Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  mira31130 5.5.2010 (13:49)

  Pierwszym jest wstępna urbanizacja, polegająca na powolnej koncentracji ludności w miastach oraz centralnych strefach aglomeracji, spowodowana systematycznie zwiększającym się zapotrzebowaniem na siłę roboczą w rozwijającym się przemyśle i usługach. Na tym etapie mamy do czynienia z urbanizacją demograficzną i ekonomiczną. Pod koniec tej fazy rozwoju procesu znacznie zwiesza się tempo koncentracji ludności w centrum aglomeracji. Etap drugi – wtórnej urbanizacji nosi nazwę suburbanizacji i charakteryzuje się szybkim wzrostem liczby mieszkańców zewnętrznych stref aglomeracji. Napływ ludności wiejskiej jest żywiołowy i powoduje niekontrolowane rozrastanie się ubogich dzielnic peryferyjnych – slumsów. Zaczyna również ubywać mieszkańców w dzielnicach centralnych. Zamożna ludność przenosi się z nich na obszary podmiejskie, dobrze skomunikowane z centrum aglomeracji. W konsekwencji, miasta i zespoły miejskie rozrastają się. Do urbanizacji w sensie demograficznym i ekonomicznym dochodzi jej aspekt przestrzenny. Ten etap procesu często określa się jako „eksplozję miast”. Kolejne stadium rozwoju będące odwrotnością – przeciwieństwem urbanizacji nazwano dezurbanizacją. Polega ona na intensywnym odpływie ludności, zarówno z obszarów centralnych, jak i peryferyjnych, na tereny bardziej oddalone. Zjawisko to często określa się mianem – „kryzysu śródmieścia”, który prowadzi do przestrzennego rozwoju miast i powstawania wielkich stref zurbanizowanych. Przyczyną jest, z jednej strony modernizacja i automatyzacja produkcji oraz przenoszenie poza miasto zakładów przemysłowych, m. in. ze względów ekonomicznych, z drugiej zaś – ogólny wzrost zamożności mieszkańców. W tym stadium rozwoju dominuje urbanizacja ekonomiczna i przestrzenna. Etap dezurbanizacji charakterystyczny jest dla społeczeństw znajdujących się w fazie przechodzenia od gospodarki przemysłowej do postindustrialnej. Za ostatni etap urbanizacji uznaje się reurbanizację, czyli urbanizację „na nowo”. W początkowej fazie polega ona na przemieszczaniu się ludności z całych obszarów stref zurbanizowanych do małych jednostek osadniczych położonych na terenach typowo rolniczych. Powoduje to wyraźne zahamowanie urbanizacji w sensie demograficznym i częściowo ekonomicznym. Bezpośrednio przyczyną jest kryzys śródmieścia. Równocześnie na terenach wiejskich zaczyna zachodzić proces urbanizacji w sensie społecznym – upowszechnia się miejski styl życia. Wymaga on rozwoju szeregu usług, co z kolei powoduje postępowanie procesu urbanizacji przestrzennej. Proces ten zaczęto nazywać tworzeniem się „cywilizacji miejskiej bez miast”. W późniejszej fazie reurbanizacji następuje modernizacja i przebudowa miast, zwłaszcza ich części centralnych, polegająca na likwidacji tradycyjnych gałęzi przemysłu, usługach i transporcie. W efekcie do odnowionych centralnych części stref zurbanizowanych ponownie napływa ludność, zwłaszcza ludzie starsi. Reurbanizacja aktualnie zachodzi we wschodniej i przyjeziornej części USA, a jej symptomy widoczne są również w Europie Zachodniej.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie