Treść zadania

CD. Jednorożec
Polowanie na jednorożca-W legendach i podaniach tradycyjnym sposobem na schwytanie jednorożca było zastawienie na niego pułapki przy wykorzystaniu dziewicy. Jak pisał Leonardo da Vinci, opisując swój szkic Dama z jednorożcem, stworzenie to jest niezwykle dzikie, okrutne i nie potrafiące się kontrolować. Sytuacja taka zmienia się, gdy napotka na swej drodze dziewicę – wówczas łagodnieje i zasypia z głową opartą na jej kolanach. Dzięki temu myśliwi mogą je schwytać[27]. W latach 1495-1505 w Południowych Niderlandach powstała seria siedmiu późnogotyckich gobelinów zatytułowanych Polowanie na jednorożca, znajdująca się obecnie w nowojorskim Metropolitan Museum of Art. Przedstawiają one bogato odzianych arystokratów, którym towarzyszą myśliwi i ogary; wszyscy oni biorą udział w polowaniu na jednorożca. Całość wykorzystuje także wzór millefleur. Wizerunki na kolejnych gobelinach prezentują zwabienie jednorożca przez damę, schwytanie go, pozorne uśmiercenie zwierzęcia (jednorożec jest zakrwawiony[28], otoczony psami myśliwskimi i ludźmi z pikami) oraz sprowadzenie go do zamku. Ostatni z wizerunków, najsłynniejszy, zatytułowany Jednorożec w niewoli, przedstawia stworzenie żywe, przykute do granatowca, otoczone ogrodzeniem na polu pełnym kwiatów. Wymowa poszczególnych gobelinów pozostaje niejasna[29]. Podobną wymowę posiada powstała w latach 40. XV w. seria sześciu rycin francuskiego Jeana Duvet, który dzięki swoim dziełom zaczął być nazywany w XIX w. "Mistrzem Jednorożca"[30]. Inna słynna seria dzieł sztuki wykorzystujących motyw baśniowego zwierzęcia to seria sześciu gobelinów zatytułowanych Dama z jednorożcem, znajdujących się w Musée de Cluny w Paryżu. Powstały one przed 1500 r. również w Południowych Niderlandach, na zamówienie lyońskiego szlachcica Jeana Le Viste, który ofiarował je swojej żonie w prezencie ślubnym. Przedstawiają one alegorie pięciu zmysłów oraz Miłości. Na każdym z gobelinów pojawia się jednorożec.
Rogi Jednorożca-Królewski tron duński wykonany był rzekomo z "rogów jednorożca". Z tego samego materiału wytwarzano także niektóre naczynia, ponieważ, jak wierzono, rogi jednorożca neutralizują wszelkie trucizny. Miały one także pozytywnie oddziaływać na męską potencję. Informacje takie przekazywał m.in. Thomas Browne w jego Pseudodixia Epidemica[32]. Rzekome części ciała i wydzieliny jednorożców, takie jak mleko, skóra i podroby, uważano za afrodyzjaki.

CD o Pegazie
Olimp- Pegaz zostawił Bellerofonta i kontynuował swoją podróż na szczyt Olimpu, gdzie Zeus zatrzymał go w swojej niebiańskiej stajni, jako najważniejszego z koni. Pegaz przynosił Zeusowi grzmoty i błyskawice, tak, aby zawsze miał je pod ręką gdy tylko ich potrzebował. Pegaz był na tyle posłuszny Zeusowi, że zawsze był na czas gdy został zawołany oraz nigdy nie zdarzyło mu się upuścić ani zgubić broni swojego Pana. Służył wiernie Zeusowi aż do końca swoich dni.
Śmierc-Pegaz w przeciwieństwie do bogów był śmiertelny. Ze względu na swoją wierną służbę u boku Zeusa, został uhonorowany swoją własną gwiezdną konstelacją. Ostatniego dnia swojego życia, kiedy Zeus przemienił go we wspomnianą konstelację[3], jego jedno, małe piórko spadło na ziemię, w okolicach miasta Tarsus.

Pegaz w mitologii greckiej skrzydlaty koń zrodzony z krwi Meduzy, która trysnęła, gdy Perseusz odciął jej głowę. Pegaz zamieszkiwał okolice źródła Pirene na Akrokoryncie. Odnalazł go tam Bellerofont, który przy użyciu złotego wędzidła, otrzymanego od Ateny, zdołał okiełznać rumaka. Przy jego pomocy heros pokonał Chimerę, planując następnie wznieść się na jego grzbiecie na szczyt Olimpu. W drodze na szczyt Bellerofont został jednak zrzucony z grzbietu skrzydlatego rumaka przez Zeusa. Na szczyt dotarł jedynie Pegaz. Od tego momentu służył on Zeusowi, który po śmierci przeniósł go na nieboskłon tworząc gwiazdozbiór Pegaza. Uderzenie kopyta tego konia miało otworzyć na górze Helikon, jednej z siedzib muz źródło Hippokrene, stąd stanowi on symbol natchnienia poetyckiego i plastycznego. Obecnie wizerunek Pegaza używany jest jako logo wielu firm.
Narodziny- Istnieje kilka wersji tego, jak narodził się skrzydlaty ogier Pegaz oraz jego brat Chrysaor. Jedna z nich opowiada, że Pegaz powstał z krwi Meduzy, której to Perseusz odciął głowę[1]. Analogicznie do mitu, w którym Atena narodziła się z głowy Zeusa. Kolejna wersja również informuje o pozbawieniu głowy Meduzy przez Perseusza, jednak tym razem podanie informuje, że skrzydlaci bracia narodzili się z ziemi, karmieni krwią Gorgony. Jedna z wariacji tej historii utrzymuje, że byli uformowani ze zmieszanej krwi Meduzy oraz odrobiny morskiej piany, implikując tym samym rolę Posejdona, jako mającego bardzo duży udział w ich stworzeniu.
Przygody-Pegaz wspierał bohatera imieniem Bellerofont w jego obu walkach przeciwko Chimerom oraz Amazonkom. Istnieją różne opowieści, w których to Bellerofont odnalazł Pegaza. Najbardziej popularna mówi, że Polyeidos powiedział bohaterowi, aby ten zanocował w świątyni Ateny. W nocy odwiedziła go bogini i ofiarowała mu złotą uzdę. O poranku gdy dalej dzierżył uzdę, napotkał Pegaza pijącego wodę z Pieriańskiego źródła. Kiedy koń zobaczył uzdę, zbliżył się do Bellerofonta i pozwolił mu się dosiąść. Bellerofont pokonał Chimerę na grzbiecie Pegaza. Później próbował dolecieć na Pegazie na szczyt góry Olimp, po to by zobaczyć bogów. Jednakże Zeus, niezadowolony z poczynań mitologicznego śmiałka sprawił, że Bellerofont spadł z grzbietu Pegaza i nigdy nie dotarł na szczyt góry.
Olimp-Pegaz zostawił Bellerofonta i kontynuował swoją podróż na szczyt Olimpu, gdzie Zeus zatrzymał go w swojej niebiańskiej stajni, jako najważniejszego z koni.