Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  mati12215 6.5.2010 (18:15)

  Bolesław Chrobry (967-1025) był jedynym synem Mieszka I i Dobrawy. Jako dziecko trady-cyjnie pozostawał pod opieką matki, aż do czasu postrzyżyn. Gdy już trochę podrósł zajął się nim ojciec, który wychowywał go na mężczyznę i przygotowy-wał do roli przyszłego władcy. Jednak w 973 roku Bolesław znalazł się na dworze niemiec-kim jako zakładnik. Miał być gwarantem pokoju pomiędzy Polską, a Niemcami. Żył tam kilka lat. Podczas tego pobytu bardzo dużo się nauczył. Nie-znana jest data powrotu Bole-sława do Polski, ale prawdopo-dobnie było to już po śmierci matki, Dobrawy. Nastały wtedy ciężkie czasy dla młodego księcia, bardzo cier-piał z powodu utraty matki. Jego ojciec Mieszko I ożenił się po-nownie z Odą, córką margrabie-go saskiego Dytryka. Stosunki Bolesława z jego macochą i przyrodnimi braćmi (Mieszkiem, Lambertem i Świętopełkiem), nie były dobre. Bracia stali się tylko potencjalnymi rywalami do tro-nu, a macocha podobno skłóciła go z ojcem. Mieszko I chciał od-dać Bolesławowi Małopolskę, a resztę kraju oddać Odzie i jej sy-nom. Po śmierci Mieszka w 992 roku Bolesław wygonił Odę z jej synami i objął panowanie nad całym krajem. Bolesław miał trzy żony. Pierwsze dwie żony narzucone mu były przez ojca. Pierwszą żo-ną Bolesława była córka mar-grabiego Miśni. Bolesław nie miał z nią dzieci i po paru latach odesłał ją do ojca. Wkrótce oże-nił się z księżniczką węgierską, która obdarzyła go synem o imieniu Bezprym, lecz to mał-żeństwo także nie trwało długo, gdyż ona także została odesłana do ojca. Bolesław Chrobry nie kochał swoich dwóch pierwszych żon narzuconych przez Mieszka. Dopiero trzecią żonę Bolesław mógł sobie sam wybrać. Była nią Emnilda córka słowiańskiego księcia. Emnilda urodziła dwóch synów, Mieszka i Ottona oraz trzy córki. Ten związek był bar-dzo udany i trwał aż do śmierci Emnildy. Najstarszy syn Bole-sława i Emnildy, Mieszko, stał się najukochańszym książęcym potomkiem co skrzywdziło pierwszego syna Bolesława, Bezpryma. Bolesław Chrobry był naj-waleczniejszym władcą z rodu Piastów ale jednocześnie dobrym dyplomatą. Utrzymywał dobre kontakty z Niemcami i razem z nimi walczył przeciwko sło-wiańskim poganom. Miał dobre stosunki z wikingami i począt-kowo także z Czechami. Wygnany z Czech biskup Woj-ciech, zaproponował Bolesła-wowi wyprawę na północny za-chód, aby nawracać Prusów na chrześcijaństwo. W 997 roku Wojciech wyruszył do Prus. Nie-stety po paru miesiącach został zabity. Bolesław wykupił z rąk Prusów ciało Wojciecha i uro-czyście pochował je w Gnieźnie. Męczeńska śmierć Wojciecha zrobiła duże wrażenie na pozo-stałych krajach chrześcijańskich. Papież ogłosił Wojciecha świę-tym. Bolesław jako opiekun Wojciecha był też bardzo cenio-ny. Wzmocniło to nadzieję wład-cy na utworzeniu polskiej me-tropolii w Gnieźnie. W 999 pa-pież wyraził zgodę na utworze-nie arcybiskupstwa świętego Wojciecha. W1000 roku odbył pielgrzymkę do grobu św. Wojciecha Otton III, niemiecki cesarz, z którym Bolesław od dawna utrzymywał dobre stosunki. Cesarz został bardzo dobrze przyjęty przez polskiego władcę. Bardzo podo-bała mu się Polska i chciał Bole-sławowi wynagrodzić jego cięż-ką pracę. Podczas ich spotkania Otton zdjął swoją koronę i wło-żył ją na głowę Bolesława na znak, że uważa go sobie równe-go, a w zamian władca podaro-wał mu rękę świętego Wojciecha. Otto sądził, że Bolesław poprze jego plany zjednoczenia Europy i stworzenia imperium. Lecz do realizacji tych planów nie do-szło, bo wkrótce po ich spotka-niu Otton umarł. Podobno został otruty przez ludzi, którzy byli przeciwni jego dobrym stosun-kom z polskim władcą. Po śmierci cesarza Ottona nastąpił niepokój w państwie niemieckim, co Bolesław wyko-rzystał przyłączając do Polski Łużyce, a następnie Milsko. Przyłączył się do sporu o tron w Czechach. Uwięził podstępnie czeskiego księcia Bolesława Ru-dego, oślepił go i objął panowa-nie nad Czechami. Jednak jego panowanie w Czechach nie trwało długo, ponieważ wtrącił się w tę sprawę cesarz niemiecki, który poparł innego czeskiego księcia. Wtedy Czesi zbuntowali się przeciwko Bolesławowi i wygnali go. Przez następne lata toczyły się wojny pomiędzy Niemcami, a Polską i Łużyce i Milsko przechodziły to na jedną to na druga stronę. Ostatecznie w 1018 roku zo-stał zawarty kontrakt pokojowy w Budziszynie. Łużyce i Milsko pozostały we władzy Bolesła-wa, a na przypieczętowanie za-wartego pokoju Bolesław, który był już wdowcem, poślubił córkę niemieckiego margrabiego, Odę. Bolesławowi i Odzie urodziła się dziewczynka , Matylda. Mając zabezpieczony pokój z Niemcami Bolesław wyruszył na Ruś, gdzie pomógł swojemu zięciowi zdobyć władzę. Wojska Bolesława zwyciężyły i zdobyły Kijów. Legenda mówi, że Bole-sław wjeżdżając do Kijowa ude-rzył w Złotą Bramę mieczem, który się wyszczerbił. Ten miecz, zwany Szczerbcem, był przez wieki mieczem koronacyjnym królów polskich. W drodze po-wrotnej do Polski, Bolesław przyłączył do kraju Grody Czer-wieńskie. Wieloletnie starania Bolesła-wa o koronę spełniły się pod ko-niec jego życia. W 1025 roku Bo-lesław koronował się na króla w Gnieźnie, lecz kilka tygodni po tym zmarł. Władzę po nim odziedziczył Mieszko II, którego rządy nie były już tak pomyślne. Nadeszły dla Polski gorsze cza-sy. Polska powróciła do dawnej świetności dopiero za Kazimie-rza Odnowiciela. Bolesław Chrobry był wiel-kim polskim władcą, twórcą po-tęgi państwa polskiego i pierw-szym koronowanym królem. Dlatego następne pokolenia na-zywały go nie tylko Chrobrym ale i Wielkim.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie