Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mola2000 8.2.2011 (20:53)

  Wezwanie św. Pawła: "Nieustannie się módlcie" - podjęli w pierwszych wiekach chrześcijaństwa zwłaszcza pustelnicy i zakonnicy. W III w. pustelnik Paweł z Teb każdego dnia odmawiał 300 razy "Ojcze nasz", używając do liczenia modlitwy 300 kamyków. Od VI w. do liczenia modlitw używano sznura z paciorkami. Świadectwo z IX w. wskazuje, że jedną z powtarzalnych formuł było pozdrowienie anielskie. Modlitwa ta bardzo rozwinęła się w średniowieczu, które odznaczało się niezwykłym nabożeństwem do Matki Bożej. Wtedy zaczęto odmawiać 150 "Zdrowaś", co nawiązywało do Psałterza, liczącego 150 psalmów zawartych w Biblii. W XII w. modlitwę zaczęto przeplatać "Ojcze nasz". W średniowieczu w czasie jednej z wielkich epidemii dżumy do Pozdrowienia anielskiego dodano słowa: "Święta Mario, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej". Około XV w. odmawianie Różańca połączono z rozważaniem życia Jezusa i Maryi. Wyodrębniono 15 istotnych momentów z ich życia i powiązano je z dziesiątkami "Zdrowaś Maryjo". Tajemnice podzielono na trzy części: radosne, bolesne i chwalebne. W ten sposób w ciągu kilku czy kilkunastu wieków ukształtowała się taka postać Różańca, jaką znamy dzisiaj, choć niektórzy uważali, że Różaniec wiąże się ze św. Jackiem, założycielem zgromadzenia dominikanów. W 1569 r. papież Pius V - dominikanin - specjalnym dokumentem nadal Różańcowi formę, która przetrwała aż do naszych czasów. W 2002 r. Jan Paweł II ogłosił list apostolski "O Różańcu Świętym" i wprowadził nowe tajemnice, które nazwał tajemnicami światła.
  
  Różaniec uczy mądrego przeżywania swojej codzienności (część I), swoich cierpień (część II) oraz nastawia na życie przyszłe (część III) - pisał papież Leon XIII. Jan Paweł II uzupełnił to "antropologiczne" spojrzenie na Różaniec, stwierdzając, że pozwala on pojąć prawdę o człowieku. "Różaniec naprawdę »pulsuje życiem ludzkim« by zharmonizować je z rytmem życia Bożego" - napisał.
  Przez całe stulecia Różaniec krzewił się głównie dzięki bractwom różańcowym. One organizowały różańcowe nabożeństwa i procesje, niekiedy miały własne kaplice w kościołach, zwłaszcza dominikańskich, często fundowały dla kościołów obraz Matki Bożej Różańcowej. Przynależność do bractwa zwiększała możliwości uzyskania odpustów.
  
  W swych objawieniach Matka Boża przypomina: "Odmawiajcie Różaniec" - w 1531 r. w Guadalupe, w 1858 r. w Lourdes, w 1917 r. w Fatimie czy w 1877 r. w Gietrzwałdzie. Często na zakończenie każdej dziesiątki Różańca modlący się dołączają wezwanie związane z tymi objawieniami: "O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy" - związane z objawieniem przy Rue du Bac w Paryżu w 1830 r., albo: "O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i pomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia" - związane z objawieniami w Fatimie.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie