Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  vikingcarrot 4.5.2010 (17:12)

  Rodzice Marcina, Hans Luther wraz z żoną Małgorzatą, musieli opuścić ze względów ekonomicznych wieś Mohra, gdzie od wielu lat Lutherowie należeli do tzw. dziedzicznych czynszowników. Udali się do Turyngii, ośrodka górnictwa i hutnictwa, gdzie Hans zaczął zarabiać na utrzymanie rodziny początkowo jako górnik, a następnie hutnik. Rodzice Marcina niezbyt długo mieszkali w Eisleben, w którym przyszedł na świat przyszły reformator. Z czasem przeprowadzili się do Mansfeld, gdzie po dorobieniu się niewielkiego majątku Hans Luter stał się właścicielem pieca hutniczego, dzięki czemu sytuacja materialna umożliwiała mu kształcenie syna. Ojciec Marcina Lutra chciał, by ten został prawnikiem.
  
  12 marca 1488 r. prawdopodobnie zaczął chodzić do szkoły[2] gdy ukończył 4 i pół roku, czego nigdy nie wspominał miło[3]. Do roku 1505 miał czterech braci i tyleż samo sióstr.
  
  Jego relacje z rodzicami fascynują wielu historyków, bo część z nich to tutaj doszukuje się cech jego temperamentu, który mógł mieć wielki wpływ na formowanie się doktryny protestanckiej, związanej ściśle rzecz jasna z psychiką Marcina Lutra. Luter pisał, że jego ojciec był "wesołym kompanem, zawsze skorym do żartów i rozrywki"[4], choć wspomina też o dość dużej surowości swoich rodziców, rozpamiętując że ojciec zbił go aż do krwi, za podkradnięcie orzecha. J. M. Todd, pisze, iż Luter zawsze miał szacunek połączony z lękiem czy nawet strachem, przed swoim ojcem[5], dodaje też, że jego stosunek do ojca jest bliźniaczo podobny, do stosunku do Jezusa[6]. Uważa się jednak, że miał dość dobre dzieciństwo, nie odróżniające się zbytnio od innych. Warto wspomnieć jednak, że wyrastał w atmosferze religii traktowanej niekiedy powierzchownie i rytualnie. Rytualność tę sam później potępi.
  Studia [edytuj]
  
  Po odbyciu edukacji w szkole miejskiej w Mansfeld, w maju 1502 r., w wieku osiemnastu lat, rozpoczął Marcin studia na uniwersytecie w Erfurcie, początkowo na wydziale nauk wyzwolonych, które ukończył w styczniu 1505 roku jako magister filozofii, a następnie kontynuował je od 20 maja, zgodnie z życzeniem ojca, na wydziale prawa. Wybór Erfurtu jako miejsca edukacji wiązał się z tym, że pomimo iż do Lipska było z Mansfeld bliżej, to założony na wzór uniwersytetu praskiego Uniwersytet w Erfurcie był w tamtych czasach sławniejszy, a szczególnie dobrą sławą cieszył się wydział prawniczy, a taka karierę wybrał dla swojego syna Hans Luter.
  Życie klasztorne [edytuj]
  Popiersie M. Lutra
  
  Niepokój i lęk przed sądem ostatecznym oraz gwałtowną śmiercią były przyczyną tego, że przywalony konarem drzewa złamanego podczas burzy (2 czerwca 1505 r.), w śmiertelnej trwodze ślubował zostać zakonnikiem. W efekcie, po przerwaniu studiów prawniczych, 17 czerwca 1505 roku wstąpił do zakonu augustianów. Poszukiwania spokoju duszy i zbawienia wiecznego poprzez czuwanie, modlitwę, czytanie oraz inne prace nie przynosiły skutku, a myśl, że wszystkie jego ofiary są daremne, wywoływała w nim trwogę. Dopiero generalny wikariusz zakonu, Jan von Staupitz, wskazał mu, że Chrystus nie jest sędzią, lecz pocieszycielem, a pokuta nie polega na umartwianiu ciała, lecz na przemianie wewnętrznej, na opamiętaniu.
  
  Święcenia kapłańskie uzyskał 4 kwietnia 1507 roku w katedrze w Erfurcie, a uroczystość prymicji, podczas której dopuścił się kilku uchybień liturgicznych, odbyła się 2 maja. Ojciec, który przybył na uroczystość, w czasie obiadu chłodno wypomniał synowi nieposłuszeństwo jego woli. W 1508 roku z poręczenia Staupitza przeniesiony został Luter do klasztoru w Wittenberdze, gdzie objął stanowisko wykładowcy filozofii w nowo założonym uniwersytecie.
  
  W październiku 1510 roku Luter wyjechał do Rzymu by odwołać się do papieża Juliusza II, od decyzji prowincjała saskiej kongregacji Staupitza, nakazującej podniesienie ogólnego poziomu obserwancji. Wrócił zdruzgotany obrazem jaki zastał. Papież, poświęcający wiele czasu wojnom[7], bezceremonialne zachowanie księży, bluźniercze żonglowanie sakramentami, czy wreszcie to co wywołało jego największy wstrząs i oburzenie – odprawianie w pośpiechu siedmiu mszy świętych przy jednym ołtarzu (Pewien ksiądz, widząc że Luter odprawił dopiero jedną trzecią swojej mszy, poganiał go słowami "Pośpiesz się! Inni czekają!"[8]). Po wizycie w Rzymie Luter zaczynał dostrzegać potrzebę prawdziwej reformy w Kościele.
  
  W 1512 roku jako doktor Pisma św. złożył przysięgę, że będzie ze wszystkich sił bronił prawdy ewangelicznej, co często krzepiło go w późniejszych walkach. W tym czasie prowadził wykłady, głównie na temat psalmów, listów do Rzymian i Galatów, a jednocześnie, dla lepszego zrozumienia Pisma, uczył się języka greckiego i hebrajskiego, co później okazało się bardzo przydatne przy tłumaczeniu Biblii.
  
  
  
  Lepiej jeśli to sobie jakoś skrócisz ;]
  
  Powodzenia ! ^^

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie