Białoruś formalnie jest krajem o ustroju semiprezydenckim (podobnie jak Rosja i Francja), reguluje to konstytucja z 1994 roku, nowelizowana w 1996 roku, zaś autorytarnym reżimem pod wodzą Aleksandra Łukaszenki i jego zaufanych współpracowników. Władzę wykonawczą sprawuje prezydent, wybierany na 5 lat, kadencję z możliwością jednorazowej reelekcji oraz w odpowiednim zakresie rząd. Prezydent powołuje premiera, reprezentuje kraj na zewnątrz, zarządza wybory do parlamentu i samorządu, ułaskawia skazanych, nadaje obywatelstwo Białorusi, ratyfikuje umowy międzynarodowe oraz przyjmuje posłów i wysyła własnych przedstawicieli do innych krajów.
Rząd wnosi z kolei do parlamentu projekty ustaw, kieruje bieżącą polityką wewnętrzną i zagraniczną, a także określa kierunki gospodarczo-społecznego rozwoju kraju.
Władza ustawodawcza jest dwuizbowa. Dzieli się ona na Izbę Przedstawicieli , liczącą 110 posłów i wybieraną w okręgach jednomandatowych w systemie większości bezwzględnej oraz Radę Republiki składającą się z 56 deputowanych wybieranych przez samorządy oraz 8 osób nominowanych przez prezydenta. W obecnym parlamencie (kadencja rozpoczęta w 2004 roku) opozycja nie dysponuje już ani jednym miejscem. Większość deputowanych reprezentująca obóz prezydencki nie skorzystała z możliwości zrzeszania się we frakcje.
Kompetencje parlamentu są dość zbliżone do klasycznych uprawnień legislatywy w krajach o ustroju parlamentarno-gabinetowym (inicjatywa ustawodawcza, udzielanie inwestytury radzie ministrów, funkcje kreacyjne oraz kontrola działań rządu), na Białorusi jednak również i w tym przypadku teoria rozmija się z praktyką.
Od 1994 roku prezydenturę już drugą kadencję sprawuje Aleksander Łukaszenka, legalność jego władzy oraz uczciwość przeprowadzanych w ostatnich latach wyborów i referendum stoi pod znakiem zapytania - jest kwestionowana przez opozycję oraz instytucje międzynarodowe: OBWE, NATO, UE oraz Radę Europy. Szczególnie kontrowersyjna była zmiana konstytucji państwa z 1996 roku umożliwiająca przedłużenie prezydentury Łukaszenki aż do 2001 roku (wybory powinny były się odbyć w 1999 roku). 17 października 2004 roku razem z wyborami parlamentarnymi miało na Białorusi miejsce tzw. referendum na temat wykreślenia z konstytucji ograniczeń odnośnie liczby sprawowanych kadencji przez głowę państwa. Uważa się, że gdyby głosowanie zostało przeprowadzone zgodnie ze standardami europejskimi, Łukaszenka nie uzyskałby niezbędnej liczby głosów do przeprowadzenia zmian w konstytucji (potrzeba do tego nie większości biorących udział w referendum, a głosów większości obywateli Białorusi).
Prezydent Łukaszenka wystartował w wyborach w 2006 roku i wygrawszy je (zdaniem m.in. OBWE zostały one sfałszowane), rozpoczął trzecią już kadencję w fotelu prezydenta.
lub
zarejestruj nowe konto.
0 0
bozkoz 7.5.2010 (10:17)
Białoruś formalnie jest krajem o ustroju semiprezydenckim (podobnie jak Rosja i Francja), reguluje to konstytucja z 1994 roku, nowelizowana w 1996 roku, zaś autorytarnym reżimem pod wodzą Aleksandra Łukaszenki i jego zaufanych współpracowników. Władzę wykonawczą sprawuje prezydent, wybierany na 5 lat, kadencję z możliwością jednorazowej reelekcji oraz w odpowiednim zakresie rząd. Prezydent powołuje premiera, reprezentuje kraj na zewnątrz, zarządza wybory do parlamentu i samorządu, ułaskawia skazanych, nadaje obywatelstwo Białorusi, ratyfikuje umowy międzynarodowe oraz przyjmuje posłów i wysyła własnych przedstawicieli do innych krajów.
Rząd wnosi z kolei do parlamentu projekty ustaw, kieruje bieżącą polityką wewnętrzną i zagraniczną, a także określa kierunki gospodarczo-społecznego rozwoju kraju.
Władza ustawodawcza jest dwuizbowa. Dzieli się ona na Izbę Przedstawicieli , liczącą 110 posłów i wybieraną w okręgach jednomandatowych w systemie większości bezwzględnej oraz Radę Republiki składającą się z 56 deputowanych wybieranych przez samorządy oraz 8 osób nominowanych przez prezydenta. W obecnym parlamencie (kadencja rozpoczęta w 2004 roku) opozycja nie dysponuje już ani jednym miejscem. Większość deputowanych reprezentująca obóz prezydencki nie skorzystała z możliwości zrzeszania się we frakcje.
Kompetencje parlamentu są dość zbliżone do klasycznych uprawnień legislatywy w krajach o ustroju parlamentarno-gabinetowym (inicjatywa ustawodawcza, udzielanie inwestytury radzie ministrów, funkcje kreacyjne oraz kontrola działań rządu), na Białorusi jednak również i w tym przypadku teoria rozmija się z praktyką.
Od 1994 roku prezydenturę już drugą kadencję sprawuje Aleksander Łukaszenka, legalność jego władzy oraz uczciwość przeprowadzanych w ostatnich latach wyborów i referendum stoi pod znakiem zapytania - jest kwestionowana przez opozycję oraz instytucje międzynarodowe: OBWE, NATO, UE oraz Radę Europy. Szczególnie kontrowersyjna była zmiana konstytucji państwa z 1996 roku umożliwiająca przedłużenie prezydentury Łukaszenki aż do 2001 roku (wybory powinny były się odbyć w 1999 roku). 17 października 2004 roku razem z wyborami parlamentarnymi miało na Białorusi miejsce tzw. referendum na temat wykreślenia z konstytucji ograniczeń odnośnie liczby sprawowanych kadencji przez głowę państwa. Uważa się, że gdyby głosowanie zostało przeprowadzone zgodnie ze standardami europejskimi, Łukaszenka nie uzyskałby niezbędnej liczby głosów do przeprowadzenia zmian w konstytucji (potrzeba do tego nie większości biorących udział w referendum, a głosów większości obywateli Białorusi).
Prezydent Łukaszenka wystartował w wyborach w 2006 roku i wygrawszy je (zdaniem m.in. OBWE zostały one sfałszowane), rozpoczął trzecią już kadencję w fotelu prezydenta.
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie