Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  kamcia_1997 9.4.2010 (16:32)

  To jest w Słowińskim parku narodowym więc ściągam z neta informacje o nim dla ciebie
  
  
  
  Klimat parku jest pod wpływem Morza Bałtyckiego, zima jest tu łagodna, a lato ciepłe, ale nie gorące. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi około 7,4 ºC. Okres wegetacyjny trwa 214 dni. Park można zwiedzać przez cały rok, natomiast od V do IX za wejście pobierane są niewielkie opłaty.
  
  Bardzo charakterystycznym elementem krajobrazu Parku są wydmy osiągające wysokość do 55 m. Jest to największy obszar wędrującego piasku w Europie Środkowej. Piasek wyrzucany przez morze jest osuszany przez słońce i wiatr, który wywiewa go w głąb lądu. Botanicy podzielili wydmy na białe i szare. Białe są młodsze i najsłabiej zarośnięte, wydmy szare są starsze i opanowane przez roślinność. W Słowińskim Parku większość stanowią wydmy ruchome, które pod wpływem wiatru przesuwają się z prędkością 3,5 – 9,7 m w ciągu roku, w kierunku południowo-wschodnim. Niesamowity widok stanowią wyłaniające się spod piasku martwe drzewa – resztki zasypanego dawnego lasu. Wydmy tworzą jedyny w Europie pustynny krajobraz. Największy zespół ruchomych wydm stanowią te oddzielające jezioro Łebsko od morza znajdują się na powierzchni 500 ha. Na wydmach możemy spotkać obecnie już rzadką roślinę – mikołajka nadmorskiego – Eryngium maritimum.
  
  Jeziora w Słowińskim Parki Narodowym zajmują powierzchnię 9800 ha a rzeki 9,6 km. Jezioro Łebska ma powierzchnię ponad 7 tys. ha a Gardno (2400 ha). Oba jeziora powstały dzięki mierzejom, które stopniowo odcięły zatoki od Bałtyku. Tafla jezior leży około 30 cm powyżej poziomu morza. Brzegi są płaskie, pozarastane trzcinami. Są zbiornikami płytkimi o średniej głębokości od 0,7 do 1,6 m. Osady niesione przez rzeki powodują zamulanie dna brzegów co prowadzi do wypłycania ekosystemów i intensywniejszy rozwój roślinności.
  
  Na terenie Parku występuje 46 zespołów roślinnych. Większą część wydm stanowią lasy – sosnowy bór bażynowy, runo złożone z bagna zwyczajnego, wrzośca bagiennego i borówek. Na zabagnionych obszarach oraz nad jeziorami rosną olsy. Wokół jezior występują torfowiska oraz szeroki pas szuwaru. Na plaży zimowej można spotkać honkerię piaskową i rukwiel nadmorską. Na wydmach białych rośnie piaskownica zwyczajna Ammophila arenaria i wydmuchrzyca piaskowa Elymus arenarius, a na wydmach szarych turzyca piaskowa i szczotlicha siwa. Na terenie Parku możemy spotkać około 830 gatunków roślin naczyniowych, wiele mchów, wątrobowców, glonów i grzybów. Najliczniejsze są: sit bałtycki Juncus balticus, miłek nadmorski Eryngium maritimum, lnica wonna Linaria odora, woskownica europejska Myrica gale, wrzosiec bagienny Erica tralix. W borach sosnowych dominują: malina moroszka Rubus chamaemorus, bażyna czarna Empetrum nigrum, modrzewnica zwyczajna Andromeda polifolia, borówka bagienna Vaccinum uliginosum. W okolicy Rowów rzadko możemy spotkać mikołajka nadmorskiego. Na obniżeniach międzywydmowych (możemy znaleźć storczyka kruszczyka rdzawoczerwonego, widłaka torfowego, wrzosa oraz owadożerną rosiczkę, W całym Parku 32 gatunki roślin podlegają całkowitej ochronie, a 15 podlega ochronie czasowej.
  
  Fauna jest najliczniej reprezentowana przez ssaki kopytne. Możemy spotkać tu jelenia, borsuka, sarnę, dzika, jenota, wydrę, kunę czy piżmaka. Ciekawym zwierzęciem jest łoś, który dość często odwiedza znajdującą się w parku stację meteorologiczną. Na plaży możemy spotkać, co prawda rzadko, foki szare Haliocherus grypus i morświny Phocoena phocoena.
  
  Bardzo bogaty jest świat ptaków. Występuje tu około 180 gatunków lęgowych. Najliczniej zamieszkują tu ptaki wodne i błotne – mewy (śmieszki, srebrzyste i pospolite), kaczki krzyżówki, czernice, cyraneczki, krakwy, ohary, głowienki i podgorzałki; perkozy, łyski i łabędzie. W innych środowiskach gniazdują puchacze, jastrzębie, myszołowy, kruki, lelki kozodoje, bieliki, bąki, czajki, żurawie, rycyki, biegusy zmienne.
  
  Ichtiofauna jest bogata, żyje tu ponad 30 gatunków ryb słodkowodnych – leszcz, okoń, płoć, sandacz, szczupak, węgorz. Z morskich – dorsz, belona, płastuga i śledzie. Wśród gadów, możemy tu spotkać żmiję zygzakowatą, zaskrońca, padalca, jaszczurki.
  
  Do Słowińskiego Parku Narodowego droga jest prosta. Najprościej dojechać do Słupska lub Lęborka i dalej do Łeby. Jeśli chodzi o transport samochodem, to dojedziemy do parkingu w Rąbce, i dalej musimy poruszać się na pieszo lub skorzystać z oferowanych środków transportu. Możemy także skorzystać z rejsu statkiem z Łeby po jeziorze do Parku, lub do skansenu wsi Słowińskiej w Klukach.
  
  Mam nadzieję, że udało mi się wyczerpująco scharakteryzować zalety Parku Słowińskiego i zachęcić wszystkich do jego zwiedzenia.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  natalala 13.4.2010 (16:22)

  są w Słowińskim PN
  ___________________________
  chyba dlatego są pod ochroną bo jest ich niewiele w Polsce i same się przemieszczają
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  Olafoski 15.4.2010 (15:05)

  Piasek wyłania się z morza, które wynosi go ze swojego dna lub transportuje z dalekich , zniszczonych klifów. Dzięki niestrudzonej pracy fal z piasku powstają rewki, czyli podwodne wzniesienia piaskowe równoległe do brzegu. Ziarenka piasku targane przez wodny zywioł a także wiatr rzucane są w różne miejsca, niektórym udaje się pozostać na brzegu tworząz najbardziej charakterystyczny morski krajobraz - krajobraz plażowy. W częsci plaż, które sa sporadycznie zalewane przez fale morskie, osiedlają się pionierskie zespoły roślin słonorośla czyli halofity - np. rukwiel nadmorska i solanka kolczysta. Rosną pojedyńczo lub w zespołach i nie mogą umocnić piaszczystego podłoża.
  W upalne dni temperatura piasku sięga 50 stopni, jest to teren jałowy i narażony na róż ne niekorzstne czynniki zewnętrzne. W takich warunkach potrafią przy zyciu utrzymać się trawy - piaskownica zwyczajna i wydmuchrzyca piaskowa - jest to najwyższa i najokazalsza z nadmorskich traw. Jej niebieskawe sztywne i szerokie liście pokrywa cienka warstwa wosku, który chroni przed wiatrem, słońcem i solą.Piaskownica zwyczajna nie ma takiej ochrony.W okresie suszy rośliny bronią się przed utrata wody zwijając się w rurki.Nadmorskie trawy mają dobrze rozwinięte układy korzeniowe, nie są im straszne sztormowe wiatry ani zasypanie.Trawy te chronią tereny oddalone bardziej od morza przed zasypywaniem piaskiem niesionym przez wodę i morski wiatr. Dlatego niszczenie wydmowej roślinności jest prawnie zabronione. Cała roślinność wydmowa jest objęta ochroną. Oprócz traw należy też wspomnieć o groszku nadmorskim pięknie kwitnącym na fioletowo, o lnicy wonnej wydającej wspaniałe żółte i pachnące kwiaty, oraz o mikołajku nadmorskim który występuje rzadko i jest pod ścisłą ochroną. Ma on ametystowo-błękitny odcień liści, kwiatów i łodygi, jest po prostu piękny. Piękno to skłaniało ludzi to zrywania mikołajka. Pierwsze prawo o ochronie tej rośliny wydały władze pruskie w roku 1902. Do dzisiaj pozostaje pod ścisłą ochroną.
  Te wszystkie rośliny pełnią ważną funkcję - pomagają tworzyć i utrwalać wydmy. Ich rozwój przyczynia się do powstania próchnicy - humusu. Utrwalone przez rośliny wydmy często wydają się być "brudne", dlatego nazywa się je szarymi, w odróżnieniu od pozbawionych próchnicy wydm białych. Warunki panujące na wydmie szarej są bardziej przychylne dla roślin.Trawy chronią inne rośliny przed wiatrem, pojawia się tez cień, sa lepsze warunki wodne. Są one wykorzystywane przez inne gatunki roślin jak np. turzyca piaskowa lub szczotlicha siwa, a także kocanka piaskowa, mech, fiołki, porosty. Warunki siedliskowe się poprawiają i zaczynają sprzyjać osiedlaniu się roślin borowych jak krzewinki - wrzos i bażyna czarna. po nich na wydmę wkraczają sosny.Krajobraz wydm się zmienia i z szarego zmienia się w zielony. Na końcu powstaje nadmorski bór bażynowy. Bór ten występuje tylko w wąskim pasie nadmorskim. Cechą charakterystyczną tych lasów są sosny karłowate, powykręcane we wszystkie strony świata. Dzieje się tak za sprawą silnych wiatrów wiejących od strony morza.
  Ciekawe jest równiez runo nadmorskich lasów. Często mozna spotkac wrzos i borówki, porosty np chrobotki. Występują też gruszczyki, storczyki. Wszystkie rośliny nadmorskich terenów są dobrze przystosowane do życia w trudnych warunkach i w jałowej glebie. Ziarna piasku składają się głównie z kwarcu i nie są bogate w substancje odżywcze. Z obumarłych szczątków roślinnych powstaje co prawda ściółka leśna, ale ma ona głównie w sobie substancje kwaśne. Dodatkowym źródłem kwasu są chorki przynoszone znad morza.Czasem proces zakwaszenia przebiega tak szybko, że warstwa próchnicy wcale się nie rozwija.Bezpośrednio pod ściółką mozna wtedy dostrzec biały piasek kwarcowy. Dopiero poniżej zalega czarna warstwa związków próchnicznych, a pod nią rdzawa warstwa która swą barwę zawdzięcza tlenkom żelaza. Ten "misz masz" stanowi jedną z najmniej urodzajnych gleb jakie istnieją. Nosi ona nazwę bielicy.Jest to twór rzadki i często w rejonach w których występuje, mozna się natknąć na naukowców badających prawa rządzące strefą nadbrzeżną.
  Zupełnie inne warunki panują w zagłębieniach między wydmami oraz w sąsiedztwie wydm. Wody gruntowe znajdują się tam płytko pod powierzchnią ziemi i skutecznie nawilżają glebę. Dlatego pojawia się tam brzoza omszona i brodawkowata.
  Świat morskich piasków to świat będący w ciągłym ruchu, jest bezustannie tworzony i niszczony przez morze i wiatr. Wystarczy naprawdę drobnostka by zachwiać ten odwieczny cykl.
  Największymi wydmami w Polsce są ruchome wydmy niedaleko Łeby w Słowińskim Parku Narodowym. Niektóre dochodzą do 40-50 metrów wysokości. Niektóre mają charakter barchanów, które powszechnie uważa się za wydmy pustynne. Wydma ruchoma to twór bardzo dynamiczny. Ciągłe oddziaływanie wiatru na piasek powoduje że wydma się porusza i potrafi powędrować w ciągu roku nawet do 10 metrów naprzód. Żaden las jej nie powstrzyma, zasypuje wszystko co stanie jej na drodze. Dowodem potęgi piasku jest historia Starej Łeby. około roku 1570 jej mieszkańcy byli zmuszeni przenieść swoje domy w głąb lądu. Sztormy i wędrujący piasek wygrały. Las też nie może stawić czoła potędze wielkich wydm. Zauważyć można wszędzie obumarłe kikuty drzew które zostały zasypane piaskiem. Krajobraz naszych ruchomych wydm przypomina Saharę.
  kolejną osobliwością są piaski płynne.Znajdują się one w zagłebieniach międzywydmowych, w których gromadzi się woda opadowa. Gdy postawimy na nich nogę, uginają się, lecz gdy ją cofniemy powracają na miejsce. Czasami może to być niebezpieczne( przy pewnych warunkach warstwa piasku pod ciężarem człowieka może pęknąć a wtedy szybko możemy zapaść się w zawodnione podłoże) W czasie wzmożonej wilgotności w zagłębieniach moga tworzyć się tymczasowe jeziorka. Czasem występuje tez rzadka, owadożerna rosiczka.
  Krajobraz nadmorski oferuje zatem wiele ciekawych doznań, ukazując jednocześnie jak potężną siłą dysponuje natura. To co dla odwiedzającego jest niesamowitą atrakcją, dla mieszkańca Wybrzeża może być prawdziwym utrapieniem...

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie