Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Konto usunięte 5.1.2011 (15:43)

  1.Zaczynano tworzyć teatry zwane amfiteatrami.Do budowy wykorzystywano ułożenie terenu-zbocza wzgórz umożliwiające stworzenie miejsc siedzących dla widzów,lepszy widok z dalekich miejsc oraz lepszą akustykę
  legenda.:W Delfach znajduje się najstarszy amfiteatr.Legenda głosi,że amfiteatr został zbudowany zgodnie z przepowiednią mówiącą o tym iż,wypuszczono dwa ptaki w różnych miejscach.W miejscu spotkania się tych ptaków należało zbudować amfiteatr.
  
  tespis-wprowadził na scene jednego aktora
  ajschylos-wprowadził drugiego aktora
  sofokles-twórca tragedii,wprowadził dialog pomiędzy aktorami
  Arion z Mytyny-nadał formę tragedii
  arystoteles-jako pierwszy wprowadził do tragedii tematyke inną niż religijna
  2.budowa teatru.:
  *okrągły plac (gr. orchestra)
  *wejście( za drzwiami odbywały się wszystkie krwawe wydarzenia,których oszczędzano widzowi)
  *podwyższenie( gr. proskenion
  *parados-szerokie przejścia przeznaczone dla churu
  *budynek sceniczny(gr. skene)
  *boczne skrzydła (gr. poraskenia
  
  wygląd aktorów
  *kostiumy szyte były z barwnych materiałów ,strój z rękawami
  *płaszcz narzucony na prawe ramię
  *obuwie z ciężką drewnianą podeszfą wkładane przez aktora aby był lepiej widoczny
  *maska przedstawiająca mimikę twarzy .pełniła rolę rezonansową. Służyła też aby widzowie z dalekich miejsc widzieli mimike twarzy aktorów.maski stosobano dwie.: przedstawiające scenę tragiczną bądz komiczną
  *onkos(wysokie przybranie głowy,które miało podwyższyć aktora
  
  3. Stoicyzm.doktryna zwłaszcza etyczna.Starożytne szkoły stoików (IV-IIIw p n e ) założone przez Zenona z Kition.W etyce życie zgodne z rozumem i opanowaniem,rozwijającej się logiki zdań.Postawa życiowa polegająca na zachowaniu spokoju wewnętrznego hartu ducha i opanowania w trudnych sytuacjach życiowych. Ich ideałem był mędrzec,żyjący cnotliwie ,nie poddający sie emocją ,zachowujący stoiczny dystans wobec zmienności .Wg stoików człowiek powinien w życiu kierować się rozumem a nie emocjami oraz dążyć do osiągnięcia równowagi ducha i wewnętrznej harmonii.
  Potocznie sformuowanie "stoiczny spoków" oznaczało zachowanie dystansu wobec wszelkiego zła i dobra które przytrafia się człowiekowi.Elementy filozofii stoicznej odnleźć można w twórczości poety starożytnego rżymu -horacego oraz w poezji jana kochanowskiego
  
  4. Epikureizm-filozofia stwożona przez Epikura , filozofia życia szczęśliwego (jako tożsamego z zyciem moralnym) wg której przyjemność prowadzi do szczęśćia a jego warunkiem wystarczającym jest brak cierpienia
  
  5.Horacy był synem wyzwoleńca. uczył sie w Atenach .Służył w republikańaskiej armi Brutusa.Horacy w swojej twrczości nawiązywał do filozofii epikureizmu i stoicyzmu.Horacy łaczył lirykę z filozofią i sensem życia.Pisał również krótkie utwory patriotyczne pod natchnieniem wojny.Horacy sądził ze człowiek powinien cieszyć się życiem i nie powinien bać się śmierci ponieważ po niej niczego już nie ma .Uważał że należy żyć w śród przyjaciół a zdala od wrogów ,wojen i polityki.horacy był jednym z trzech twórców "złotego wieku" obok Ominiusza i Wergeniusza. Jego najsłyniejszym uworem było" Exegi monum"
  
  6."Na początku był Chaos. Z tej napełnionej otchłani, kryjącej w sobie wszystkie zarodki przyszłego świata wyłoniły się dwa potężne bóstwa, pierwsza królewska para bogów. Uranos - niebo i Gaja. Z ich małżeńskiego związku wyszedł ród tytanów, wśród których najstarszy był Okeanos. Młodszym rodzeństwem tytanów byli cyklopi i sturęcy. Uranos nie był zadowolonym z tego potomstwa więc strącił ich w bezdenne czeluści Tartaru. Gaja słysząc jęk potępionych tytanów znienawidziła Uranosa. Zaczęła knuć spisek wraz z Kronosem najmłodszym z tytanów, który nie był jeszcze pozbawiony wolności. Kronos, uzbrojony w sierp zaczaił się na Uranosa, okaleczył go i strącił ze świetlistego tronu niebios. Z krwi boga zrodziły się trzy straszne boginie zemsty - Erynie. Wówczas nad światem rządził Kronos wraz z małżonką Reją. Zachował w pamięci klątwę ojca, który mu przepowiedział, że i on straci władzę, którą odbierze mu syn. Dlatego też, każde dziecko, które powiła Reja, natychmiast połykał, w ten sposób pięcioro zginęło. Gdy urodziło się szóste dziecko Reja podała Kronosowi kamień owinięty w pieluszki. Kronos połknął kamień sądząc, że połyka syna. Tymczasem Reja zeszła na ziemię i tam pod opieką nimf górskich zostawiła syna, któremu dała imię Zeus. Karmiony był on mlekiem kozy Amaltei. Kiedy koza złamała sobie jeden róg, Zeus wziął go i pobłogosławił, tak, że odtąd napełniał się on wszystkim czego zapragnął ten, kto go posiadał. Tak powstał róg obfitości. Gdy Zeus dorósł, poradził matce, by podała Kronosowi środek
  na wymioty. Gdy to uczyniła, Kronos wyrzucił z powrotem połknięte potomstwo. Byli to dwaj synowie : Hades i Posejdon, trzy siostry : Hera, Demeter i Hestia. Dzeus prowadził wojnę z ojcem, która trwała dziesięć lat i nadal nie przyniosła ona widocznego skutku. Zeus postanowił wprowadzić nowe siły do tych śmiertelnych zapasów. Z Tartaru uwolnił cyklopów i sturękich, trzech olbrzymów i w owym dniu wywiązała się zaciekła bitwa. Kronos zwalił się w nicość. "
  ----------------------------
  http://www.suchy166.piwko.pl/mitologia.htm
  
  7.
  Prometeusz był tytanem ,który skradł ogień przypisany tylko bogom dla człowieka raz nauczył ludzi się nim posługiwać z kożyścią dla nich. Bogowie zakare przykuli go do skały Kaukazu i codziennie przylatywał do niego orzeł i szarpał stale odrastającą wątrobę .Uwolnił go Herakles.
  Archetyp: Arometeizm- cierpienie dla idei
  
  8.Na uczcie weselnej Tedydy i pelausa zjawiła sie Eris bogini nie zgody .Między boginie żuciła złote jabłko z napisem"dla najpiękniejszej" .Oto jabłko pokłuciły się hera,Atena i Afrodyta.Sędziom w tym sporze ustalono Parysa ,syna króla troi.Chłopak w dzieciństwie został pożucony w górach na śmierć gdyż wisiała na nim klątwa, że spowoduje upadek królestwa.Za przyznanie pierwszeństwa bogini hera obiecała mu wielkość i bogactwo, Atena-mądrość zaś Afrodyta -najpiękniejszą z kobiet helenę.Poarys przyznał jabłko Afrodycie
  W krótce Parys zwyciężył w zawodach urządzanych w troi i dostal się na dwór królewski,gdzie poznano jego pochodzenie ale zapomniano o złej wróżbie.
  Jako książę Parys przybył z wizytą do Menelaosa króla sparty który przyjął go serdecznie ale musiał pilnie wyjechać więc poprosił gościa o poczekanie do jego powrotu .Jednak Parys tej samej nocy uciekł,porywając helenę.Za pogwałcenie świętego prawa gonnośi oburzeni grecy wypowiedzieli wojnę troi.Wojna trwała 10 lat
  
  9.Akcja utworu rozgrywa się wokół Achillesa, który obraził się na wodza naczelnego Agamemnona, gdy ten zabrał mu brankę i postanowi l wstrzymać się od dalszego udziału w walce. Trojanie w ten sposób przewagę i zagrozili okrętom greckim. Patroklos chciał dodać otuchy Grekom i włożył zbroję Achillesa i ruszył na czele wojsk greckich przeciwko Trojanom. Sam widok zbroi Achillesa wystarczył, by Trojanie cofnęli się. Jedynie Hektor stawił czoła rzekomemu Achillesowi i zabił Patroklosa zabierając mu cenną zbroję. Zrozpaczony po stracie przyjaciela, Achilles zapomniał o obrazie i po wykuciu przez Hefajstosa nowej zbroi, pragnąc zemsty, ruszył w bój pod mury Troi pod którymi oczekiwał go Hektor. Na widok Achillesa, Hektorowi zabrakło odwagi by podjąć z nim walkę. Ogarnął go lęk i rzucił się do ucieczki. Obaj trzykrotnie obiegają mury Troi. W tym momencie Atena chcąc wspomóc Achillesa, podstępnie zachęca Hektora do podjęcia walki przybrawszy postać jego brata Deifoba i obiecując mu pomoc. Hektor daje się zwieść. Dochodzi do pojedynku między nimi. Achilles jako pierwszy ciska włócznią. Hektor unika Ciosu, a włócznia wbija się w ziemię. Atena dyskretnie podnosi włócznię i podaje ją Achillesowi. Grot włóczni przebija odsłoniętą szyję Hektora, najdzielniejszego obrońcy Troi. Umierający Hektor prosi Achillesa, aby jego zwłoki zwrócił ojcu za duży okup, lecz ten mści się za śmierć swego przyjaciela Patroklosa i oświadcz, że nie spełni jego prośby Ogarnięty niepohamowanym gniewem, zdziera z martwego Hektora zbroję, a nagie ciało każe przywiązać za nogi do swojego rydwanu i odjechał w stronę greckiego obozu. Ten akt bezczeszczenia zwłok obserwują Trojanie oraz rodzina Hektora, opłakująca jego śmierć. Najwyżej wśród bohaterów Iliady cenione jest męstwo, nieustraszona odwaga. Homer podkreślił szlachetne męstwo Hektora, który ma poczucie odpowiedzialności za los narodu, Achilles natomiast, mimo okrucieństwa i zajadłości w zemście, potrafi wzruszyć się losem Priama - zbolałego ojca, potrafi być przyjacielem.
  
  10.
  Lajos przebywał w Tebach podczas gdy rządzili tam jego braci. u króla Elidy Pelopsa, tam też wychowywał się wraz z jego synem, Chryzypem. Razem uprawiali sport, aż pewnego dnia Lajos zgwałcił Chryzypa. Syn króla nie mógł znieść takiej hańby i popełnił samobójstwo, ale najpierw powiedział dlaczego to robi. Lajos uciekł do braci w obawie gniewu króla. Król nie mogąc się zemścić na Lajosie, przeklną w modlitwach cały jego ród( rzucił klątwę). Po śmierci braci, objął władzę w Tebach Lajos, który ożenił się z Jokastą. Gdy ta spodziewała się dziecka, poszedł do wyroczni , która powiedziała mu, że:„ Gdy urodzi Ci się syn, zabije ojca i ożeni się z własną matką”. Lajos przestraszył się i gdy urodził mu się syn, porzucił go w górach. Tam znaleźli go pasterze i oddali królowi Koryntu, który nie mógł mieć potomstwa. Chłopca nazwali Edypem, gdyż miał spuchnięte nogi.
  "Teby pustoszone są przez zarazę i choroby. Wzburzony i zaniepokojony lud gromadzi się przed świątynią. Wznosi modły o ratunek i prosi bogów, by nie gniewali się już na ich kraj i mieszkańców. Obserwuje to zaniepokojony władca, Edyp. W rozmowie z Kapłanem król obiecuje poznać przyczynę tych klęsk i nie spocznie, aż się wszystko wyjaśni. Nadmienia, że właśnie posłał już Kreona do wyroczni delfickiej z pytaniem o przyczynę gniewu bogów.
  W tym samym momencie nadchodzi Kreon. Wyrocznia głosi, że kraj cierpi z powodu niepomszczonej śmierci poprzedniego króla – Lajosa, którego potajemnie zabito, a morderca nadal jest w Tebach, bezkarny i nieosądzony. Bogowie sprowadzili więc na miasto
  plagi. Aby odpędzić wszelkie nieszczęścia, trzeba pomścić tę śmierć i wygnać zabójcę z ziemi tebańskiej. Edyp obiecuje odnaleźć mordercę.
  Podczas zebrania starszyzny monarcha rzuca na niego klątwę. Wzywa wróżbitę, by w szczegółach opowiedział przebieg dawnej zbrodni i wyjawił nazwisko zabójcy. Tyrezjasz początkowo nie chce mówić, ociąga się z udzieleniem odpowiedzi. Dochodzi do sprzeczki. Król zarzuca starcowi oszustwo i spisek, ten nie daje za wygraną – najpierw grozi, a potem rzuca klątwę na Edypa i mówi coś, co powoduje, że król zamyka się, nie może wypowiedzieć już żadnego słowa. Starzec, pod wyraźną presją króla, oznajmia mu, że to on jest winny śmierci poprzedniego władcy. Napięcie narasta. Edyp węszy w tym wszystkim spisek Kreona, chętnego na objęcie po nim tronu. Jest przecież bratem jego żony, Jokasty, a więc i poważnym oraz niepodważalnym pretendentem do korony.
  Królowa Jokasta prosi o wyjaśnienia. Sama jest zaniepokojona i zniecierpliwiona. Edyp mówi jej zatem nie tylko o oskarżeniach, jakie na niego rzucono, ale i o tym, że prawdopodobnie doszło do straszliwej tragedii. Aby go uspokoić, Jokasta opowiada mu o okolicznościach śmierci pierwszego męża. Edyp truchleje, słysząc tę opowieść. Rozumie coraz bardziej, że to on chyba jest mordercą Lajosa.
  Tymczasem przybywa posłaniec z wiadomością o śmierci władcy Koryntu, Polybosa. Edyp wzdycha z ulgą – póki co, nie spełni się wróżba ojcobójstwa. Boi się jednak nadal, bo wyrocznia mówiła też o jego ślubie z własną matką. Posłaniec uspokaja. Twierdzi, że ani zmarły Polybos, ani jego żona nie są rodzicami biologicznymi Edypa. Jako małe dziecko został podrzucony na dwór koryncki.
  Edyp, wbrew prośbom Jokasty, decyduje się w takim razie wezwać starego sługę Lajosa. Chce poznać prawdę. Ten mu wyznaje, że kiedyś miał zabić niemowlę, które otrzymał od Jokasty. Ulitował się jednak i oddał pasterzowi z Koryntu. Teraz wszystko stało się jasne i tragiczne w tym samym momencie. Edyp okazał się zarówno ojcobójcą, jak i kazirodcą. Spełnia się tragiczna wyrocznia: wychowany w Koryncie, u przyrodnich rodziców, zabija nieznanego mężczyznę (ojca-króla), odgaduje zagadkę Sfinksa, będącego zagrożeniem dla Teb, więc zostaje w nagrodę mężem królowej Teb – wdowy.
  Z pałacu wychodzi posłaniec domowy. Przynosi wieści o samobójczej śmierci Jokasty, która wśród przeraźliwych okrzyków rozpaczy powiesiła się na własnej chuście. Niedługo potem, gdy Edyp widzi nieżyjącą żonę, wyrywa z jej sukni spinki i wyłupia sobie nimi oczy. W ostatniej ze scen ma do Kreona – następcy tronu w Tebach – dwie prośby: po pierwsze, błaga o wygnanie go z kraju (warunek odpędzenia zarazy i chorób z ziemi tebańskiej), gdzieś daleko w góry, by nikt go nie oglądał; po drugie: Edyp prosi go o opiekę nad córkami: Ismeną i Antygoną. Gdy obie córki pojawiają się, ślepy ojciec obejmuje je serdecznie i żegna się"
  ---------------------------
  www.polskina5.pl
  
  11.opisuje historie pierwotną,opowiada o początku ludzkości i o początku(i źrudle) zła.
  Księga rodzaju mówi o.:
  Iczęść
  
  *tym jak bóg stworzył świat(pierwszych ludzi Adama i Ewe)
  *szczęście w ogrodzie Eden ,upadek grzechu pierworodnego i wygnanie ludzi z raju
  *śmierć Abla przez brata Kaina
  *zgorszenia i grzechy ludzi oraz potop(Noe)
  *budowa wierzy Babel przez ludzi
  
  II część.:
  Historia Abrahama i Izaaka:
  *powołanie Abrahama przez boga
  *błogosławieństwo króla Melchizedeka
  *Obietnica licznego potomstwa(Abram
  *narodziny Izmaela, pierworodnego syna Abrama
  *Przymierze z Bogiem, obrzezanie, zmiana imienia na Abraham;
  *Zniszczenie Sodomy i Gomory
  *Narodziny Izaaka i oddalenie Izmaela
  *Śmierć i pogrzeb Sary, żony Abrahama
  Historia Jakuba:
  *Narodziny Ezawa i Jakuba;
  *Jakub oszustwem zdobywa pierworództwo i błogosławieństwo ojca;
  *Jakub w Charanie, praca dla stryja Labana i małżeństwo z jego córkami - Rachelą i Leą;
  *Walka Jakuba z aniołem;
  *Pojednanie Jakuba z Ezawem;
  *Dwunastu synów Jakuba;
  Historia Józefa:
  *Bracia sprzedają Józefa kupcom izmaelickim;
  *Józef niewolnikiem Potifara;
  *Józef w więzieniu;
  *Objaśnienie snu faraona i powierzenie urzędu zarządcy Egiptu;
  *Pierwsza wizyta braci w Egipcie;
  *Józef ucztuje z braćmi i poddaje ich próbie;
  *Pojednanie i osiedlenie się domu
  Jakuba w Egipcie;
  *Charakterystyka rządów Józefa w Egipcie;
  *Błogosławieństwo Jakuba dla swoich synów, śmierć Jakuba i Józefa.
  12.Słowo biblia pochodzi z języka greckiego.Biblia oznacza księga.Biblia składa się ze starego i nowego testamentu.W skład którego wchodzi 46 ksiąg i nowego testamentu 27 ksiąg.Stary testament składa się moinn z takich ksiąg jak .: księgi Mojrzesza,księgi historyczne i księgi mądrości.Stary testament powstał między 10 a 2 wiekiem pne.
  Nowy testament składa się z ewangeli wg sw.: marka,łukasza,Mateusza i jana ,apokalipsy,dziejów apostolskich i listów apostolskich.
  13.Postać Hioba symbolizuje jedną z najistotniejszych spraw w życiu każdego człowieka, problem stosunku do cierpienia,godności w cierpieniu,poszanowania człowieka cierpiącego.
  Hiob był człowiekiem sprawiedliwym i pobożnym cieszył sie zamożnością ,liczną rodziną i dziękował za to Bogu. Niespodziewanie spadły na niego liczne nieszczęścia i wielkie cierpienia. Hiob nie może zrozumieć za co go to spotkało.Buntuje się ,rozpacza,zadaje bogu liczne pytania ,w których docieka istoty swych cierpień.Odrzuca jednak racje przyjaciół,którzy usiłują wmówić mu winę i radzą by przyjoł cierpienie za karę za grzechy.Hiob upierał się przy swojej niewinności i gotoey jest przyjąc cierpienie tylko jako wolę bożą i boże zrządzenie.Godzi się z tak pojętym cierpieniem ,przyjmuje jez godnością ,nadal glosząc chwałę Najwyższego Mimo tego że nieszczęścia były straszne.: śmierć bliskich osób,odwrócenie sie przyjaciół i rodziny, utrata materialnego majątku
  , i ciężka choroba hioba.Księga hioba uczy także stosunku do człowieka cierpiącego jako bliźniego,brata,potrzebującego.
  Bóg zaryzykował w zakładzie z szatanem wierząc w człowieka i w to że hiob go nie zawiedzie.Kiedy hiob zrozumiał tę prawd ,spojżał innaczej na świat ,zrozumiał ludzką potęgę i miłość Boga
  14.powstanie świata mitologicznego opisałam w punkcie 6
  a biblijny to
  I dzień bóg odzielił światło od ciemności i nazwał je dniem i nocą
  II dzień Bóg oddzielił wody od sklepienia i nazwał je niebem
  III dzień.oddzielił ląd od wód.Powierzchnię suchą nazwał Ziemią a zbiorowisko wód-morzem
  IV dzień bóg stwożył dwa jasne obiekty:księżyc i słońce ,które odzielały dzień od nocy
  V dzień bóg stworzył istoty żywe:ptactwo i zwierzęta morskie,rośliny
  VIdzień Bóg stworzył istoty różnego rodzaju: bydło,zwierzęta pełzające,zwierzęta lądowe. Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo,nadał mu rolę panowania nad zwierzętami i roślinami
  VIIdzień odpoczynek
  15."Biblia to księga ponadczasowa, która zawiera wartości ważne dla człowieka , wartości wplecione pomiędzy przypowieści biblijne. W dzisiejszym świecie ludzie powinni zaglądnąć do biblii , ponieważ tam znajduje się najwięcej wzorów postępowania. Dlaczego nie sięgają , ponieważ nie są uświadomieni iż tam znajdują się takie rzeczy, gdyby wzięli biblię i przeanalizowali teksty tam zawarte zobaczyliby , że biblia ma ukryty sens.
  Wartości będące w biblii to miłość. Jest ona pięknie opisana w Hymnie do miłości gdzie czytający dowiaduje się iż nawet najbogatszy, najlepszy człowiek jest nikim bez miłości i ,że miłość można poznać całkowicie dopiero jak się jej doznało. Sofokles w Antygonie wykorzystał tę wartość i przypisał ją Antygonie która z miłości do brata próbowała go pochować , oraz do Hajmona, który z miłości popełnił samobójstwo widząc ukochaną martwa.
  Drugą wartością jest poświęcenie , zanikające w ówczesnym świecie , w biblii przykładem poświęcenia jest Miłosierny Samarytanin który ryzykując spotkanie ze zbójcami którzy poturbowali wędrowca , zaniósł go do gospody opatrzył i pomógł , w Antygonie poświeceniem była sama Antygona która ryzykując schwytanie próbowała pogrzebać brata.
  Inną wartością jest przebaczanie , w biblii syn marnotrawny roztrwonił połowę majątku i gdy dopadł go głód postanowił wrócić do domu. Ojciec mu wybaczył bo człowiek ma prawo do błędu , ważne żeby wreszcie zrozumiał i się nauczył. Historia ta przekazuje jak ważne jest zerwanie ze złem i żal za swe grzechy gdyż skrucha i poprawa są warunkami przebaczenia.
  Następną wartością jest cierpienie , przykładem cierpienia jest Hiob któremu bóg zsyłał próby aby sprawdzić jego wiarę. Tak samo w Antygonie , główna bohaterka cierpiała wiedząc, że jeden jej brat nie został należycie pochowany.
  Cierpienie jest i zawsze będzie w człowieku , pomaga ono poznać sens życia a przeżyte nieszczęścia uczą człowieka , aby nie popełniał więcej takiego samego błędu. Hiob jest tutaj wzorem, z którego powinniśmy czerpać siły by przezwyciężać wszelkie trudności i pokonywać przeszkody, które stawia na naszej drodze Bóg , gdyż wszystko co na nas zsyła ma nas czegoś nauczyć.
  Mądrość to bardzo ważna wartość , która biblia nam tłumaczy w księdze Koheleta. Autor zastanawia się nad sensem istnienia i celem życia. Mówi on iż trzeba korzystać z aktualnych darów i talentów bo na sadzie ostatecznym będą ważne nasze uczynki i nasze Zycie. Przykładem w Antygonie człowieka z dużą mądrością był Tyracjusz który posiadał istotne rady dla Kreona."
  Dasz naj...?

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie