Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  kasaka 4.5.2010 (18:59)

  
  
  
  
  Obiekt Egzotarium zlokalizowany jest na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, po wschodniej stronie ul. Kresowej.
  Od 1935 roku w Sosnowcu istniały ogrody miejskie i ogrodnictwo botaniczne z pięknymi okazami roślin egzotycznych. Uległy one zniszczeniu w okresie okupacji.Usytuowany jest wśród drzew przy głównej alejce prowadzącej od ul. Piłsudskiego w Sosnowcu w kierunku rzeki Brynicy. Teren jest wydzielony i ogrodzony, z widoczną szklarnią palmiarni od strony wejścia z alejki.
  
  
  Zamek Sielecki znajduje się w Sosnowcu-Sielcu. Zamek Sielecki położony na lewym brzegu Czarnej Przemszy to najstarszy obiekt w Sosnowcu. Swoją historią sięga średniowiecza. Użytkowany nieprzerwanie przez stulecia z czasem zatracił swój obronny charakter. Obecnie jest to trójskrzydłowa budowla z dziedzińcem. W przeszłości był nie tylko siedzibą szlachetnie urodzonych, ale i Gwarectwa hr. Renard, Muzeum Górnictwa oraz Muzeum Szkła Współczesnego. Obecnie w zamku ma siedzibę Sosnowieckie Centrum Sztuki – Zamek Sielecki. Ta samorządowa instytucja współtworzy kulturalne życie miasta organizując wystawy, koncerty i różnorodne spotkania kulturotwórcze. Jego historia sięga w daleką przeszłość. Jeszcze niedawno uważano, że powstał w 1620 r., ale dzięki badaniom archeologicznym i kwerendom w archiwach okazało się, że jego początki sięgają średniowiecza.
  
  Wawel – wzgórze na Pomoście Krakowskim, w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto, na lewym brzegu Wisły; wysokość 228 m n.p.m., antropogeniczne; historyczna dzielnica Krakowa, na wzgórzu zabytkowe zespoły budowlane.
  
  Wzgórze Wawelskie ma charakter zrębu tektonicznego powstałego w miocenie (23-5 mln lat temu) i zbudowanego z górnojurajskich wapieni wieku oksfordzkiego (161-155 mln lat temu). Wapienie te są silnie skrasowiałe i obfitują w jaskinie[potrzebne źródło] (np. Smocza Jama). Dlatego też wzgórze mogło pierwotnie nazywać się wądół, wąwał, wąwel[1]. W średniowieczu słowem wąwel nazywano wąwóz, jaki dzielił niegdyś dwie części wzgórza. Według innej teorii słowo to oznacza "wyniosłość wśród mokradeł", którymi otoczone było wzgórze[2]. Istnieje także teoria, jakoby nazwa Wawel pochodziła od nazwy Babel.
  
  Kopalnia Soli w Wieliczce to najstarsze na ziemiach polskich przedsiębiorstwo solne, którego początki sięgają średniowiecza. Przez całe stulecia była źródłem bogactwa kraju i materialnym fundamentem kultury - dzisiaj jest najchętniej odwiedzanym polskim obiektem turystycznym. Kilkusetletnia eksploatacja złoża soli kamiennej ukształtowała obecny układ przestrzenny wyrobisk górniczych. Skryte pod miastem, usytuowane na dziewięciu poziomach, sięgają głębokości 327 m. Podziemna Wieliczka to blisko 300 km chodników i ok. 3000 komór. Część udostępniona do zwiedzania obejmuje 3,5 kilometrowy odcinek, położony na głębokości od 64 m do 135 m.
  
  Wspaniałe kaplice, urokliwe podziemne jeziora, oryginalne urządzenia i sprzęt, zachowane ślady prac górniczych dają wyobrażenie o zmaganiach ludzi z żywiołami, ich pracy, pasjach, wierzeniach. Wieliccy górnicy pozostawili po sobie dziesiątki rzeźb i płaskorzeźb solnych.
  
  Kościół Mariacki jest świątynią w Krakowie, położoną przy północno-wschodnim narożniku Rynku Głównego. Należy on do najbardziej znanych zabytków
  Krakowa i Polski.
  
  Zabytkowa Kopalnia Soli Bochnia to najstarsza na ziemiach polskich kopalnia w której rozpoczęto wydobycie soli kamiennej. Jej początki sięgają 1248 r. Po blisko ośmiu wiekach eksploatacji przypomina niezwykłe podziemne miasto, zachwycając niepowtarzalnymi wyrobiskami, kaplicami wykutymi w solnych skałach oraz oryginalnymi rzeźbami i urządzeniami wykorzystywanymi przed wiekami. Kopalnię można zwiedzać pieszo ale także podziemnym metrem oraz... łodziami.
  
  Bazylika św. Mikołaja w Bochni – najstarszy i największy kościół w Bochni, od 1998 roku bazylika mniejsza, od 2003 roku kolegiata.Kościół św. Mikołaja został zbudowany w latach 1440-1445 na miejscu poprzedniej świątyni, zniszczonej przez pożar w 1440 roku. W pierwotnym kształcie był to gotycki halowy kościół ze stosunkowo długim, trójbocznie zamkniętym prezbiterium, przy którym wzniesiono od północy zakrystię oraz kaplicę pod wezwaniem Jedenastu Tysięcy Dziewic (przemianowaną później na kaplicę św. Kingi).
  
  Kościół został znacznie uszkodzony przez pożar miasta w 1655 roku, podczas potopu szwedzkiego. Zniszczone zostały m.in. dach i sklepienia. Odbudowa kościoła w stylu barokowym prowadzona była z funduszy przekazanych przez króla Jana Kazimierza i zakończyła się w 1665 roku.
  
  W 1768 roku stacjonujący w Bochni konfederaci barscy ufundowali do kościoła nowy ołtarz główny, wykonany w latach 1770-1772 przez snycerza i malarza religijnego Piotra Korneckiego z Gdowa. W 1777 roku, dzięki uzyskanej subwencji z dochodów kopalni soli, kościół został odrestaurowany i zyskał od strony południowej kaplicę Matki Boskiej.
  
  W XIX wieku dobudowano do kościoła kruchty północną i południową, skarbczyk nad zakrystią oraz neogotycką sygnaturkę projektu Marcina Borelowskiego. W latach 1901-1905, pod kierunkiem architekta Tadeusza Stryjeńskiego dokonano regotycyzacji kościoła.
  
  W 1998 roku kościół uzyskał godność bazyliki mniejszej. W 2003 roku przy kościele erygowana została kapituła kolegiacka, zaś sam kościół został podniesiony do godności kolegiaty.
  
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie