Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  czarna_dusza 12.4.2011 (20:26)

  Więc to będzie chyba tak:
  
  W wierszu Adama Mickiewicza ''Oda do młodości'' to przede wszystkim ukazane zostaje przeciwstawienie ''starych''- klasyków i ''młodych'''- romantyków.Świat klasyków jest martwy, a oni skazani na minięcie bez ślad. Młodość staje się w utworze najwyższą wartością, siłą zdolną zmienić świat. Program młodych to ich zbiór postulatów, których realizacja pozwoli stworzyć nową rzeczywistość. Siłami sprawczymi jest młodość, miłość i przyjaźń.Przekonanie, że młodość jest siłą twórczą ''wyjdzie z zamętu świat ducha, młodość''. Sam koniec kończy się radosnym przywitaniem ''jutrzenki swobody''. Innym z kolei wierszem o odmiennym spojrzeniu na świat jest ''Koniec wieku'' Kazimierza Tetmajera. Tutaj osoba mówiąca zwraca się do człowieka końca wiek z pytaniem o to jaka postawę należy przyjąć w życiu. Zastanawia się jak ochronić się przed złem tego świata. Bohater przyznaje się do bankructwa wszystkich ideałów. Odrzucił bowiem wartości i teraz analizuje postawy analityczne, ironię, przekleństwo, rezygnację. Ale i te modele życia jednak neguje. Sytuacja człowieka końca wieku porównana jest do mrówki rzuconej na szyny, po których za chwilę ma przetoczyć się pociąg. Sytuacja staje się całkowicie beznadziejna, młody człowiek to dekadent, który nie może odnaleźć się w rzeczywistości, czuje się zagubiony i bezsilny. Nie znajduje odpowiedzi na postawione sobie pytania, zwiesza głowę i milczy.
  Tak więc oba wiersze różnią się ze sobą całkowicie, w pierwszym występuje narodzenie się nowego pokolenia, młodość będzie wartością i nadzieją, zaś w drugim wierszu ukazana zostaje bezsilność ludzi, brak wiary, ich bezsilność, wszystko staje się obezwładniające i pozbawione odnalezienia prawdziwej rzeczywistości.
  
  Nie wiem dokładnie, czy akurat o to też chodziło, ale chyba ja bym to tak napisała ;)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie