Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  mira31130 9.5.2010 (08:22)

  Młoda Polska to epoka literacka, która rozpoczęła się w 1890 roku ( data umowna) i trwała do 1918. Do nieoficjalnych nazw tej epoki należą: Epoka Przełomu Wieków, Modernizm, Neoromantyzm ( epoka, której bliższe są założenia romantyzmu), Dekadentyzm.
  
  W epoce wyłania się artysta manifestujący swą odrębność. Artyści ubierali się w czarne płaszcze i kapelusze oraz białe szale. Powstała cyganeria artystyczna, która najczęściej spotykała się w kawiarniach. Najwięcej artystów było w Krakowie, tam powstawały dzieła sztuki (Jama Michalika). Stało się tak, ponieważ w zaborze austriackim nie było cenzury.
  
  Do nowych kierunków artystycznych należą:
  - Dekadentyzm - uważano, że człowiek nie ma wpływu na otaczającą rzeczywistość, jest słaby i bezradny wobec osiągnięć techniki i cywilizacji, towarzyszy mu stałe poczucie rozczarowania i niezadowolenia, a wszystkie wysiłki które podejmuje są bezsensowne. Złagodzić taki stan rzeczy może ucieczka w używki, dziką przyrodę albo sztukę ( niebyt).
  
  - Symbolizm - poezja nie powinna opisywać świata, tylko wyrażać to, co niewyrażalne i nieuchwytne. Otaczająca rzeczywistość zdaniem symbolistów składa się z materii i ducha. Świata ducha nie można przedstawić za pomocą środków stosowanych przez sztukę realistyczną. To, co nieuchwytne, można wyrazić językiem symboli, które mogą być w różny sposób interpretowane. Twórcą jest belgijski poeta, dramaturg Maurycy Maeterlinck - "Ślepcy".
  
  Ţ Impresjonizm - podstawowe założenia impresjonizmu to takie, że sztuka powinna przedstawiać odbiór świata zewnętrznego w taki sposób, jak to widzi jednostka, a więc, poprzez subiektywne wrażenia. Impresjoniści nie byli zainteresowani opisywaniem stałych cech rzeczy, woleli pokazywać je w różny sposób w zależności od swojego nastroju, padania światła, itp. W liryce impresjonizm odznaczał się podporządkowaniem świata przedstawionego podmiotowi lirycznemu. Nacisk położony był na nastrojowość tekstu, który uzyskiwano za pomocą walorów muzycznych, plastycznych i słownych.
  
  Ţ Naturalizm - sposób ujęcia rzeczywistości w naturalizmie polegał na fotograficznej dokładności obrazu, ukazywaniu zjawisk drastycznych, brutalnych. Naturaliści przenosili prawa działające w przyrodzie na prawa panujące w społeczeństwie, stąd częstym tematem naturalistów była walka o byt niższych warstw społecznych oraz demaskowanie ludzkiej krzywdy. Nie powinno być własnych refleksji i subiektywnych komentarzy.
  
  Ţ Secesja - w malarstwie linia falista, ciepłe kolory, motywy roślinne, szczególnie kwiatowe. Przejawia się w bibelotach, figurkach. Styl bardzo elegancki.
  
  Koniec wieku XIX Kazimierza Przerwa - Tetmajera to wiersz dekadencki. Osią konstrukcyjną wiersza jest szereg pytań retorycznych. Dotyczą one sensu ludzkiego życia. Swoją formą wiersz ten przypomina rozmowę, dialog. Na początku każdej zwrotki znajdują się pytania, stanowiące równocześnie propozycje przyjęcia określonej postawy, określonego stanowiska wobec otaczającej rzeczywistości.
  Pierwszą wartością, o którą pyta autor jest przekleństwo. Dla człowieka końca wieku nie odgrywa już ono żadnej roli.
  Drugą jest ironia, ona również nie ma wartości. Trzecią jest idea, walka. Ludzie końca wieku twierdzą, że idee nic ludziom nie dały, nie ma więc sensu tworzyć nowych. Czwartą jest modlitwa. Modlimy się w trudnych sytuacjach, ale dla ludzi nawet modlitwa nie ma wartości, bo uważają, że Bóg i tak im nie pomoże. Wzgardę ludzie też odrzucają. Kolejną wartością jest rozpacz i walka, która według tych ludzi nie ma sensu, bo walka nigdy nic nie zdziałała a rozpacz prowadzi do śmierci (samobójstwa). Walka słabego człowieka z otaczającym go wrogim światem jest z góry skazana na niepowodzenie Ludzie końca wieku widzą siebie jako mrówki, a świat jako lokomotywę.
  
  Następnie mamy rezygnację, która jest bez sensu, nie ma znaczenia. Potem mamy byt przyszły, wielką niewiadomą, której ludzie końca wieku się bali. Ostatnią wartością jest użycia, alkohol, narkotyki, miłość i inne radości i przyjemności, które się nie sprawdzają, bo są tylko chwilowe.
  Tak więc człowiek żyjący na przełomie wieków XIX i XX jest zagubiony, bezradny, przeczuwa nadchodzącą zagładę, ale nie potrafi w żaden sposób się jej przeciwstawić. Brak umiejętności przyjęcia jakiejkolwiek postawy zostaje dobitnie podkreślony w ostatnim wierszu: " ...Głowę zwiesił w dół". Te wszystkie narzekania, smutki i brak jakiejkolwiek nadziei to wyolbrzymiony dekadentyzm.
  
  Kowal Leopolda Staffa to wiersz symboliczny. Obraz poetycki wiersza przedstawia kowala, który pracuje nad wykłuciem hartowanego, silnego i mężnego serca przy pomocy młota. W wierszu kowalem jest każdy z nas. Skoro jesteśmy kowalami pracujemy nad swoją osobowością, by byłą ona silna. Siła jest na potrzebna do obrony przed przeciwnościami losu i do zrealizowania swoich planów.
  Serce jest symbolem naszych wewnętrznych sił, odwagi i samozaparcia. Masa drogocennych kruszców to nasza osobowość przed pracą nad nią.
  
  Wiersz ten jest sonetem klasycznym. Opis kowala mógłby dotyczyć artystów i ich dzieł.
  
  Część refleksyjna wiersza dotyczy tego, że gdy się poddamy, nie będziemy pracować nad sobą, to w przyszłości nic nie osiągniemy. Lepiej, gdyby tacy ludzie w ogóle się nie urodzili.
  
  Autor tak jak Nietzsche uważa, że życie jest najwyższą wartością, nad którą należy pracować. W ludzkim potencjale jest możliwość pójścia dalej, rozwoju cywilizacji. Kowal to symbol ludzi odważnych i silnych, którzy muszą nad sobą ciężko pracować.
  
  W brutalnym świecie, który nas otacza, lepiej jest nie żyć w ogóle, niż dać się upokorzyć i wegetować w poczuciu własnej słabości i niemocy.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie