Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  andrzej242242 22.1.2011 (22:00)

  Saksonia, Wolny Kraj Saksonia (łac. Saxonia; niem. Freistaat Sachsen; górnołuż. Swobodny stat Sakska; dolnołuż. Zwězkowy kraj Sakska) – kraj związkowy w Niemczech graniczący z Polską, Czechami i z następującymi krajami związkowymi: Bawaria, Turyngia, Saksonia-Anhalt i Brandenburgia. Stolicą jest Drezno. Republika Saksonii jest spółką prawa publicznego. Reprezentuje ją premier Stanislaw Tillich.
  
  Jej obszar do 1989 r. wchodził w skład Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Została utworzony w 1990 roku po zjednoczeniu Niemiec. Obejmuje ona w przybliżeniu obszar dawnego elektoratu a później Królestwa Saksonii. Pod względem powierzchni Saksonia jest dziesiątym, a pod względem liczby ludności, szóstym spośród 16 niemieckich krajów związkowych.
  
  Współcześni mieszkańcy Wolnego Kraju nie są dosłownie Saksończykami będącymi potomkami niemieckiego szczepu o tej samej nazwie, którego nazwa wywodzi się od germańskiego plemienia Sasów. Gniazdem rodowym Saksończyków jest Dolna Saksonia. W średniowieczu termin "Saksonia" odnosił się do innego regionu, obejmującego dzisiejsze kraje związkowe Dolna Saksonia, Brema i północną część Nadrenii Północnej-Westfalii. Dzisiejsi Saksończycy to dokładnie Miśnieńczycy (Meißner). Ponieważ Miśnia począwszy od X w. była macierzą dzisiejszego Wolnego Kraju Saksonii. W Miśni Król Henryk w roku 929 wybudował pierwszy gród, i tam rozpoczął osiedlanie niemieckich plemion na słowiańskich obszarach. Z biegiem lat grupy germańskie, i łużyckie wytworzyły jedno z najbogatszych krajów związkowych Niemiec. Wskutek wojen, Saksonia wielokrotnie wygrywała i traciła mieszkańców i terytorium. Saksończycy z biegiem lat musieli pogodzić się z niemieckim cesarstwem oraz faktem odebrania państwa, jednakże w ciągu kilku stuleci władcy Saksonii nosili poza saksońską również polską koronę. Istotą pomysłu wybrania Sasów na tron polski była idea ustanowienia polsko-saskiej unii. Niektórzy historycy uważali, że była to myśl zarazem oryginalna i zdrowa. Saksonia stanowiła rywalkę Brandenburgii, a zarazem była krajem pragnącym uniezależnienia się od cesarstwa.
  
  Wschodnia Saksonia obejmuje część Łużyc (niem. Lausitz). Obszar ten zamieszkują w charakterze mniejszości Serbołużyczanie, dlatego też wiele tablic informacyjnych jest dwujęzycznych (w języku niemieckim i górnołużyckim). Nauczanie odbywa się również w tym języku. Obecny premier Saksonii, Stanisław Tilich, jest pochodzenia serbołużyckiego.
  
  W Saksonii rozwinęła się turystyka przede wszystkim w pasmie górskim Rudaw na granicy Niemiec i Czech. Zachował się XVI-wieczny trakt w Rudawach, prowadzący z Saksonii do Czech poprzez ośrodki górnictwa cyny. Główne atrakcje turystyczne Drezna i okolic: m.in. Zwinger, Opera Sempera, galeria „Alte Meister", Frauenkirche oraz twierdza i miejscowość wypoczynkowa Königstein w Szwajcarii Saksońskiej.
  
  Barokowe Drezno jako siedziba elektorów saskich i królów Polski z racji trwającej od 1697-1763 unii personalnej, ze słynną na cały świat galerią obrazów to również miasto muzeów — znajduje się tu Muzeum Porcelany, Muzeum Higieny, Muzeum Komunikacji i inne. Miasto Lipsk spełnia w Saksonii rolę wybitnego centrum kulturalnego. Już Goethe pisał w czasie swych studiów w Lipsku: „Mein Leipzig ist ein klein Paris und bildet seine Leute". Tę pozycję ułatwia mu 800-letnia tradycja miasta handlowego oraz organizacja po dziś dzień Międzynarodowych Targów [6] . Saksonia zalicza się do grona gdzie najlepiej zachowały się historyczne zespoły urbanistyczne, m.in. takich miast jak Miśnia, Freiberg, Pirna, Bautzen i Görlitz.
  
  Miśnię rozsławiła znana na całym świecie porcelana, która jest tu produkowana od 1710. Wizyta w Manufakturze Porcelany "Staatliche Porzellan-Manufaktur Meissen GmbH" to w przypadku podróży do Miśni miejsce warte odwiedzenia.
  
  Saska Szwajcaria należy również do najliczniej odwiedzanych regionów turystycznych Niemiec. We wschodniej części Saksonii, na pograniczu z Polską i Czechami występuje oryginalna architektura domów przysłupowych. Kraina górzystych Łużyc położona w trójkącie granicznym około Zittau - przyciąga turystów z gór średnich i jest drugim co do znaczenia obszarem turystycznym. Dla odwiedzających interesujące mogą być również łużyckie obyczaje ludowe, oraz produkty regionalne m.in. sztuka ludowa Erzgebirge lub łużyckie dekoracje wielkanocne. W licznych muzeach i izbach regionalnych są pielęgnowane i prezentowane zwyczaje i świadectwa historii Serbów łużyckich.
  
  uchnia regionu Rudaw jest bardziej spokrewniona z kuchnią Frankonii niż pozostałe części Saksonii. Kuchnia Górnych Łużyc różni się od Środkowej Saksonii, i jest bardziej związana z kuchnią byłego niemieckiego Dolnego Śląska i Północnych Czech. Typowymi daniami Górnych Łużyc są: Stopperle: małe kluski zasmażane z boczkiem lub kiełbasą i kapustą. Schälklöße: zupa składająca się z makaronu i różnych warzyw oraz Teichelmauke: puree z gotowanym wołowym bulionem. Prawdopodobnie najlepszy niemiecki piernik Pfefferkuchen pochodzi z Pulsnitz pod Budziszynem. Istnieją dwa ważne ośrodki wypieku słodkiego pieczywa Kerststol w Saksonii, Drezno i Rudawy. Do specjalności regionu Lipska należy Leipziger Allerlei: warzywne danie składające się z grochu, marchewkami, białych szparagów i smardzy. Potrawa może również, ale niekoniecznie zawierają brokuły, kalafior, fasolkę szparagową lub kukurydzę, ale również małe krewetki.
  
  Istnieją dwa najczęściej używane dialekty saskie: górny, będący "wyszydzaną" przez innych gwarą, oraz dolnoniemiecki, wśród nich saski plattdeutsche będący odrębnym językiem. Używanie tych dialektów ograniczało się dawniej do ludzi niewykształconych. Natomiast na obszarze dialektów wysokoniemieckich, z których niemiecki język literacki wyrósł, używanie ich nie przynosi nikomu ujmy. Inne niemieckie dialekty Saksonii koncentrują się w okolicach Rudawy, i mają naleciałości dialektów wschodniobawarskich. Język górnołużycki jest nadal używany w części Górnych Łużyc, które zajmuje serbołużycka mniejszość. Niemcy w Górnych Łużycach mówią różnymi dialektami, w tym niemieckim dialektem łużyckim.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie