Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Trupek00115 2.2.2011 (17:54)

  W 1919 r. Hitler włączył się w działalność Niemieckiej Partii Robotniczej, która w 1921 r. zmieniła nazwę na NSDAP (Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotnicza). Hitler został najpierw szefem partyjnego wydziału propagandy, by już w lipcu 1921 r. awansować na stanowisko przewodniczącego (führera) NSDAP. W chwili objęcia kierownictwa partii przez Hitlera liczyła ona około 3 tysięcy członków. Jednak okoliczności sprzyjały dynamicznemu rozwojowi skrajnych i demagogicznych ugrupowań politycznych, jakim niewątpliwie była NSDAP. W Niemczech panowała powszechna frustracja spowodowana przegraną wojną. Niemców obarczono odpowiedzialnością za jej wywołanie. Ponadto obciążono ich ogromnymi reparacjami wojennymi, które pogłębiły powojenny kryzys gospodarczy, jaki zapanował w kraju. Koncepcja Hitlera o zdradzieckim ciosie w plecy bardzo dobrze wpisywała się w nastroje społeczeństwa niemieckiego. Ludziom żyło się źle. Zwiększało się bezrobocie. Tymczasem system polityczny Republiki Weimarskiej był bardzo niestabilny. Doszło do paraliżu i samodestrukcji systemu demokracji parlamentarnej. Rozbicie partyjne i dominacja partykularnych partyjnych interesów nie pozwalały na stworzeni stabilnej większości i rozwiązanie narastających problemów społecznych i gospodarczych. Władze państwowe nie miały autorytetu. Obywatele nie widzieli w nich czynnika, który mógłby uzdrowić sytuację w Niemczech. Instytucje państwowe nie były w stanie przeciwstawić się brutalizacji życia politycznego i łamaniu prawa.
  
  W tych okolicznościach, również dzięki ogromnym organizacyjnym i agitacyjnym zdolnościom Hitlera jego partia w 1923 r. osiągnęła liczebność 30 tysięcy członków. Rosnąca popularność partii oraz dysponowanie przez nią paramilitarnymi bojówkami skupionymi w oddziałach SA i SS skłoniły Hitlera do podjęcia próby zamachu stanu w Bawarii, który stanowić miał generalną próbę przed podjęciem inicjatywy przejęcia władzy w całych Niemczech. Przeprowadzony w dniu 8 listopada 1923 r. pucz w Monachium zakończył się niepowodzeniem. Hitler został aresztowany i stanął przed sądem. Wyrok był wyjątkowo łagodny. Przywódca NSDAP został skazany na 5 lat więzienia, które jednakże opuścił już w grudniu 1924 r. Upadek puczu i wprowadzony w jego konsekwencji zakaz działalności NSDAP w Bawarii, zahamował na pewien czas rozwój ruchu nazistowskiego. Równocześnie jednak próba przewrotu i zbudowana wokół tego wydarzenia legenda, a przede wszystkim umiejętnie wykorzystany propagandowo proces, uczyniły z dotychczas nieznanego szerszym kręgom opinii publicznej Hitlera postać znaną w całych Niemczech. Ułatwiło to w późniejszym okresie odbudowę struktur i rozszerzenie wpływów NSDAP.
  
  Podczas pobytu w więzieniu Hitler napisał swoje główne dzieło pod tytułem "Mein Kampf". Stało się ono następnie biblią narodowego socjalizmu. Hitler wyłożył w swej książce teorię walki rasowej wzywając Niemców, jako przedstawicieli rasy panów - aryjczyków do eliminacji innych podrzędnych ras ludzkich zwłaszcza Żydów oraz Słowian. Terytoria na wschodzie odebrane tym ostatnim miały zapewnić Niemcom godną ich potęgi i potrzeb przestrzeń życiową (Lebensraum). Poza tym Hitler wystąpił z totalną krytyką traktatu wersalskiego, który traktował, jako narzucony Niemcom dyktat i domagał się jego odwołania. W stwierdzeniu tym bliski był opinii większości swoich rodaków. Hitler przedstawił wizję bogatych i potężnych Niemiec, która przemawiała do wyobraźni Niemców, żyjących w gospodarczo wyczerpanym i upokorzonym przez sąsiednie mocarstwa kraju.
  
  Po wyjściu z więzienia Hitler skoncentrował się na odbudowie osłabionej i formalnie zdelegalizowanej NSDAP. Jednakże pomimo jego wysiłków popularność NSDAP rosła wolno. Gwałtowny wzrost poparcia dla nazistów i Hitlera nastąpił dopiero po wybuchu w 1929 r. wielkiego kryzysu gospodarczego, który boleśnie dotknął niemiecką gospodarkę. Kilkumilionowa rzesza bezrobotnych stała się celem zmasowanej kampanii propagandowej Hitlera, dzięki której jego partia zaczęła odgrywać coraz większą rolę w Reichstagu. Zręcznie wykorzystując narastający kryzys republiki Weimarskiej i obawy konserwatywnej prawicy przed rewolucją komunistyczną Hitler zdołała przekonać prezydenta Hindenburga do powierzenia mu urzędu kanclerza. 30 stycznia 1933 r. Hitler objął funkcję szefa rządu. Wydarzenie to dało początek dyktaturze nazistowskiej w Niemczech i budowie totalitarnej III Rzeszy.
  
  W ciągu kilku miesięcy hitlerowcy posługując się prowokacją (podpalenie Reichstagu) oraz terrorem bojówek SA i SS, doprowadzili do delegalizacji wszystkich partii politycznych poza NSDAP. Przyznano także rządowi całkowitą swobodę wydawania dekretów z mocą ustawy. W czerwcu 1934 r. w czasie tzw. nocy długich noży, Hitler rozprawił się krwawo z kilkuset osobami, które podejrzewał o nielojalność. Dotyczyło to zwłaszcza wysokich oficerów SA. Niedługo przed śmiercią prezydenta Hindenburga, przyjęta została ustawa zgodnie z którą dotychczasowe uprawnienia prezydenta i kanclerza uległy połączeniu. Przejął je w całości Führer - Adolf Hitler.
  
  W polityce wewnętrznej rządy nazistowskie odznaczały się masowym terrorem skierowanym przeciwko przeciwnikom politycznym. Rozpoczęto zakładanie pierwszych nazistowskich obozów. Szerzyły się prześladowania ludności żydowskiej (ustawy norymberskie, noc kryształowa). Jednocześnie Hitler zainicjował na szeroką skalę politykę interwencjonizmu państwowego w gospodarce, której konsekwencją była rozbudowa przemysłu zbrojeniowego i sieci komunikacyjnej (autostrady, linie kolejowe). Doprowadziło to do przejściowej poprawy poziomu życia. Najbardziej spektakularnym sukcesem Hitlera w tej dziedzinie było obniżenia poziomu bezrobocia.
  
  W polityce zagranicznej głównym celem Hitlera było zrzucenie z Niemiec ograniczeń traktatu wersalskiego. Był to zdaniem Führera punkt wyjścia dla budowy niemieckiego, narodowosocjalistycznego imperium w Europie. Wykorzystując słabość i niezdecydowaną politykę Francji i Wielkiej Brytanii Hitler konsekwentnie łamał postanowienia traktatu wersalskiego. W 1935 r. wprowadził powszechny pobór do niemieckiego wojska lekceważąc nałożone na Niemcy w Wersalu ograniczenia co do liczebności sił zbrojnych. W 1936 dokonał remilitaryzacji Nadrenii. Zajęcie Nadrenii przez oddziały niemieckie nie wywołało żadnej zdecydowanej reakcji mocarstw europejskich. W marcu 1938 r. Hitler przyłączył do Niemiec Austrię - tzw. Anschluss Austrii, a na wrześniowej konferencji monachijskiej przeprowadzonej tego samego roku uzyskał zgodę Francji i Wielkiej Brytanii na aneksję czechosłowackich Sudetów. W 1939 r. jego łupem padły Czechy. W sierpniu 1939 r. Hitler doszedł do porozumienia z radzieckim przywódcą Józefem Stalinem. Dotyczyło ono podziału stref wpływów w Europie środkowo - wschodniej pomiędzy Niemcami i ZSRR. Jednocześnie gwarantowało neutralność Związku Radzieckiego w ewentualnym konflikcie Niemiec z zachodnimi mocarstwami. Porozumienie ze Stalinem ułatwiło Hitlerowi podjęcie decyzji o ataku na Polskę, która odrzuciła niemieckie żądania terytorialne. Przeprowadzony 1 września 1939 r. atak na Polskę był początkiem II wojny światowej."

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie