Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  emilka1992 6.5.2010 (19:49)

  Praca domowa
  
  z katechizmu ucznia lub:
  
  Odnieś się do słów prymasa S. Wyszyńskiego: „Jeśli z dłoni Narodu wypadnie Ewangelia, nie uratują jego poziomu moralnego, społecznego i kulturalnego żadne manifesty czy programy polityczne”.
  
  Materiały pomocnicze:
  
  W roku 1966 naród polski świętował Tysiąclecie Chrztu Polski. Główne uroczystości odbyły się na Jasnej Górze, a zostały poprzedzone dziewięcioletnim przygotowaniem, tzw. Wielką Nowenną, stanowiącą program moralnej i religijnej odnowy narodu. Widocznym znakiem przyjęcia zobowiązań Wielkiej Nowenny było nawiedzenie parafii przez kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. W przygotowania do obchodów milenijnych włączył się cały Kościół, pod przewodnictwem prymasa Stefana Wyszyńskiego, który 3 maja 1966 oddał w uroczystym akcie naszą Ojczyznę pod opiekę Matce Najświętszej. Kardynał, prymas Polski, kanonista, etyk, popularyzator teologii, publicysta. Urodził się 3 VIII 1901 w Zuzeli koło Nuru. Naukę na poziomie gimnazjalnym pobierał w Warszawie, Łomży i we Włocławku. W 1920 r. wstąpił do włocławskiego seminarium, natomiast 3 VIII 1924 przyjął święcenia kapłańskie. Mimo słabego zdrowia został: wikariuszem przy katedrze włocławskiej, redaktorem dziennika diecezjalnego oraz prefektem magisterskich kursów wieczorowych dla dorosłych. We wrześniu 1925 rozpoczął studia prawnicze w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, 27 XII 1927 uzyskał stopień licencjata prawa kanonicznego, zaś 22 VI 1929 tytuł doktorski. Pogłębiał swą wiedzę w Austrii, Włoszech, Francji, Belgii, Holandii i Niemczech. Jesienią 1930 r. powrócił do obowiązków w diecezji, aby od 1932 r. do wybuchu wojny być redaktorem „Ateneum Kapłańskiego”, wykładowcą w seminarium i pracownikiem w sądzie biskupim.
  
  Po wybuchu wojny 1939 roku przeniósł się do Wrociszewa, a następnie na Lubelszczyznę, do Kozłówki, gdzie zajął się opieką nad dziećmi, które przesiedlono z ośrodka dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą. Podobną rolę spełniał od listopada 1941 do czerwca 1942 r. w Żułowie. Pod koniec 1942 r. przeniósł się do Lasek, gdzie oficjalnie pełnił funkcję kapelana niewidomych, łącząc to z wykładami w tajnym uniwersytecie. W powstaniu warszawskim był kapelanem wojskowym Okręgu „Żoliborz-Kampinos” oraz powstańczego szpitala w Laskach.
  
  W lutym 1945 r. powrócił do Włocławka, gdzie organizował seminarium i reaktywował drukarnię diecezjalną. 15 VIII 1945 został mianowany kanonikiem kapituły włocławskiej, a 4 III 1946 papież Pius XII mianował go biskupem lubelskim. Jako biskup lubelski wiele starań poświęcił Katolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu. Był tam wykładowcą, a także przyczynił się do utworzenia Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej w tej uczelni. 16 XI 1948 r. został arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i warszawskim i jednocześnie prymasem Polski.
  
  Jako prymas szukał modus vivendi z władzami państwa w nowych warunkach ustrojowych, zmodyfikował też organizację kościelną. W leżącej w gruzach Warszawie podjął dzieło odbudowy kościołów i kierował nim. 12 I 1953 mianowano go kardynałem.
  
  Trzy następne lata przebywał w więzieniu, osadzony przez władze komunistyczne (25 IX 1953 - 28 X 1956). Był więziony kolejno: w Rywałdzie koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, Prudniku koło Nysy oraz Komańczy w Bieszczadach. W czasie przymusowego odosobnienia przygotowywał program narodowej odnowy w duchu katolickim poprzez tzw. wielką nowennę, przygotowując tym samym naród do milenium chrztu Polski. Inauguracja wielkiej nowenny nastąpiła na Jasnej Górze 3 V 1957 i trwała do wielkich uroczystości milenijnych w 1966 r. Kardynał Stefan Wyszyński brał czynny udział w pracach Soboru Watykańskiego II (1962-65), udzielając się w różnych rzymskich kongregacjach.
  
  W Kościele polskim z jednej strony wykazywał maksymalnie dobrą wolę w stosunku do władz komunistycznych, z drugiej zaś stał niezmiennie na stanowisku obrony praw Kościoła i obywateli (na tym tle słynne się stało jego „Non pos-sumus” - na żadne ustępstwo więcej pozwolić nie można). Ostatnie lata upłynęły kardynałowi Wyszyńskiemu w atmosferze wyboru Karola Wojtyły na papieża (1978), jego późniejszej wizyty w Polsce (1979) oraz powstania niezależnych związków zawodowych „Solidarność”. Wkrótce po zamachu na Jana Pawła II (13 V 1981) zmarł w Warszawie 28 V 1981. Pochowano go w podziemiach stołecznej Katedry św. Jana. Jest kandydatem na ołtarze. Słusznie nazwany prymasem tysiąclecia, odcisnął niezatarte piętno swej indywidualności we wszystkich ważniejszych wydarzeniach religijnych, kulturalnych, społecznych i politycznych kraju. Był współinicjatorem pojednania polsko-niemieckiego i autorem odezwy do biskupów niemieckich: «przebaczamy i prosimy o przebaczenie». Pozostały po nim kazania i homilie, listy, przemówienia i szereg prac naukowych”.
  
  (Encyklopedia Chrześcijaństwa, Kielce 2000)
  
  Ceniąc jego zasługi, Sejm RP 25 października 2000 ogłosił rok 2001 Rokiem Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Przyjęto wówczas uchwałę następującej treści:
  
  „W setną rocznicę urodzin Kardynała Stefana Wyszyńskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie uczcić tego wielkiego Polaka, kapłana i męża stanu, którego życie i działalność wpisały się na trwałe do historii naszej Ojczyzny.
  
  Jego nauka, myśl społeczna i wzór patriotyzmu pozostają aktualne i mają szczególne znaczenie dla odrodzenia się Trzeciej Rzeczypospolitej.
  
  Oddając hołd i szacunek wybitnemu Polakowi (...) Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłasza rok 2001 Rokiem Kardynała Stefana Wyszyńskiego”.
  
  „Nie wolno tworzyć «dziejów bez dziejów»; nie wolno zapomnieć o tysiącleciu naszej ojczystej i chrześcijańskiej drogi”
  
  mzowe to ci cos pomoze

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie