Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  olka9703 9.5.2010 (18:30)

  Polacy wydają się społeczeństwem dumnym - wynika z badania zrealizowanego przez CBOS. Zwraca jednak uwagę brak krytycyzmu Polaków wobec własnego społeczeństwa. Większość ankietowanych prezentuje postawę apologetyczną, charakteryzującą się dostrzeganiem jedynie chlubnych stron przynależności do narodu polskiego, nigdy zaś wstydliwych.
  
  Dla większości ankietowanych przez CBOS Polaków (60%) przynależność narodowa jest powodem do dumy. Blisko co czwarty badany (24%) twierdzi, że dumę z bycia Polakiem odczuwa bardzo często, natomiast więcej niż co trzeci (36%) – dość często. Prawie jedna trzecia respondentów (31%) przyznaje, że dumę z utożsamiania się ze swoją narodowością odczuwa raczej rzadko (23%) lub też praktycznie nigdy (8%).
  
  We wszystkich grupach społeczno-demograficznych przeważają ankietowani deklarujący, że duma z przynależności narodowej często im towarzyszy. Największe odsetki badanych odczuwających dumę z tego powodu notujemy wśród osób starszych, powyżej 65 roku życia (71%) oraz mieszkańców dużych ośrodków miejskich (68%).
  
  Do grup społeczno-zawodowych, które na tle pozostałych najczęściej przyznają, że czują dumę z bycia Polakiem, należą: kadra kierownicza i specjaliści z wyższym wykształceniem (68%), osoby pracujące w instytucjach państwowych i publicznych (66%) oraz badani o wysokich, lecz nie najwyższych dochodach (69%).
  
  Wśród ankietowanych biernych zawodowo dumni z przynależności do narodu polskiego są najczęściej emeryci (72%). Częściej niż innym uczucie to towarzyszy badanym kilka razy w tygodniu praktykującym religijnie (71%) oraz osobom deklarującym poglądy prawicowe (65%).
  
  Wśród respondentów, którzy tylko sporadycznie odczuwają dumę ze swojej tożsamości narodowej lub nie odczuwają jej wcale, najliczniej reprezentowani są ludzie młodzi, jednak już samodzielni, w wieku od 25 do 34 lat (38%), mieszkańcy wsi (32%), ankietowani z wykształceniem średnim (35%), osoby zajmujące stanowiska średniego szczebla i technicy (44%), badani zatrudnieni w sektorze prywatnym poza rolnictwem (39%).
  
  Zdecydowana większość ankietowanych (86%) deklaruje, że praktycznie nigdy nie wstydzi się swojej narodowości (62%) lub że sytuacje takie zdarzają się sporadycznie (24%). Jedynie siedmiu na stu ankietowanych (7%) przyznaje, że często wstydzi się tego, że jest Polakiem.
  
  Częściej niż inni poczucie wstydu z powodu przynależności do narodu polskiego deklarują osoby młode, w wieku od 25 do 34 lat (10%), mieszkańcy dużych aglomeracji miejskich (16%), badani z wykształceniem średnim (10%), ankietowani pracujący na własny rachunek (16%). Spośród biernych zawodowo są to głównie uczniowie i studenci (11%), a ze względu na uczestnictwo w praktykach religijnych – ankietowani niepraktykujący (11%).
  
  Skłonność do odczuwania dumy czy wstydu z powodu własnej przynależności narodowej związana jest z jednej strony z czynnikami powiązanymi z poczuciem ogólnej życiowej satysfakcji, takimi jak stan posiadania, miejsce zamieszkania lub wysoka pozycja społeczno-zawodowa; z drugiej zaś jest komponentem światopoglądu tradycjonalistycznego. Stąd wśród Polaków dumnych ze swojej narodowści częściej można znaleźć osoby starsze, emerytów, osoby głęboko wierzące, badanych o poglądach prawicowych niż przedstawicieli innych kategorii społecznych i demograficznych. Jednocześnie wstyd z powodu bycia Polką lub Polakiem najczęściej odczuwają ludzie młodzi, często jeszcze uczący się, mieszkańcy dużych miast, badani pracujący na własny rachunek – a więc osoby niezależne, bardziej krytyczne, skłonne do kontestacji otaczającej ich rzeczywistości.
  
  Przy łącznym rozpatrywaniu uczuć dumy i wstydu okazuje się, że Polacy są mało krytyczni w stosunku do samych siebie. Większość ankietowanych (62%) przyznaje, że często bądź bardzo często odczuwa dumę z bycia Polakiem lub Polką i jednocześnie nigdy lub prawie nigdy nie odczuwa z tego powodu wstydu. Blisko co trzeci badany (30%) wykazuje obojętność wobec swojej tożsamości narodowej twierdząc, że nie jest ona dla niego źródłem ani dumy, ani też wstydu. Tylko nieliczni respondenci (4%) przyznają, że bycie Polakiem lub Polką jest dla nich źródłem zarówno dumy, jak i wstydu, prezentując tym samym postawę krytyczną. Tyle samo osób (4%) twierdzi, że często wstydzi się swojej narodowości, nigdy nie odczuwając z tego powodu dumy.
  
  Postawę bezkrytyczną (czyli odczuwanie wyłącznie dumy z powodu tożsamości narodowej, nigdy się jej nie wstydząc) prezentują najczęściej ludzie starsi, powyżej 65 roku życia (74%), mieszkańcy małych miast (67%) oraz badani z wykształceniem zawodowym (67%). Z uwagi na sektor zatrudnienia są to najczęściej osoby pracujące w instytucjach państwowych i publicznych (68%) lub w prywatnych gospodarstwach rolnych (66%), robotnicy niewykwalifikowani (66%), badani osiągający wysokie, lecz nie najwyższe dochody (71%). Ponadto postawę bezkrytyczną najczęściej przyjmują emeryci (73%), osoby praktykujące kilka razy w tygodniu (75%) oraz badani deklarujący poglądy prawicowe (67%).
  
  W drugiej pod względem liczebności kategorii badanych – tych, którzy nie odczuwają ani dumy, ani wstydu z powodu przynależności narodowej, najliczniej reprezentowani są ludzie młodzi, w wieku od 25 do 34 lat (41%). W tej kategorii nieznacznie dominują mieszkańcy wsi (33%), ankietowani z wykształceniem średnim (32%), osoby zajmujące stanowiska średniego szczebla i technicy (45%), badani zatrudnieni w sektorze prywatnym (37%) oraz osoby o niskich, lecz nie najniższych dochodach per capita (34%). Spośród biernych zawodowo są to najczęściej osoby bezrobotne (44%).
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie