Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  kamil_261 19.3.2011 (18:59)

  Harpagon był zamożnym mieszczaninem, co obligowało go do tego, by utrzymywał się na wysokim poziomie. Skąpcowi jednak z wielkim trudem przychodziło wydanie każdego talara. Swojej służby nie wynagradzał zbyt dobrze, źle ją traktował. Harpagon posiadał powóz oraz konie, które głodowały, gdyż bohater oszczędzał na nich. Na przyjęcie, na którym miał się spotkać ze swoją wybranką Marianną, również żałował funduszy. Jedyne, co Harpagon kochał i zsanował, to jego szkatułka z pieniędzmi, którą w obawie przed złodziejami skąpiec zakopał w ogrodzie. Bohater żył w ciągłej obawie o swoje pieniądze i upatrywał się w ludziach potencjalnych złodziei. Harpagonowi było jeszcze mało tego, co ma. Aby się dorobić, zajmował się lichwą. Skąpstwo Harpagona było już chorobliwe, gdyż mężczyzna co chwilę kontrolował stan swojej szkatułki. Mimo, iż miał już spory majątek, nadal go powiększał. Celem jego życia było zgromadzenie jak największego majątku, choć nie wiadomo po co, gdyż Harpagon nie chciał go wydać, gdyż redukował wydatki do najpotrzebniejszych rzeczy.
  
  Harpagon miał dwoje dorosłych dzieci: Kleanta oraz Elizę. Rodzina nie szanowała Harpagona i nie pochwalała jego zamiłowania do pieniędzy. Przez jego sknerstwo i chciwość cierpiały dzieci, gdyż mimo dorosłości, nadal zależne były od jego łaski oraz pieniędzy, a jak już mówiłam, skłonny do dawania pieniędzy nie był. Harpagon nie był dobrym ojcem. Wobec dzieci nie okazywał uczuć rodzicielskich. Dzieci były dla niego ciężarem, gdyż pochłaniały pieniądze. Los Kleanta w ogóle nie obchodził ojca. Syn Harpagona musiał się sam utrzymywać, dlatego grał w karty i zaciągał długi na wysoki procent. Dla Harpagona od dzieci i dobra najbliższych ważniejszy był stan majątku, dlatego podejście ojca do tej sprawy było co najmniej dziwne. Gdy Harpagon dowiedział się, ze jego syn żyje z hazardu, miał do niego żal tylko o to, że nie odkłada wygranej na wysoki procent. W swojej obłudzie łajał syna za to, ze korzysta z usług lichwiarzy, trwoniąc ciężko zarobione pieniądze,. Był fałszywy, gdyż krytykował lichwiarstwo, podczas gdy sam się tym trudnił.
  
  Harpagon nie pochwalał związków dzieci. Pragnął dla nich bogatych kandydatów i małżeństwa z rozsądku, nie z miłości. Żeby pozbyć się córki, chciał ją wydać za mąż jak najszybciej i najchętniej bez posagu i nakładów finansowych na organizację wesela. To właśnie posunęło Harpagona do pomysłu o wydaniu Elizy za bogatego starca Anzelma, który zgodził się na wzięcie dziewczyny bez posagu. Plany Harpagona dotyczące Marianny także były podszyte skąpstwem i przebiegłością. Dziewczyna interesowała go tylko dlatego, ze nie była wymagająca i potrafiła być oszczędna. Od Frozyny dowiedział się też, że Marianna wniesie do małżeństwa duży posag. Harpagon jednak był w stanie zrezygnować z niej i za szkatułkę ze złotem oddał ją synowi. Bohater jest bardzo łatwowierny i nie ma w sobie ani trochę samokrytycyzmu. Podczas rozmowy z Frozyną bohater wierzył we wszystko, co powiedziała mu swatka. Przyjął wszystkie komplementy, także ten, że Marianna nie może oprzeć się urokowi Harpagona.
  
  Harpagon jest zbudowany z wielu kontrastów. Cechuje go skąpstwo, ale stara się utrzymać określoną funkcję społeczną. Jest przebiegły w zdobywaniu funduszów, ale jest także bardzo naiwny, o czym świadczy jego śledztwo dotyczące szukania sprawcy kradzieży jego szkatułki. Z jednej strony wobec otoczenia jest okrutny, z drugiej jednak sam wymaga litości, gdyż pieniądze zawładnęły nim całkowicie. Harpagon traktuje je jako żywą istotę oraz jedyny cel jego życia.
  
  Harpagon był bardzo żwawy i ruchliwy. Był bardzo nerwowy i wybuchowy. Jego stres związany był z pieniędzmi, wiecznie się o nie denerwował i bał, że ktoś je ukradnie. Wszystko trzymał pod kluczem i żeby czuć się pewniej stał na straży w dzień oraz w nocy. W swojej wybuchowości pobił nawet swojego sługę Jakuba. Bał się, ze ktoś mu ukradnie majątek, ale przerażało go też to, że ktoś może się tylko dowiedzieć o tym, że ukrył szkatułkę.
  
  Harpagon był bardzo złośliwy. Zwłaszcza w stosunku do Elizy i Kleanta był szczególnie nieprzyjemny. Upokarzał ich na każdym kroku. O swojej córce np. powiedział: "Duża dziewczyna, nieprawdaż? Ale źle zielsko zawsze prędko rośnie". Wobec najbliższych Harpagon był bardzo bezwzględny, ale uważam, że on sam również na tym cierpiał. Odmawiał sobie każdej przyjemności, gdyż oszczędzał. Nie dopuszczał do siebie uczuć: miłości, przyjaźni, szacunku dla ludzi i od ludzi. Pieniądz był najważniejszą wartością w życiu Harpagona, co potwierdza jego wypowiedź: " Ho, moje kochane złoto! Moje biedne złoto! Mój drogi przyjacielu[...] Bez ciebie żyć mi nie podobna".
  
  Nie chciałabym spotkać Harpagona ani nikogo jego pokroju. Nie mogę sobie nawet wyobrazić, co czuły jego dzieci. Na szczęście Harpagon jest postacią literacką, fikcyjną i mam nadzieję, że mało jest na świecie takich osób jak on, lub nie ma takich ludzi w ogóle

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie