Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  marcelka04 5.5.2010 (21:03)

  Pieniądz- środek materialny lub niematerialny, będący zapłatą, wymianą za określony towar.
  Na pieniądz składają się trzy dane elementy:
  • Znak pieniężny,
  • Jednostka pieniężna,
  • Suma pieniężna.
  
  Banknot- jest to papierowy pieniądz, puszczany w obieg przez centralny bank emisyjny. Jego historia sięga dziesiątego wieku. Rząd w Chinach wydał monety o niewielkich wartościach, lecz ludziom to nie pasowało, więc zaczęli zostawiać je u kupców i zamieniać na papierowe pokwitowania, których było można używać zamiast monet. Te papierowe wydruki miały określoną wartość.
  
  Banknot w Polsce- W 1794 roku pojawiły się pierwsze banknoty w Polsce, przypadają one na czasy Powstania Kościuszkowskiego.
  
  
  
  Tadeusz Kościuszko zdecydował się na takie zbrojne wysiłki pod wpływem ówczesnych doświadczeń francuskich i amerykańskich. Kościuszkowskie banknoty były nominowane w polskich złotych.
  Reforma systemu pieniężnego była konieczna. Dekret z dnia 9 VI 1810r. wydany przez Fryderyka Augusta stanowił otwarcie Mennicy. Saski król, książę Warszawski wydał wcześniej prezentowany dekret z dnia 18 XII 1810r., który na teren Księstwa Warszawskiego wprowadził nową edycję banknotów, inaczej mówiąc biletów kasowych. Liczba tych biletów zgodnie z rozporządzeniem miała sięgać dziewięciu milionom złotych. Banknoty drukowane były w Dreźnie. Na celnych dochodach księstwa puszczono w obieg w 1811roku. Wymieniać je można było na monety kruszcowe, potrącając przy tym cztery grosze z talara. Jednak banknoty nie stały się prawnym środkiem płatniczym. Przyjmowanie, jednak było dobrowolne. Jeden wart był 180 groszy, czyli sześć złotych.
  Wielka klęska armii napoleońskiej w wyprawie na Moskwę i zajęcie polskich ziem przez rosyjskie wojska, wycofały z obiegu talara.
  W 1813 roku, dokładnie piętnastego maja do Krakowa wkroczyły carskie wojska zapoczątkowując okupację miasta, trwającą dwa lata. Przy tym samym w obieg weszły ruble carskie- delikatnie mówiąc- czarny nadruk na białym papierze.
  W 1831 roku bank emitował jednozłotowy banknot z godłem Litwy i Polski. Z powodu tego godła rosyjskie władze nie uznawały ważności banknotu po stłumieniu Powstania. Bank polski, następnie złote emitował aż do roku 1841, do póki Rosjanie nie wprowadzili do Polski rubli. Banknoty miały nominały pięciu, dzięćdziesięciu i stu polskich złotych.
  W dziewiętnastym wieku, w latach czterdziestych, emitowane były przez Bank polski banknoty w dwóch językach:
  • Polskim,
  • Rosyjskim.
  
  Nie była to waluta popularna z przyczyn patriotycznych. Z handlowych względów ustępowała austriackiej.
  Aż do pierwszej wojny światowe, nasz kraj nie miał własnych banknotów. Podczas zaborów w obiekt wchodziły pieniądze państw zaborczych.
  Podczas trwania pierwszej wojny światowej, w 1917 roku wprowadzono w tzw. Generalnym Gubernatorstwie Warszawski polskie marki o nominałach: 0,5 : 1: 2: 5: 10: 20: 50: 100 i 1000. W Polsce wyzwolonej wprowadzać w obieg zaczęto od 1919r. polskie marki o nominałach od 0,5 do 10 milionów, w okresie inflacji w roku 1923.
  Po uzyskaniu pełnej niepodległości w 1918 roku, polskie władze przyjęły PKKP i emitowały nadal marki polskie. Traktowano to jako przejściowe rozwiązanie. Emisja ( nowego) pieniądza nowej instytucji emisyjnej. Bank od początku był zaprojektowany jako prywatna instytucja- akcyjna spółka- z zasobem stu milionów złotych, inaczej mówiąc dwadzieścia milionów dolarów .W lutym 1919 roku Sejm przyjął stwierdzającą ustawę, że polska przyszła, emisyjna instytucja będzie nosiła nazwę:
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Będzie emitowała ona polskie złote. Pieniądze weszły w obieg w 1924 roku, po ustanowieniu reform przez Władysława Grabskiego. Próby reformy były, już wcześniej podejmowane w latach 1919- 1921. Reforma polegała na redukcji pieniądza pustego, inflacyjnego, co było bardzo bolesne.
  Druk marek w rezultacie stał się głównym środkiem dochodów dla budżetu. Skokowa emisja zwiększyła się od 1920 roku, a w kolejnych latach można już było mówić o hiperinflacji. Coraz większe nominały trzeba było drukować.
  
  WIELKI KRYZYS I ZAŁAMYWANIE SIĘ ZŁOTA.
  
  Potężny Kryzys w latach 1929- 1933 był szokiem, nie tylko dla realnej gospodarki, ale także monetarnych stosunków. W kryzysie, deflacja spowodowała nasilenie państwowego interwencjonizmu, a ochrona rynku coraz większy protekcjonizm (wojny cele).
  Największe centralne banki zaczynają przypominać oligopol- pieniężna polityka, utrzymywanie zakresu standardu złota, zaczyna zależeć nie od własnych zasobów, ale od przewidywania także.
  DRUGA WOJNA ŚWIATOWA I OKUPACJA.
  W czasie wybuchu wojny zapasu Banku Polskiego były wartości 463 miliona złotych, co przy kursie 5,3 zł za dolara miało wartość 87 milionów dolarów. Już od drugiej połowy 1939 roku, władze polskiego banku zwiększały depozyty w bankach zewnętrznych. Wywiezienia za granice złota, było trudne do wykonania, lecz początkowo zamieszczano je w piwnicach BP w Lublinie.
  Po zajęciu przez niemieckie wojska Warszawy , okupacyjne władze nie zlikwidowały BP, i do kwietnia 1949 roku polskie banknoty kursowały, do powołania tzw. Banku Emisyjnego, podlegającego Generalnemu Gubernatorowi w Krakowie.
  W latach 1944 na wyzwolonych polskich ziemiach w obiegu znajdowały się trzy rodzaje pieniądza:
  • na terenie Guberni Generalnej tzw. młynarki,
  • na terenie Rzeszy marki niemieckiej,
  • czerwońce i ruble, którymi posługiwali się radzieckie wojska a z nimi wojsko polskie.
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie