jest jednocześnie największą Bożą słabością . Prawdziwe Miłosierdzie jest naszą odpowiedzią na Bożą miłość. Uosobieniem miłosierdzia jest Chrystus; ‘ To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak, jak ja was umiłowałem”( J. 15, 12). Miłosierdzie jest nieodzownym wymiarem miłości, właściwym sposobem jej objawiania się Jest niezbędne w życiu każdego człowieka ‘ Wielką rzeczą jest człowiek, a jeszcze większą człowiek miłosierny”. Jezus Chrystus ukazał nam prawdziwe miłosierdzie umierając za nasze grzechy na krzyżu. To wielka miłość do ludzi skłoniła Jezusa do takiej ofiary, mimo, że wcale na nią nie zasłużyliśmy. Tak mocno nas kocha. Podczas swojej misji Jezus daje nam świadectwo o miłosierdziu Bożym głosząc Ewangelię, odpuszczając grzechy oraz lecząc chorych i uwalniając opętanych z mocy szatana. Zwrócenie się do Miłosierdzia Bożegojest warunkiem pokoju dla całej ludzkości. Wszyscy potrzebujemy miłosierdzia, ale szczególnie grzesznicy. Oprócz Bożego miłosierdziajest również miłosierdzie ludzkie. Mówiąc o tym wymiarze miłosierdzia nie sposób nie wspomnieć przypowieści o ojcu i dwóch synach. Nazywamy ją przypowieścią o synu marnotrawnym lub miłosiernym ojcu. Ta przypowieść o ludzkim miłosierdziu, jakie ukazuje nam ojciec wobec nieposłusznego syna, doskonale obrazuje miłośćBoga wobec ludzi. Ojciec jest miłosierny dlatego, że jest dobry i mądry jednocześnie.Chociaż kocha syna i czeka na jego powrót, nie udziela mu pomocy dopóki syn błądzi. Syn musi zrozumieć, że jego postępowanie jest złe. Zaprzeczeniem miłosierdzia jest obojętność na los drugiego człowieka, jak również tolerowanie zła w imię fałszywie pojętej dobroci. Miłosierdzie to miłość ofiarna i roztropna, wrażliwa i gotowa do pomagania tym, którzy potrzebują pomocy, a jednocześnie oczekująca od człowieka jego współpracy i wysiłku. Miłosierdzie podnosi wartość człowieka, czyni go lepszym oraz pozwala zwyciężać zło. Przywraca mu człowieczeństwo i godność. Aby dostąpić Miłosierdzia Bożego, trzeba najpierw w niego wierzyć oraz uznać samemu, że ja Miłosierdzia Bożego potrzebuję.
  "Historia wszystkich czasów, wszystkich cywilizacji i różnych warunków życia pokazuje, że życie ludzkie, oparte na Boskich Przykazaniach, uwidacznia się wzajemną życzliwością i sprawiedliwością. Władcy, ukształtowani według boskich praw natury, odznaczają się prawdziwą troską o swoich podwładnych, są łagodni, wyrozumiali, współczujący z cierpiącymi. Im bardziej szlachetny władca, tym bardziej poświęca się dla dobra swoich podwładnych. Pan Bóg jako najlepszy Władca darzy swoje stworzenia wielką miłością, która jest też źródłem Jego Miłosierdzia wobec każdego, kto tego Miłosierdzia potrzebuje i jest gotowy to Boskie Miłosierdzie przyjąć.
  
  Przeciwieństwem Bożego Miłosierdzia jest okrucieństwo szatana i jego czcicieli. Jakie jest postępowanie ludzi na usługach szatana widzimy to i boleśnie odczuwamy w działalności twórców Nowego Świata (globalizm), który jest ni mniej ni więcej tylko budowaniem światowego imperium pod władzą Lucyfera i jego zwolenników, jak określił globalizm Pat Robertson, pisarz żydowskiego pochodzenia (Nowy Porządek Świata, s.37). Globaliści są głównymi autorami ogromnych cierpień, rozlewu krwi, masowych mordów i planowego wyniszczania ludzi przez zatrutą i zmienianą genetycznie żywność. Szatan staje na drodze do prawdziwego szczęścia, ale nie ma on mocy do zmuszenia nas do czegokolwiek. Jego wysiłki, aby nam szkodzić, są próbą naszej wierności Bogu, który prowadzi nas do szczęścia wiecznego.
  
  Przejście przez próbę warunkiem wejścia do nieba
  
  Aniołowie i ludzie są współtwórcami swojego wiecznego szczęścia w niebie. Wchodzą do niego jako przyjaciele samego Boga, ale jest to skutek ich wolnego wyboru. Niebo nie jest nagromadzeniem manekinów. Jest ono przeogromną społecznością istot wolnych, którzy przeszli próbę i okazali się godni przyjaźni samego Boga. Ta przyjaźń istot stworzonych ze swoim Stwórcą jest dla nas ogromnym awansem. Pan Bóg w swej mądrości i dobroci tak urządził świat, tworzy taką społeczność w niebie, dokąd każdy z jego członków wchodzi dzięki działaniu dobrego Boga, ale też dzięki współpracy z Bogiem Jego wolnych stworzeń (Aniołowie i ludzie).
  
  Dla Adama i Ewy w raju ta współpraca z Bogiem w przygotowaniu się do szczęścia wiecznego miała polegać na posłuszeństwie boskiemu rozkazowi, aby nie dotykalii zakazanego owocu. Niestety, ulegli głosowi Lucyfera, który przybrał postać węża i owinięty na drzewie owocu zakazanego uwiódł ich obietnicą, że będą jak sam Bóg, jeśli zjedzą zakazany owoc. Było już za późno, kiedy zrozumieli, że „przyjazny” głos szatana w postaci węża był głosem ich największego wroga, który czyha na ich szczęście. Przyszło to, co im było powiedziane, że ich radosne rajskie życie zamieni się w życie pełne bólu i trudu i kończyć się będzie śmiercią ciała.
  
  Na szczęście, kara Adama i Ewy w raju nie była nieodwracalnym odrzuceniem ich przez Pana Boga, ponieważ ich n nieposłuszeństwo dokonało się pod namową szatana, a sami winowajcy okazali żal za to, co zrobili. Stwórca obiecał im zesłanie w przyszłości Wybawiciela, który przywróci przyjaźń Boga z ludźmi i otworzy dla nich niebo. Można mówić, że gdyby nie błąd naszych Pierwszych Rodziców, nie musielibyśmy borykać się z trudnościami i tyle cierpieć. Ale w tym wszystkim jest jakiś głębszy sens planów boskich. Wszyscy przechodzimy próbę życia na drodze do nieba i każdy z nas ma tą samą szansę wejścia do nieba. A to zależne jest od naszego wolnego wyboru.
  
  Trwający marsz ludzi do nieba
  
  Wbrew oczekiwaniom szatana, wybawienie ludzi od winy Adama i Ewy w raju, zwanej „grzechem pierworodnym”, przez samego Syna Bożego jest ogromnym awansem ludzi. Przybranie natury ludzkiej przez Drugą Osobę Trójcy Świętej czyni ludzi przybranymi dziećmi Boga oraz daje nam udział w szczęściu samego Boga. Jak uczy teologia (wiedza o Bogu), oglądanie Majestatu Bożego jest źródłem największej radości Aniołów i ludzi w niebie, ale istnieje też dodatkowa radość, jaką daje obcowanie z tymi, z którymi byliśmy w szlachetnej zażyłości w czasie naszego życia na ziemi, jak np. rodzice i dzieci, kochający się małżonkowie, prawdziwi przyjaciele, ludzie związani pracą nad jakąś wspólną dobrą sprawą itp. Dusze ludzkie w niebie cieszą się też z towarzystwa Aniołów stróżów, którzy opiekują się nami na ziemi.
  
  Od dokonania Odkupienia ludzi przez Chrystusa, trwa nieustannie marsz ludzkich dusz do nieba. Jest to nieustanne powiększanie się liczby przewidzianych obywateli Królestwa Bożego, które będzie istnieć bez końca. Dopóki nie wejdzie do nieba ostatni przewidziany tam człowiek, dotąd na ziemi będzie trwać walka o człowieka. Jest to walka pomiędzy szatanem i jego zwolennikami a Bogiem i Jemu wiernymi. Od czasów pojawienia się na ziemi Jezusa Chrystusa istnieje nasilenie walki pomiędzy siłami zła a siłami dobra. Ostateczne zwycięstwo należy do sił dobra, ale dopóki to nie nastąpi, niektórzy opowiadają się po stronie szatana.
  
  Jest to straszliwa tajemnica zła, ale faktem jest, że szatan też ma swoich zwolenników, którzy dobrowolnie odrzucają oferowane im przez Boga wieczne szczęście. Pan Bóg w trosce o ludzi przemawia do nas na różne sposoby w zależności od tego, jakie zagrożenie istnieje na skutek działania szatana i jego zwolenników. Nowe zakony, nowi wielcy apostołowie Chrystusa, wielcy działacze społeczni i religijni, nowe nabożeństwa, jak nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa, są wyrazem działania Chrystusa w świecie jako przeciwieństwo sił zła.
  
  Miłosierdzie Boże na tle naszych czasów
  
  W Kościele Chrystusowym od jego początków Pan Bóg przemawia do ludzi na różne sposoby, szczególnie poprzez znaki i cuda, prowadząc w ten sposób ludzi do poznania prawdziwej wiary i do dobrego życia. Od początku świata Pan Bóg w swoim działaniu wobec ludzi okazuje swoją dobroć i Miłosierdzie. Boże Miłosierdzie jest zawsze głównym motywem działania Boga wobec ludzi. Ale to Boże Miłosierdzie musi być chciane. Miłosierdzie Boże zakłada odejście człowieka od złych czynów.
  
  W naszych czasach, określanych jako „czasy ostateczne”, czasy największego nasilenia działania szatana w świecie, Pan Bóg wskazuje na swoje Miłosierdzie jako na ratunek ludzi grzesznych, którzy widzą zagrożenie swojej duszy przez zalew zła, któremu często ulegają, ale w końcu chcą wrócić do Boga. Ten powrót do Boga jest niekiedy bardzo trudny. Sytuacja życiowa jest często tak zagmatwana w różne układy sprzeczne z prawami kościelnymi, z prawami natury, np. tyle rozbitych małżeństw, tyle aborcji, tyle wyrządzonej krzywdy innym, że chciałoby się to wszystko odwrócić, ale jest to niemożliwe. W takiej sytuacji Pan Bóg wychodzi naprzeciw trudnościom ludzi dobrej woli. Wskazuje nam na swoje Miłosierdzie jako na niezawodny, prosty i dostępny zawsze ratunek.
  
  Przez podkreślenie swojego Miłosierdzia Pan Bóg pokazuje też przeciwieństwo swojego działania wobec ludzi z działaniem szatana i satanistów, którzy we wszystkim działają na szkodę człowieka. Ludzie myślący i szukający prawdy przez Miłosierdzie Boże dochodzą do przekonania, że życie nasze ma jedynie sens i przyszłość tylko w oparciu o Boga i Jego niezmienne prawa. Miłosierdzie Boże sięga też do najlepszej strony natury ludzkiej, w której tkwi też zdolność do wielkiej miłości i do okazywania miłosierdzia innym ludziom, jeśli zachodzi taka potrzeba. Nieograniczone Miłosierdzie Boże jest też wyrazem Wszechmocy Boga. Zdolność do przebaczenia, do okazania miłosierdzia, jest cechą wielkich władców, wielkich ludzi. Bóg
  
  Pan Bóg jako najlepszy znawca naszej natury i naszych potrzeb nie bez powodu podkreślił, że w naszych czasach mamy zwracać się do Niego w imię Jego Miłosierdzia. Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego jest już dzisiaj znane w całym świecie, stanowiąc ratunek dla milionów zagubionych i niekiedy nieświadomie uwiedzionych ludzi. Chrystus przekazał światu przesłanie o swoim Miłosierdziu przez Polkę siostrę Faustynę Kowalska, którą wyniósł na ołtarze Papież Jan Paweł II, ustanawiając też Święto Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Obraz Miłosierdzia Bożego, namalowany według wskazówek samego Chrystusa, przedstawia Chrystusa w wychodzącymi z Jego Najśw. Serca promieniami w kolorze białym i czerwonym z napisem,„Jezu, ufam Tobie”.
  
  Ogromnie ważnym elementem w nabożeństwie do Bożego Miłosierdzia jest specjalna koronka do Miłosierdzia Bożego, z odmawianiem której połączone są wielkie dobrodziejstwa duchowe. Święto Miłosierdzia Bożego upowszechniło się we wszystkich ośrodkach katolickich. Świadczy to, że jest ono wielka potrzebą ludzi naszych czasów.
  
  Źródło: henrykwesolowski.com"

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie