Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mira31130 4.5.2010 (14:26)

  Wprawdzie mam dopiero osiemnaście lat, moja wiara zdążyła już przeżyć wiele wzlotów i upadków. Kiedy nie powodziło mi się, kiedy nie wszystko szło po mojej myśli, kiedy prosiłem Jezusa o pomoc a on zdawał się nie odpowiadać, zaczynałem się złościć i powątpiewać, czy On naprawdę istnieje, a jeśli tak, to dlaczego pozostaje głuchy na moje prośby. Miałem problemy typowe dla nastolatków, czasami większe, czasami mniejsze jednak zawsze sobie z nimi radziłem, aż do czasu, gdy pewna sytuacja mnie zupełnie przerosła i podała moją wiarę pod bardzo duży znak zapytania... Pewnego – jakby się zdawało – zupełnie przeciętnego, niczym nie różniąjącego się od innych dnia, zdarzyła się tragedia, która zmieniła życie moje i wielu innych ludzi. W wyniku wypadku, po czterech dniach walki o życie, zmarła moja przyjaciółka z klasy. Wydarzenie to wstrząsnęło najbliższą rodziną, przyjaciółmi i znajomymi. Z dnia na dzień straciliśmy osobę niezwykle uzdolnioną, pogodną i bardzo mocno wierzącą. To właśnie jej wiara dawała jej siłę do walki o każdy dzień, to ona jej pomagała, gdy było ciężko. Podczas tych czterech długich dni bardzo wiele osób modliło się właściwie o cud, przypuściliśmy istny szturm do bram niebios, który jednak nie pomógł. Odebrano nam ją w sposób nagły, niespodziewany, wręcz brutalny. W obliczu takiej tragedii rodzi się w osobach najbliższych Natalii wiele żalu, złości, bólu i... zwątpienia. Zaczynamy sobie zadawać mnóstwo pytań: „Jak to mogło się stać?”, „Dlaczego akurat ona?”, aż wreszcie: „Dlaczego Jezus dopuścił do tego?”. Wiara wielu ludzi mogła przeżyć kryzys, nie mówiąc już o tak chybotliwej wierze jak moja. Z tych wszystkich mnożących się cały czas pytań zrodziła się we mnie złość, złość na Boga, na Jezusa, że do czegoś takiego dopuścił. Przestałem chodzić do kościoła na msze, przestałem się modlić w domu, zdjąłem nawet krzyżyk, który nosiłem na łańcuszku. Zbuntowałem się przeciwko Bogu, powiedziałem Mu zdecydowanie nie, bo stwierdziłem, że to wszystko Jego wina. Taka sytuacja trwała przez kilka miesięcy, aż do czasu, gdy do moich rąk trafiła mała niebieska książeczka pod tytułem „Moja mała Biblia”. Z początku zacząłem ją obojętnie przeglądać, ale z czasem... Z czasem słowa w niej zawarte zaczęły bardzo mocno do mnie przemawiać, czułem jakby były skierowane wprost do mnie, jakby On mi je zesłał, aby mnie pocieszyć, aby przywrócić mi wiarę w Jego istnienie i siłę...

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie