Treść zadania

Czworo dzieci - Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja - wyjeżdżają z zagrożonego bombardowaniami lotniczymi Londynu (trwa druga wojna światowa). Dzieci
jadą na wieś, do wielkiego starego domu
pewnego Profesora. Profesor mieszka ze swoją gospodynią i jej trzema pomocnicami. Dzieciom nikt nie przeszkadza w buszowaniu po domu. Zwiedzają go i natrafiają na pusty pokój z wielką szafą. Dzieci wychodzą z pokoju, tylko najmłodsza Łucja otwiera drzwi szafy i wchodzi między rząd płaszczy i futer.

Przeciskając się przez ubrania, dziewczynka wychodzi na leśną polanę obsypaną śniegiem. Po chwili Łucja spotyka fauna o imieniu Tumnus. Faun od pasa w górę wygląda jak człowiek, ale ma koźle nogi, kopytka i ogon. Pan Tumnus twierdzi, że miejsce, do którego trafiła Łucja nazywa się Narnią. Potem upewnia się, że Łucja jest ludzkim dzieckiem i zaprasza ją do siebie na podwieczorek. Łucja przyjmuje zaproszenie, jedzenie jest bardzo pyszne, faun opowiada o życiu w puszczy aż w końcu wyznaje, że jest sługą Białej Czarownicy panującej w Narnii. To właśnie ona spowodowała, że jest tam wieczna zima, a nigdy nie ma Bożego Narodzenia.

W końcu Tumnusa wyznaje, że jego zadaniem jest chwytanie dzieci napotkanych w lesie. Łucja prosi go, by odprowadził ją do miejsca, do którego wyszła z szafy. Faun postanawia jej pomóc. Wyruszają w drogę, dziewczynka dociera do znajomego zagajnika, na pamiątkę daje faunowi chusteczkę, a sama wraca przez szafę do pokoju.

Okazuje się, że nie było jej zaledwie chwilę. Rodzeństwo nie wierzy w jej opowieść o Narnii i faunie Tumnusie. Siostra i bracia sądzą, że dziewczynka zmyśliła to wszystko. Wchodzą do szafy, ale nie znajdują tajnego przejścia, tylko same futra i płaszcze. Potem przez kilka słonecznych dni dzieci nie pamiętają o szafie. Kiedy nadchodzi zła pogoda, Łucja ponownie wchodzi do szafy, nie widząc, że skrada się za nią Edmund. Chłopiec przedziera się przez płaszcze i wychodzi w zasypanym śniegiem lesie. Szuka
siostry, ale nigdzie nie może jej odnaleźć. Nagle słyszy dźwięk dzwonków, napotyka sanie ciągnięte przez reny. Na koźle siedzi karzeł, a za nim wysoka kobieta z białą twarzą.

Kobieta chce wiedzieć, kim jest Edmund. Chłopiec wyznaje, że jest człowiekiem, który przedostał się do Narnii przez starą szafę. Kobieta mówi, że jest królową Narnii i daje Edmundowi tajemniczy napój oraz ptasie mleczko. Chłopcu bardzo smakują te specjały, szczególnie ptasie mleczko. Edmund opowiada o swoim rodzeństwie. Królowa chce, by chłopiec przyprowadził je do Narnii i obiecuje mu więcej ptasiego mleczka, które wyjątkowo smakuje Edmundowi. Królowa pokazuje chłopcu, gdzie leży jej pałac i odjeżdża. Chłopiec napotyka Łucję. Dziewczynka opowiada, że odwiedziła pana Tumnusa, który ostrzegł ją przed Białą Czarownicą. Dzieci wracają przez szafę do domu.

Łucja natychmiast opowiada Piotrowi i Zuzannie o ich wizycie w Narnii. Ale – niespodziewanie - Edmund wypiera się pobytu w Narnii. Łucja wybucha płaczem. Rodzeństwo sądzi, że dziewczynka zachowuje się dziwnie i postanawia porozmawiać z profesorem. Właściciel domu radzi, by...
Zobacz więcej