Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  maruda12 8.5.2010 (16:43)

  
  
  „Sposób na Alcybiadesa” – streszczenie.
  
  Akcja książki Edmunda Niziurskiego „Sposób na Alcybiadesa” rozgrywa się głównie na szkolnych korytarzach. Bohaterami tej książki są uczniowie i nauczyciela jednej z warszawskich szkół.
  Akcja utworu scena, podczas której jeden z czwórki przyjaciół, Ciamcia przegląda stare książki i zeszyty. Znajduje wśród nich jeden z napisem „Kasa”. Zeszyt ten zawierał całą rachunkowość jego paczki. Ten zeszyt, a szczególnie jeden wpis :”SPONAA 47zł 10gr” przykuł jego uwagę.
  Przez całe siedem lat nauki Ciamci i jego koledzy nie przykładali się do nauki i beztrosko zbijali bąki. Dla wszystkich było wielkim zaskoczeniem, że zdali egzamin do ósmej klasy. Po prostu mieli szczęście, z matmy pomyślnie odpisali zadania, a z j. polskiego znakomicie podpasował im temat.
  Zdemaskowano ich dopiero w klasie ósmej. Na początku roku szkolnego 1960/61. Po kilku wpadkach cała klasa wzięła się do nauki, poza słynną paczką wyczynowców (tak nazywano Ciamcię, Zastępę, Słabego i Pędzla). Właśnie oni postanowili zdobyć sposób, dzięki któremu nie trzeba było by się uczyć, a mieć dobre oceny. Udali się z tym do Juliusza Lepkiego powszechnie nazywanego Szekspirem. Szekspir był od nich starszy i uczęszczał do klasy dziesiątej, w której taki sposób już znano. Lepki poproszony o wyjawienie tajemnicy tylko zaśmiał się i odmówił rozmowy na ten temat. W związku z takim obrotem sprawy postanowili go schwytać i torturami zmusić do wyjawienia sposobu zwanego SPONĄ. Jednak plan nie zakończył się sukcesem, zamieszanie jakie powstało przez mrówki, pomogło Szekspirowi oswobodzić się. W ramach kary i zemsty zaangażował ich do swoje sztuki „Przebudzenie Afryki”
  Z powodu tragicznej sytuacji w jakiej się znaleźli nie widzieli innego wyjścia jak tylko kupić SPONĘ. Pędzel zaproponował, iż sprzeda swój motor. Pomysł był dobry, lecz nikt nie chciał jego kupić. Udało im się w końcu sprzedać tylko 2 dętki z przeznaczeniem na gumki do proc. Oszczędności i pieniądze ze sprzedaży dętek dały sumę 47zł 10gr. Za pośrednika wybrali Wątusza, u którego Szekspir miał dług wdzięczności. Za taką sumę Wątusz mógł im tylko zaoferować sposób na nauczyciela historii prof. Tymoteusza Misiaka zwanego Alcybiadesem. Uznali, że to lepsze niż nic i zgodzili się. Sposób okazał się bardzo prosty, polegał na zmienianiu tematu zajęć na inny, zupełnie nie związany z tematem lekcji a znany tylko uczniom. Ten sposób uczniowie nazwali „Wężem Morskim” od legendy o Sinbadzie Żeglarzu. Po poznaniu zasad SPONY nie mogli już doczekać się wdrożenia ich w czyn. Jeszcze tego samego dnia zdobywali doświadczenie na innych lekcjach między innymi u pani Lilakowskiej.
  Następnego dnia doskonale przygotowani przystąpili do akcji.
  
  Akcja książki Edmunda Niziurskiego „Sposób na Alcybiadesa” rozgrywa się głównie na szkolnych korytarzach. Bohaterami tej książki są uczniowie i nauczyciela jednej z warszawskich szkół.
  Akcja utworu scena, podczas której jeden z czwórki przyjaciół, Ciamcia przegląda stare książki i zeszyty. Znajduje wśród nich jeden z napisem „Kasa”. Zeszyt ten zawierał całą rachunkowość jego paczki. Ten zeszyt, a szczególnie jeden wpis :”SPONAA 47zł 10gr” przykuł jego uwagę.
  Przez całe siedem lat nauki Ciamci i jego koledzy nie przykładali się do nauki i beztrosko zbijali bąki. Dla wszystkich było wielkim zaskoczeniem, że zdali egzamin do ósmej klasy. Po prostu mieli szczęście, z matmy pomyślnie odpisali zadania, a z j. polskiego znakomicie podpasował im temat.
  Zdemaskowano ich dopiero w klasie ósmej. Na początku roku szkolnego 1960/61. Po kilku wpadkach cała klasa wzięła się do nauki, poza słynną paczką wyczynowców (tak nazywano Ciamcię, Zastępę, Słabego i Pędzla). Właśnie oni postanowili zdobyć sposób, dzięki któremu nie trzeba było by się uczyć, a mieć dobre oceny. Udali się z tym do Juliusza Lepkiego powszechnie nazywanego Szekspirem. Szekspir był od nich starszy i uczęszczał do klasy dziesiątej, w której taki sposób już znano. Lepki poproszony o wyjawienie tajemnicy tylko zaśmiał się i odmówił rozmowy na ten temat. W związku z takim obrotem sprawy postanowili go schwytać i torturami zmusić do wyjawienia sposobu zwanego SPONĄ. Jednak plan nie zakończył się sukcesem, zamieszanie jakie powstało przez mrówki, pomogło Szekspirowi oswobodzić się. W ramach kary i zemsty zaangażował ich do swoje sztuki „Przebudzenie Afryki”
  Z powodu tragicznej sytuacji w jakiej się znaleźli nie widzieli innego wyjścia jak tylko kupić SPONĘ. Pędzel zaproponował, iż sprzeda swój motor. Pomysł był dobry, lecz nikt nie chciał jego kupić. Udało im się w końcu sprzedać tylko 2 dętki z przeznaczeniem na gumki do proc. Oszczędności i pieniądze ze sprzedaży dętek dały sumę 47zł 10gr. Za pośrednika wybrali Wątusza, u którego Szekspir miał dług wdzięczności. Za taką sumę Wątusz mógł im tylko zaoferować sposób na nauczyciela historii prof. Tymoteusza Misiaka zwanego Alcybiadesem. Uznali, że to lepsze niż nic i zgodzili się. Sposób okazał się bardzo prosty, polegał na zmienianiu tematu zajęć na inny, zupełnie nie związany z tematem lekcji a znany tylko uczniom. Ten sposób uczniowie nazwali „Wężem Morskim” od legendy o Sinbadzie Żeglarzu. Po poznaniu zasad SPONY nie mogli już doczekać się wdrożenia ich w czyn. Jeszcze tego samego dnia zdobywali doświadczenie na innych lekcjach między innymi u pani Lilakowskiej.
  Następnego dnia doskonale przygotowani przystąpili do akcji. Wszyscy czterej czekali na Alcybiadesa, aby rozpocząć działania wstępne. Gdy nadszedł, szybko wyrwali mu teczkę i gazetę i odprowadzili do szkoły. Dopiero pan Żwaczek nakazał „wypuścić” profesora. To nie była ostatnia wpadka tego dnia. W ostatniej chwili dowiedzieli się też o tym, że tego dnia jest premiera przedstawienia „Przebudzenie Afryki” na której znajdował się profesor Misiak. Na miejscu w Domu Młodzieży aktorzy Ciamcia, Słaby, Pędzel i Zastępa mieli jeszcze jedną wpadkę. Zostali zamknięci w szatni przez starszych. W wyniku czego musieli „uciekać” przez otwarty lufciki, co gorsza wprost w ręce Alcybiadesa i wychowawcy z Domu Młodzieży. Po w miarę udanym występie, podczas którego zrehabilitowali się czym prędzej wrócili do szkoły.
  Nazajutrz znowu podjęli próbę SPONY, tym razem udaną. Z czasem coraz więcej osób chciało zapuszczać „Węza Morskiego”. Dla klasy ósmej A nastały wielkie czasy. Rozpoczął się sławny w dziejach szkoły okres Wielkiego Asocjalistycnego Bluffu. Triumfalne pochody z Alcybiadesem zwane przemarszami Ósmej Legii trwały odtąd nie przerwanie. Inni nauczyciele nie mogli uwierzyć w taką przemianę klasy.
  Ten okres trwał całą zimę i skończył się niespodziewanie w kwietniowy piątek. Pod koniec lekcji historii, Alcybiades oświadczył, iż dnia następnego nie będzie lekcji. W zamian tego ich klasa będzie miała zaszczyt oprowadzić po mieście wycieczkę kółka historycznego z Ełku. Na kilka nim przed wycieczką Ciamcia miał sen. W nim była opisana porażka podczas wycieczki, a w końcu śmierć Alcybiadesa. Jednak to był tylko sen. Po tym „proroczym” śnie Ciamcia miał jeszcze większy zamiar powiedzenia całej prawdy, lecz profesor nie dał mu dojść do słowa. Jednak z ostatecznej rozgrywki wyszli wygrani. Pomimo wielu luk jakie były w ich umysłach udało im się oprowadzić kolegów z Ełku jak zawodowym przewodnikom. Podczas tej wycieczki dyrektor w końcu uwierzył w umiejętności uczniów i przestał wątpić w ich wiedzę. W końcu też złożył im gratulacje, a Ciamcia i jego paczka długo nie wiedzieli o co chodzi. „Cud? Zemsta Szekspira? Podstęp Alcybiadesa? Nadzwyczajna moc sposobu? Czy też geniusz ÓŚMEJ LEGI?”
  
  TO NAJLEPSZE!
  
  ,SPOSÓB NA ALCYBIADESA” _Edmund Niziurski_ jest autorem książki pt.,,Sposób na Alcybiadesa”. Opisuje on lata szkolne maturzysty Marcina Ciamciary. Marcin jest dość leniwy zresztą jak jego cała klasa.
  Marcin Ciamciara w szkole nazywany bym Ciamcią. Ciamcia wraz z swoimi kolegami:
  Zasępą, Pędzlem i Słabym chodzili do klasy 8a.Byli pałowymi uczniami. A ich klasa była bardzo podobna. Wiedzieli że ich koledzy z klas starszych mieli sposoby na gogów, lecz oni nie wiedzieli jakie. U dyrektora bywali dość często. Na przykład jak zbili katona (katon był to posąg z gliny przedstawiającą pewnego człowieka). W końcu zaczęli szukać sposobów na gogów. Zaczęli u Kickiego kolegi ze starszych klas. On tylko ich wyśmiał i powiedział żeby poszli do Szekspira (Szekspirem nazywali Lepkiego chłopaka który zajmował się sztuką i przedstawieniami szkolnymi). Lecz do Lepkiego (na salę gimnastyczną) nie można było po prostu wejść. Musieli się przebrać. W szatni u Szekspira znaleźli tylko stroje murzynów. Wbiegli do sali usmarowani. Lepki ucieszył się że wreszcie przyszli. Od razu zrozumieli, że przebrali się za aktorów, którzy grali główne role. Przerażony Zasępa nie wiedział co ma robić. Gdy Szekspir ujrzał przerażenie u Zasępy domyślił się, że nie pamięta roli dlatego też wszystko im wytłumaczył drugi raz (jak mu się zdawało). Gdy zagrali rolę Zasępa poprosił Lepkiego by się położył na ziemi. Gdy Szekspir położył się, wszyscy czyli Pedzel, Słaby, Zasępa i Ciamcia wzięli go za ręce i nogi i pobiegli z nim do ogrodu. Przerażony Lepki krzyczał w niebo głosy, dlatego zawiązali mu usta. Gdy byli już daleko od szkoły położyli Szekspira na ziemi, a ten wstał i uciekł. Zgrana paczka przyjaciół biegła za nim dalej w swoich kostiumach murzynów. Gdy go dogonili powiedzieli mu o co chodzi. Ten ich wyśmiał i powiedział żeby weszli do wędzarni to im powie. Gdy weszli zamknął ich w niej, a oni grozili mu palcami. Po drodze gonitwy zobaczyła ich pani, która opiekowała się wędzarnią. Gdy zobaczyła ona że 4 murzynów wbiega do jej wędzarni przerażona pobiegła po Dyra (Dyrem jak pewnie wiecie nazywali dyrektora). Dyr razem z panem od polskiego Żwaczkiem przybiegli zakłopotani do wędzarni gdzie czekał na nich Szekspir. Zaczęli wypytywać Lepkiego dlaczego tu jest, a nie na próbie?, czemu siedzi na ziemi? itp. Szekspir odpowiadał na wszystko ze spokojem. Gdy zapytali o murzynów odpowiedział im, że żadnych tu nie widział. Dyr i pan Żwaczek odetchnęli z ulgą, lecz Szekspir nie przestał jeszcze mówić. Zaczął więc, że to nie byli murzyni tylko biali ludzie przemalowani na murzynów. Żwaczek otworzył drzwi i ku jego zdziwieniu wyszli Ciamcia, Zasępa, Pędzel i Słaby. Dyr zdziwił się i pomyślał, że chcieli postraszyć uczniów, lecz Szekspir wyjaśnił że byli na jego próbie i tu Dyr ze Żwaczkiem wyglądali na jeszcze bardziej zaskoczonych. Gdy Ciamciara ujrzał ich miny wyjaśnił, że zaczął interesować się sztuką. Dyr zdziwił się, ponieważ na próbie nie był tylko Ciamciara i tak nagle cała 4 zaczęła się tym interesować? Lecz Pędzel i Słaby też powiedzieli, że zawsze o tym marzyli. Zasępa dodał że samemu mu się nudziło więc chodził z nimi na próby. Pani która opiekowała się wędzarnią kazała im się natychmiast przebrać, a gdy już Żwaczek i Dyr odszedł zaczęli dziękować Szekspirowi że ich nie wydał. Lepki odpowiedział tylko proszę. Powiedział im do kogo mają się udać w sprawie sposobów na gogów. Mianowicie do Wątłusza 1 który jest najlepszym przyjacielem Szekspira, ponieważ już nie uprawia boksu tylko zajmuje się poezją. Chłopcy dowiedzieli się więcej rzeczy o Wątłuszu 1 np. jak pobił go jego młodszy brat. Chłopcy poszli więc szukać natchnionego Wątłusza 1. Znaleźli go leżącego w trawie z kartką i ołówkiem w ręce. Podeszli bliżej. Wątłusz odwrócił się w ich kierunku. Zaczerwieniony zapytał w czym może pomóc? Powiedzieli mu o co chodzi. On zachichotał i powiedział, że będzie ich to nieźle kosztowało. Gdy powiedzieli mu jaką mają sumę zaczął pokładać się ze śmiechu. Płacząc ze śmiechu powiedział, że nie sprzeda im sposobu za tak mało pieniędzy. Po zastanowieniu odparł, że może na Alcybiadesa. Zasępa przedyskutował z Ciamciarą kilka spraw po czym Ciamcia odrzekł, że się zgadzają. Na to Wątłusz 1 zaśmiał się ponownie. I zawołał Szekspira. Poprosił go żeby dał im sposób na Alcybiadesa. Lepki przez kilka dni dawał materiały na Profesora Misiaka, którego dzieci nazywały Alcybiadesem. Pewnego dnia gdy chłopcy szli do szkoły w oddali zobaczyli Profesora Misiaka. Podbiegli do niego i zaczęli go zagadywać. Zasępa zauważył, że Alcybiades niesie w ręku dużą walizkę. Podszedł do Profesora i wziął od niego walizkę. Zaskoczony Alcybiades zaniepokoił się wybrykami chłopców lecz chłopcy zaczęli już tak robić od tego dnia codziennie. Pędzel i Słaby kuli historię i odpytywani dostawali 5 i 4. Profesorowi zaczęło podobać się to co robili chłopcy u jego boku. Dyr też nie wiedział czy się niepokoić czy cieszyć. Chłopcy wiedzieli też, że Alcybiades gdy uczniowie są cicho na początku lekcji to on zaczyna myśleć o niebieskich migdałach. Po pięciu minutach Ciamcia rzucił w klasie węża morskiego. Mówił o swojej ciotce. O rowerze i o różnych rzeczach nie dotyczących historii. Zasępa zaczął o historii. Zadawał pytania na rożne tematy. Alcybiades był bardzo zaskoczony pytaniami chłopców, a szczególnie pytaniami na tematy bardzo ważne lecz których jeszcze nie przerabiali. Czy chłopców nagle tak zaciekawiła historia? Nie to chyba sen dla Profesora Misiaka. Odpowiadał na wszystkie zadane mu pytania. Chłopcy mówili o różnych rzeczach. Alcybiades był zainteresowany zainteresowaniem i wiedzą chłopców. Profesor Misiak pod koniec lekcji powiedział, że może założą kółko historyczne. Zgodzili się. Alcybiades był też zaskoczony zainteresowaniem się całej klasy historią dlatego powiedział, że nie będzie odpytywań, niezapowiedzianych kartkówek itp. Całej klasie podobał się ten układ. Od tego dnia klasa 8a nie uczyła się już na historię. Życie zdawało im się przyjemne. Dyr zaniepokoił się tym, że Profesor Misiak i klasa 8a byli dla siebie tacy mili. Gdy tylko wchodził na lekcje Profesora Misiaka widział jak wszyscy mają podniesione ręce w górze i jak starannie się wypowiadają. Był tym zdziwiony. Profesorzy zaczęli lubić kolegę Misiaka, a wszystkie klasy chciały być takie jak 8a. Czyli być z Profesorem Misiakiem za pan brat. Kilka dni później Alcybiades powiedział chłopcom, że do ich szkoły przyjeżdżają goście z Ełku. Powiedział im również, że właśnie poprosił Dyra żeby to właśnie oni 8a oprowadzili gości po Warszawie. W klasie zrobił się hałas. Co teraz? Przyznać się Alcybiadesowi? Nie, nie to nie może wyjść na jaw. Nadszedł dzień! Już goście przyjechali. Już są na miejscu. Już Ciamciara opowiada o rynku. Już Słaby kończy. Dyrektor zaskoczony wiedzą chłopców miał oczy pełne podziwu.
  Książka pana Edmunda Niziurskiego bardzo mi się podoba. Opowiada o chłopcach którym zależy na ocenach, ale nie aż tak żeby się uczyć. Jest zabawna i pełna radości. Bardzo podobał mi się rozdział gdy chłopcy (porwali) Lepkiego. Książka ta nie jest przynudzająca. Czyta się bardzo łatwo. Zachęcam wszystkich do jej przeczytania.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  misia95482 8.5.2010 (17:51)

  Streszczenie Książki ?Sposób na Alcybiadesa?
  
  Ciamcia, jeden z głównych bohaterów znajduje zeszyt z różnymi transakcjami. Jego uwagę przykuł napisany, drukowanymi literami wpis: SPONAA ? 47 zł 10 gr. Chłopiec zamyślił się melancholijnie, po czym zaczął opowiadać o tym skąd się wzięło to tajemnicze słowo?
  Siódmoklasiści zdali jakimś dziwnym trafem do następnej klasy. Już na początku mieli nie małe problemy. Pewnego dnia przywódca paczki wymyślił, że inne klasy nie są lepsze, po prostu muszą mieć jakiś sposób. Przekonani w tym stwierdzeniu poszli do jednego ze starszych kolegów. Tamten posłał ich do innego, chodzili tak od jednego do drugiego, przez co zostali włączeni do sztuki. W końcu na trafili, na Wątłusza, poetę i przegranego boksera, kupili od niego sposób. On nie mógł im go przekazać wiec zrobił to za niego jego najlepszy przyjaciel Szekspir. Chłopak ten zdradził im sposób na Alcybiadesa, czyli nauczyciela od historii. Sposoby nosiły różne nazwy, SPONAA to jedna z nazw.
  Uczniowie zaprzyjaźnili się z nauczycielem, a nauczyciel z uczniami. Oboje poszli na układ, historyk nie będzie ich pytał, jeżeli oni będą brali bierny udział w lekcjach. Wszystko szło po myśli chłopców, zagrali oni w szkolnym przedstawieniu, oraz co dzień pomagali Alcybiadesowi nosić teczkę i gazetę do pracy. Mijały miesiące, a układ cały czas trwał. Pewnego wiosennego dnia nauczyciel wraz dyrektorem zadecydowali, że to właśnie ósma klasa będzie oprowadzała wycieczkę kółka historycznego z Ełku po Warszawie. Kilka nocy wcześniej Ciamcia miał sen, którym jego paczka była na wycieczce z Alcybiadesem, pod koniec wycieczki prawda wyszła na jaw, w skutek, czego historyk umarł. Lecz to tylko sen. Niestety temu uczniowi wydawało się ze tak właśnie się stanie, chciwszy zapobiec tej sytuacji, miał zamiar ujawnić profesorowi, w jaki sposób oni utrzymywali dobre oceny a nie musieli się uczyć. Na szczęście nauczyciel nie dał mu dojść do słowa. Uczniom udaje się oprowadzić gości z Ełku, a w zamian za ich wysiłek dyrektor uwierzył w ósmą klasę i w pana Tymoteusza Misiaka. Nasza dzielna paczka długo nie mogła się zorientować, co się wydarzyło. Cud? Zemsta Szekspira? Podstęp Alcybiadesa? Nadzwyczajna moc sposobu? Czy geniusz ÓSMEJ LIGI?

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 1

  wojcik165 8.5.2010 (18:21)

  Akcja książki Edmunda Niziurskiego „Sposób na Alcybiadesa” rozgrywa się głównie na szkolnych korytarzach. Bohaterami tej książki są uczniowie i nauczyciela jednej z warszawskich szkół.
  Akcja utworu scena, podczas której jeden z czwórki przyjaciół, Ciamcia przegląda stare książki i zeszyty. Znajduje wśród nich jeden z napisem „Kasa”. Zeszyt ten zawierał całą rachunkowość jego paczki. Ten zeszyt, a szczególnie jeden wpis :”SPONAA 47zł 10gr” przykuł jego uwagę.
  Przez całe siedem lat nauki Ciamci i jego koledzy nie przykładali się do nauki i beztrosko zbijali bąki. Dla wszystkich było wielkim zaskoczeniem, że zdali egzamin do ósmej klasy. Po prostu mieli szczęście, z matmy pomyślnie odpisali zadania, a z j. polskiego znakomicie podpasował im temat.
  Zdemaskowano ich dopiero w klasie ósmej. Na początku roku szkolnego 1960/61. Po kilku wpadkach cała klasa wzięła się do nauki, poza słynną paczką wyczynowców (tak nazywano Ciamcię, Zastępę, Słabego i Pędzla). Właśnie oni postanowili zdobyć sposób, dzięki któremu nie trzeba było by się uczyć, a mieć dobre oceny. Udali się z tym do Juliusza Lepkiego powszechnie nazywanego Szekspirem. Szekspir był od nich starszy i uczęszczał do klasy dziesiątej, w której taki sposób już znano. Lepki poproszony o wyjawienie tajemnicy tylko zaśmiał się i odmówił rozmowy na ten temat. W związku z takim obrotem sprawy postanowili go schwytać i torturami zmusić do wyjawienia sposobu zwanego SPONĄ. Jednak plan nie zakończył się sukcesem, zamieszanie jakie powstało przez mrówki, pomogło Szekspirowi oswobodzić się. W ramach kary i zemsty zaangażował ich do swoje sztuki „Przebudzenie Afryki”
  Z powodu tragicznej sytuacji w jakiej się znaleźli nie widzieli innego wyjścia jak tylko kupić SPONĘ. Pędzel zaproponował, iż sprzeda swój motor. Pomysł był dobry, lecz nikt nie chciał jego kupić. Udało im się w końcu sprzedać tylko 2 dętki z przeznaczeniem na gumki do proc. Oszczędności i pieniądze ze sprzedaży dętek dały sumę 47zł 10gr. Za pośrednika wybrali Wątusza, u którego Szekspir miał dług wdzięczności. Za taką sumę Wątusz mógł im tylko zaoferować sposób na nauczyciela historii prof. Tymoteusza Misiaka zwanego Alcybiadesem. Uznali, że to lepsze niż nic i zgodzili się. Sposób okazał się bardzo prosty, polegał na zmienianiu tematu zajęć na inny, zupełnie nie związany z tematem lekcji a znany tylko uczniom. Ten sposób uczniowie nazwali „Wężem Morskim” od legendy o Sinbadzie Żeglarzu. Po poznaniu zasad SPONY nie mogli już doczekać się wdrożenia ich w czyn. Jeszcze tego samego dnia zdobywali doświadczenie na innych lekcjach między innymi u pani Lilakowskiej.
  Następnego dnia doskonale przygotowani przystąpili do akcji.
  
  Akcja książki Edmunda Niziurskiego „Sposób na Alcybiadesa” rozgrywa się głównie na szkolnych korytarzach. Bohaterami tej książki są uczniowie i nauczyciela jednej z warszawskich szkół.
  Akcja utworu scena, podczas której jeden z czwórki przyjaciół, Ciamcia przegląda stare książki i zeszyty. Znajduje wśród nich jeden z napisem „Kasa”. Zeszyt ten zawierał całą rachunkowość jego paczki. Ten zeszyt, a szczególnie jeden wpis :”SPONAA 47zł 10gr” przykuł jego uwagę.
  Przez całe siedem lat nauki Ciamci i jego koledzy nie przykładali się do nauki i beztrosko zbijali bąki. Dla wszystkich było wielkim zaskoczeniem, że zdali egzamin do ósmej klasy. Po prostu mieli szczęście, z matmy pomyślnie odpisali zadania, a z j. polskiego znakomicie podpasował im temat.
  Zdemaskowano ich dopiero w klasie ósmej. Na początku roku szkolnego 1960/61. Po kilku wpadkach cała klasa wzięła się do nauki, poza słynną paczką wyczynowców (tak nazywano Ciamcię, Zastępę, Słabego i Pędzla). Właśnie oni postanowili zdobyć sposób, dzięki któremu nie trzeba było by się uczyć, a mieć dobre oceny. Udali się z tym do Juliusza Lepkiego powszechnie nazywanego Szekspirem. Szekspir był od nich starszy i uczęszczał do klasy dziesiątej, w której taki sposób już znano. Lepki poproszony o wyjawienie tajemnicy tylko zaśmiał się i odmówił rozmowy na ten temat. W związku z takim obrotem sprawy postanowili go schwytać i torturami zmusić do wyjawienia sposobu zwanego SPONĄ. Jednak plan nie zakończył się sukcesem, zamieszanie jakie powstało przez mrówki, pomogło Szekspirowi oswobodzić się. W ramach kary i zemsty zaangażował ich do swoje sztuki „Przebudzenie Afryki”
  Z powodu tragicznej sytuacji w jakiej się znaleźli nie widzieli innego wyjścia jak tylko kupić SPONĘ. Pędzel zaproponował, iż sprzeda swój motor. Pomysł był dobry, lecz nikt nie chciał jego kupić. Udało im się w końcu sprzedać tylko 2 dętki z przeznaczeniem na gumki do proc. Oszczędności i pieniądze ze sprzedaży dętek dały sumę 47zł 10gr. Za pośrednika wybrali Wątusza, u którego Szekspir miał dług wdzięczności. Za taką sumę Wątusz mógł im tylko zaoferować sposób na nauczyciela historii prof. Tymoteusza Misiaka zwanego Alcybiadesem. Uznali, że to lepsze niż nic i zgodzili się. Sposób okazał się bardzo prosty, polegał na zmienianiu tematu zajęć na inny, zupełnie nie związany z tematem lekcji a znany tylko uczniom. Ten sposób uczniowie nazwali „Wężem Morskim” od legendy o Sinbadzie Żeglarzu. Po poznaniu zasad SPONY nie mogli już doczekać się wdrożenia ich w czyn. Jeszcze tego samego dnia zdobywali doświadczenie na innych lekcjach między innymi u pani Lilakowskiej.
  Następnego dnia doskonale przygotowani przystąpili do akcji. Wszyscy czterej czekali na Alcybiadesa, aby rozpocząć działania wstępne. Gdy nadszedł, szybko wyrwali mu teczkę i gazetę i odprowadzili do szkoły. Dopiero pan Żwaczek nakazał „wypuścić” profesora. To nie była ostatnia wpadka tego dnia. W ostatniej chwili dowiedzieli się też o tym, że tego dnia jest premiera przedstawienia „Przebudzenie Afryki” na której znajdował się profesor Misiak. Na miejscu w Domu Młodzieży aktorzy Ciamcia, Słaby, Pędzel i Zastępa mieli jeszcze jedną wpadkę. Zostali zamknięci w szatni przez starszych. W wyniku czego musieli „uciekać” przez otwarty lufciki, co gorsza wprost w ręce Alcybiadesa i wychowawcy z Domu Młodzieży. Po w miarę udanym występie, podczas którego zrehabilitowali się czym prędzej wrócili do szkoły.
  Nazajutrz znowu podjęli próbę SPONY, tym razem udaną. Z czasem coraz więcej osób chciało zapuszczać „Węza Morskiego”. Dla klasy ósmej A nastały wielkie czasy. Rozpoczął się sławny w dziejach szkoły okres Wielkiego Asocjalistycnego Bluffu. Triumfalne pochody z Alcybiadesem zwane przemarszami Ósmej Legii trwały odtąd nie przerwanie. Inni nauczyciele nie mogli uwierzyć w taką przemianę klasy.
  Ten okres trwał całą zimę i skończył się niespodziewanie w kwietniowy piątek. Pod koniec lekcji historii, Alcybiades oświadczył, iż dnia następnego nie będzie lekcji. W zamian tego ich klasa będzie miała zaszczyt oprowadzić po mieście wycieczkę kółka historycznego z Ełku. Na kilka nim przed wycieczką Ciamcia miał sen. W nim była opisana porażka podczas wycieczki, a w końcu śmierć Alcybiadesa. Jednak to był tylko sen. Po tym „proroczym” śnie Ciamcia miał jeszcze większy zamiar powiedzenia całej prawdy, lecz profesor nie dał mu dojść do słowa. Jednak z ostatecznej rozgrywki wyszli wygrani. Pomimo wielu luk jakie były w ich umysłach udało im się oprowadzić kolegów z Ełku jak zawodowym przewodnikom. Podczas tej wycieczki dyrektor w końcu uwierzył w umiejętności uczniów i przestał wątpić w ich wiedzę. W końcu też złożył im gratulacje, a Ciamcia i jego paczka długo nie wiedzieli o co chodzi. „Cud? Zemsta Szekspira? Podstęp Alcybiadesa? Nadzwyczajna moc sposobu? Czy też geniusz ÓŚMEJ LEGI?”
  
  TO NAJLEPSZE!
  
  ,SPOSÓB NA ALCYBIADESA” _Edmund Niziurski_ jest autorem książki pt.,,Sposób na Alcybiadesa”. Opisuje on lata szkolne maturzysty Marcina Ciamciary. Marcin jest dość leniwy zresztą jak jego cała klasa.
  Marcin Ciamciara w szkole nazywany bym Ciamcią. Ciamcia wraz z swoimi kolegami:
  Zasępą, Pędzlem i Słabym chodzili do klasy 8a.Byli pałowymi uczniami. A ich klasa była bardzo podobna. Wiedzieli że ich koledzy z klas starszych mieli sposoby na gogów, lecz oni nie wiedzieli jakie. U dyrektora bywali dość często. Na przykład jak zbili katona (katon był to posąg z gliny przedstawiającą pewnego człowieka). W końcu zaczęli szukać sposobów na gogów. Zaczęli u Kickiego kolegi ze starszych klas. On tylko ich wyśmiał i powiedział żeby poszli do Szekspira (Szekspirem nazywali Lepkiego chłopaka który zajmował się sztuką i przedstawieniami szkolnymi). Lecz do Lepkiego (na salę gimnastyczną) nie można było po prostu wejść. Musieli się przebrać. W szatni u Szekspira znaleźli tylko stroje murzynów. Wbiegli do sali usmarowani. Lepki ucieszył się że wreszcie przyszli. Od razu zrozumieli, że przebrali się za aktorów, którzy grali główne role. Przerażony Zasępa nie wiedział co ma robić. Gdy Szekspir ujrzał przerażenie u Zasępy domyślił się, że nie pamięta roli dlatego też wszystko im wytłumaczył drugi raz (jak mu się zdawało). Gdy zagrali rolę Zasępa poprosił Lepkiego by się położył na ziemi. Gdy Szekspir położył się, wszyscy czyli Pedzel, Słaby, Zasępa i Ciamcia wzięli go za ręce i nogi i pobiegli z nim do ogrodu. Przerażony Lepki krzyczał w niebo głosy, dlatego zawiązali mu usta. Gdy byli już daleko od szkoły położyli Szekspira na ziemi, a ten wstał i uciekł. Zgrana paczka przyjaciół biegła za nim dalej w swoich kostiumach murzynów. Gdy go dogonili powiedzieli mu o co chodzi. Ten ich wyśmiał i powiedział żeby weszli do wędzarni to im powie. Gdy weszli zamknął ich w niej, a oni grozili mu palcami. Po drodze gonitwy zobaczyła ich pani, która opiekowała się wędzarnią. Gdy zobaczyła ona że 4 murzynów wbiega do jej wędzarni przerażona pobiegła po Dyra (Dyrem jak pewnie wiecie nazywali dyrektora). Dyr razem z panem od polskiego Żwaczkiem przybiegli zakłopotani do wędzarni gdzie czekał na nich Szekspir. Zaczęli wypytywać Lepkiego dlaczego tu jest, a nie na próbie?, czemu siedzi na ziemi? itp. Szekspir odpowiadał na wszystko ze spokojem. Gdy zapytali o murzynów odpowiedział im, że żadnych tu nie widział. Dyr i pan Żwaczek odetchnęli z ulgą, lecz Szekspir nie przestał jeszcze mówić. Zaczął więc, że to nie byli murzyni tylko biali ludzie przemalowani na murzynów. Żwaczek otworzył drzwi i ku jego zdziwieniu wyszli Ciamcia, Zasępa, Pędzel i Słaby. Dyr zdziwił się i pomyślał, że chcieli postraszyć uczniów, lecz Szekspir wyjaśnił że byli na jego próbie i tu Dyr ze Żwaczkiem wyglądali na jeszcze bardziej zaskoczonych. Gdy Ciamciara ujrzał ich miny wyjaśnił, że zaczął interesować się sztuką. Dyr zdziwił się, ponieważ na próbie nie był tylko Ciamciara i tak nagle cała 4 zaczęła się tym interesować? Lecz Pędzel i Słaby też powiedzieli, że zawsze o tym marzyli. Zasępa dodał że samemu mu się nudziło więc chodził z nimi na próby. Pani która opiekowała się wędzarnią kazała im się natychmiast przebrać, a gdy już Żwaczek i Dyr odszedł zaczęli dziękować Szekspirowi że ich nie wydał. Lepki odpowiedział tylko proszę. Powiedział im do kogo mają się udać w sprawie sposobów na gogów. Mianowicie do Wątłusza 1 który jest najlepszym przyjacielem Szekspira, ponieważ już nie uprawia boksu tylko zajmuje się poezją. Chłopcy dowiedzieli się więcej rzeczy o Wątłuszu 1 np. jak pobił go jego młodszy brat. Chłopcy poszli więc szukać natchnionego Wątłusza 1. Znaleźli go leżącego w trawie z kartką i ołówkiem w ręce. Podeszli bliżej. Wątłusz odwrócił się w ich kierunku. Zaczerwieniony zapytał w czym może pomóc? Powiedzieli mu o co chodzi. On zachichotał i powiedział, że będzie ich to nieźle kosztowało. Gdy powiedzieli mu jaką mają sumę zaczął pokładać się ze śmiechu. Płacząc ze śmiechu powiedział, że nie sprzeda im sposobu za tak mało pieniędzy. Po zastanowieniu odparł, że może na Alcybiadesa. Zasępa przedyskutował z Ciamciarą kilka spraw po czym Ciamcia odrzekł, że się zgadzają. Na to Wątłusz 1 zaśmiał się ponownie. I zawołał Szekspira. Poprosił go żeby dał im sposób na Alcybiadesa. Lepki przez kilka dni dawał materiały na Profesora Misiaka, którego dzieci nazywały Alcybiadesem. Pewnego dnia gdy chłopcy szli do szkoły w oddali zobaczyli Profesora Misiaka. Podbiegli do niego i zaczęli go zagadywać. Zasępa zauważył, że Alcybiades niesie w ręku dużą walizkę. Podszedł do Profesora i wziął od niego walizkę. Zaskoczony Alcybiades zaniepokoił się wybrykami chłopców lecz chłopcy zaczęli już tak robić od tego dnia codziennie. Pędzel i Słaby kuli historię i odpytywani dostawali 5 i 4. Profesorowi zaczęło podobać się to co robili chłopcy u jego boku. Dyr też nie wiedział czy się niepokoić czy cieszyć. Chłopcy wiedzieli też, że Alcybiades gdy uczniowie są cicho na początku lekcji to on zaczyna myśleć o niebieskich migdałach. Po pięciu minutach Ciamcia rzucił w klasie węża morskiego. Mówił o swojej ciotce. O rowerze i o różnych rzeczach nie dotyczących historii. Zasępa zaczął o historii. Zadawał pytania na rożne tematy. Alcybiades był bardzo zaskoczony pytaniami chłopców, a szczególnie pytaniami na tematy bardzo ważne lecz których jeszcze nie przerabiali. Czy chłopców nagle tak zaciekawiła historia? Nie to chyba sen dla Profesora Misiaka. Odpowiadał na wszystkie zadane mu pytania. Chłopcy mówili o różnych rzeczach. Alcybiades był zainteresowany zainteresowaniem i wiedzą chłopców. Profesor Misiak pod koniec lekcji powiedział, że może założą kółko historyczne. Zgodzili się. Alcybiades był też zaskoczony zainteresowaniem się całej klasy historią dlatego powiedział, że nie będzie odpytywań, niezapowiedzianych kartkówek itp. Całej klasie podobał się ten układ. Od tego dnia klasa 8a nie uczyła się już na historię. Życie zdawało im się przyjemne. Dyr zaniepokoił się tym, że Profesor Misiak i klasa 8a byli dla siebie tacy mili. Gdy tylko wchodził na lekcje Profesora Misiaka widział jak wszyscy mają podniesione ręce w górze i jak starannie się wypowiadają. Był tym zdziwiony. Profesorzy zaczęli lubić kolegę Misiaka, a wszystkie klasy chciały być takie jak 8a. Czyli być z Profesorem Misiakiem za pan brat. Kilka dni później Alcybiades powiedział chłopcom, że do ich szkoły przyjeżdżają goście z Ełku. Powiedział im również, że właśnie poprosił Dyra żeby to właśnie oni 8a oprowadzili gości po Warszawie. W klasie zrobił się hałas. Co teraz? Przyznać się Alcybiadesowi? Nie, nie to nie może wyjść na jaw. Nadszedł dzień! Już goście przyjechali. Już są na miejscu. Już Ciamciara opowiada o rynku. Już Słaby kończy. Dyrektor zaskoczony wiedzą chłopców miał oczy pełne podziwu.
  Książka pana Edmunda Niziurskiego bardzo mi się podoba. Opowiada o chłopcach którym zależy na ocenach, ale nie aż tak żeby się uczyć. Jest zabawna i pełna radości. Bardzo podobał mi się rozdział gdy chłopcy (porwali) Lepkiego. Książka ta nie jest przynudzająca. Czyta się bardzo łatwo. Zachęcam wszystkich do jej przeczytania.
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  WerkaM 9.5.2010 (09:56)

  Linki do stron ze streszczeniami tej lektury:
  1.www.sciaga.pl
  2.www.sciaga.pl
  3.http://sposob-na-alcybiadesa.streszczenia.pl/
  4.http:// **** /lektury/edmund_niziurski/spos%C3%B3b_na_alcybiadesa.streszczenie_kr%C3%B3tkie.html (możliwe, że nie będzie działać, bo jest aktywne tylko na niektórych przeglądarkach)
  5.http://pl.shvoong.com/books/1781359-spos%C3%B3b-na-alcybiadesa/
  
  Można ich znaleźć dużo więcej, gdy wpisze się do wyszukiwarki "streszczenie Sposób na Alcybiadesa", ale najlepsze moim zdaniem jest to trzecie i czwarte.
  Werka ;-)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie