Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  pinqprincess 6.5.2010 (15:01)

  Niemalże w każdej epoce literackiej spotykamy się z motywem dworku szlacheckiego. Wiąże się to zapewne z faktem, iż do końca II wojny światowej takowe dworki istniały i dopiero socjalizm oraz wszechobecność „siły proletariackiej” doprowadziły do ostatecznego wyginięcia ustroju dworkowo-ziemiańskiego.
  Używając terminu „dworek szlachecki” w literaturze mamy na myśli nie tylko przepiękne opisy przyrody, wystroju wnętrz, bądź architektury. Dworek staje się miejscem ukazania stosunków społecznych, międzyludzkich, relacji miasto-wieś; to istna galeria postaci i skarbnica wiedzy o polskiej tradycji i obyczajach. Szlacheckie posiadłości stają się niejako polityczną sceną Polski, to także obraz wypadków miłosnych mieszkańców, a także wielu sporów i konfliktów, jak chociażby tych rodzinnych.
  
  Najpiękniej i najbarwniej przedstawionym dworkiem w literaturze jest zdecydowanie mickiewiczowskie Soplicowo, mające wymiar istnie arkadyjski. Wizja Soplicowa to próba utrwalenia zanikającej kultury polskiej, stylu życia, które ulega znacznym przemianom w związku z zaistniałą sytuacją polityczną. Mowa tu przede wszystkim o wpływach rosyjskich na ówczesnych ziemiach polskich i rychłym wkroczeniu na te tereny wojsk napoleońskich. Dworek w „Panu Tadeuszu” to przede wszystkim prezent dla Polaków przebywających na emigracji. Soplicowo staje się kwintesencją polskości, to także synteza i niejako ostateczny rozrachunek z historią naszego kraju.
  
  Soplicowo sprawiać może wrażenie swoistego „mikrokosmosu”, a jego mieszkańcy to żywe etykiety i wzorce określonych zachowań. Jako przykład podać możemy osoby Sędziego, Podkomorzego, czy Wojskiego. Z obserwacji ich zachowania wnioskujemy jak powinno zachowywać się wobec kobiet, jaka jest hierarchia zajmowania miejsca przy stole, jakie wychowanie winien otrzymać przyszły dziedzic (na myśl natychmiast nasuwa się nam Tadeusz wychowany w duch patriotyzmu i szacunku wobec przodków). W Soplicowie panuje również pewien narzucony tryb funkcjonowania, który regulowany jest głównie przez posiłki i liczne rozrywki (np. grzybobranie)
  Soplicowo ponadto niechętnie jest żadnych zmianom i wpływom nadchodzącym z zewnątrz. To raczej dworek narzucał przybywającym polskość, chociażby poprzez wystrój: zegar z kurantem, który wygrywał mazurek Dąbrowskiego, obrazy przodków – Kościuszki, Rejtana, rodowy serwis ozdobiony malunkami przedstawiającymi sejmiki polskie.
  
  Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” przedstawia również różnorodność osobową bohaterów. Każda z postaci jest oryginalna, indywidualna. Każda z nich mogłaby stać się tematem kolejnego poematu, jak chociażby Jacek Soplica, który poświęciwszy się idei niepodległości, odkupił haniebne grzechy młodości.
  
  Mickiewiczowski motyw dworku służy pochwale polskiego domu, tradycji, ustalonego rytmu życia, zazwyczaj zgodnego z naturą.
  Nieco inny już obraz dworku kreuje Eliza Orzeszkowa w utworze „Na Niemnem”. Postaci nie są już przedstawione w sposób lekki, a momentami nawet zabawny. Dzieło to opisuje rzeczywistość znaczniej bardziej realnie, niemniej jednak zauważalne są liczne aluzje do „Pana Tadeusza”. Ponownie akcja rozgrywa się nad rzeką Niemen, mamy tu do czynienia z konfliktem zaścianek-dwór, a powieść szczęśliwie kończy się ślubem głównych bohaterów.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie