Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mira31130 4.5.2010 (13:16)

  PIERWSZA WOJNA PUNICKA:
  Konflikt ten dotyczył Sycylii. Kartagińczycy starali się powiększyć swój stan posiadania właśnie na tej wyspie. Rzymianie, którzy kończyli opanowywanie południowej części Półwyspu Apenińskiego uznali ich poczynanie z bardzo niebezpieczne. Wojna wybuchła w 264r p.n.e. Zmusiła rzymian do wybudowania floty której wcześniej nie miała. Po długich walkach w czasie których rzymianie czterokrotnie tracili i odbudowywali swoją flotę, Kartagina musiała zgodzić się na pokój w 241r p.n.e. Musieli wycofać się z wyspy, zapłacić wielką kontrybucję i ograniczyć liczebność floty wojennej.
  DRUGA WOJNA PUNICKA:
  Po I wojnie którą Kartagina przegrała nastroje anty rzymskie w tym kraju były bardzo silne. Pewnej arystokratycznej rodzinie, Barakidów, udało się stworzyć na terenie Hiszpanii własne państwo które było mało związane z Kartaginą, ale działało w jej interesach. Gromadzono tam środki na wojnę z Rzymem. Tą znakomitą bazę do działań wojennych odziedziczył Hannibal. Wojna rozpoczęła się w 218r p.n.e.. Obie strony oskarżały siebie o jej wywołanie, ale i tak jasne było że obie jej chciały. Hannibal nie miał dostatecznie licznej floty aby morzem przeprawić się do Italii, więc musiał iść przez Pireneje, południową Galię i przez Alpy. Straty były znaczne, ale w ten sposób Hannibal zyskiwał element zaskoczenia. Kiedy dotarł do doliny Padu miał około 20000 pieszych i 6000 jeźdźców. Swoją armię uzupełnił jeszcze barbarzyńcami, którzy także walczyli z Rzymem. Kartagiński wódz liczył że jego pierwsze sukcesy wystarczą aby sprzymierzeńcy Rzymu dołączyli do niego. Trzy pierwsze bitwy wygrał m.in. pod Kannami w 216r p.n.e. Rzymianie zdawali sobie sprawę że nie stać ich na ryzyko jeszcze jednej wielkiej bitwy i ograniczyli się do wojny podjazdowej, która była bardzo niewygodna dla wojsk Hannibala. W czasie wojny wódz ten doszedł nawet pod Rzym wzbudzając panikę, ale miał zbyt mało wojska by szturmować miasto. Oczekiwane posiłki z Hiszpanii zostały rozbite po drodze.
  Rzymianie zdecydowali się uderzyć w samą Kartaginę. Publiusz Korneliusz Scypio przystąpił do organizowania jeszcze jednej wielkiej armii i przeprowadził ją do Afryki. Hannibal musiał wrócić i bronić Kartaginy. Bitwa pod Zamą w 202r p.n.e. zdecydowała o końcowym zwycięstwie Rzymu. Kartagina wyrzekła się hiszpańskich posiadłości, straciła resztki floty i musiała zapłacić wysoką kontrybucję.
  TRZECIA WOJNA PUNICKA:
  Po II wojnie punickiej Kartagina była bardzo słaba. Podstawą jej ekonomiki nie był już handel, ale uprawianie ziemi. Rzymianie jednak nadal bali się tego państwa myśląc że jest w stanie odbudować swoją potęgę. I to tłumaczy wypowiedzenie III wojny punickiej, mającej na celu całkowite zniszczenie Kartaginy. Mieszkańcy miasta bronili się zaciekle, chociaż wiedzieli że i tak nie mają szans. Rzym zdobył Kartaginę w 146r p.n.e. Do niewoli sprzedał tych którzy przeżyli, miasto zrównali z ziemią, a z ich terytoriów utworzyli prowincję.
  
  Tym sposobem Flandria stała się wiernym sojusznikiem Anglii, która zdobyła potencjalnego przeciwnika oraz przyszły pretekst do walki z Francuzami i tak też się stało w niedługim czasie. Warto dodać że Francja też posiadała potencjalnego sprzymieżeńca do wojny z Anglią i to na ich terenie czyli Szkocję. Królestwo to w pewnym momencie straciło swoją suwerenność oraz oddało część ziem Angli, dlatego że Edward III pomógł Edwardowii Ballidowi w zdobyciu tronu szkockiego. Ostatnia przyczyna o której wspomnę dotyczy sytuacji w jakiej znalazły się oba te państwa przed wybuchem wojny stuletniej. Oba były już jednymi z najsilniejszych ówczesnych państw europejckich. Co się z tym wiążę chciały być jeszcze silniejsze ale żeby tak się stało to trzeba osłabić najlepiej też wielkie państwo i to najbliższego sąsiada a takimi byli Francja i Anglia. Kraje te potrzebowały też nowych terenów a jak już pisałem we Francji było wiele bogatych krain które defakto były jeszcze samodzelne więc Angila i Francja zwróciła uwagę na te tereny i zaczeli o nie rywalizować.
  W 1337 Filip IV – król Francji uznał Edwarda III – króla Angli za zbuntowanego wasala i ogłosił konfiskatę Gujenny. W odpowiedzi na ten krok Anglik odwołał hołd złożony ze swych ziem we Francji. Ogłosił on również słuszne prawa do tronu francuskiego o których już wspominałem i tym sposobem Edward III w 1337 wypowiedział wojnę Francji w celu „głównym”- wyegzekwowania swych praw dynastycznych do tronu. I tak datę 1337 uznaję się za rozpoczęcie wojny stuleniej. Wspomnę też że do wojny tej wmieszały się też inne państwa, księstwa, królestwa, wprawdzie nie odegrały większej roli jednak zabieg ich wymienienia ma zaznaczyć że była to jedna z pierwszych wojen „ogólnoeuropejskich” Po stronie Francji opowiedziała się : Kastylia, Szkocja, Genua, Majorka, Czechy, Aragonia i Bretania a po stronie Angli : Burgundia, Portugalia, Nawarra, Flandria, Hainaut, Akwitania, Luksemburg i Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego. Zaznaczam już na wstępnie ze działania wojenne toczyły się wyłącznie na terytorium francuskim, przesto od razu widać, że Francuzi byli już na początku w złej sytuacji. Działania wojenne rozpoczeli Anglicy w roku dopiero 1339, pustosząc wtedy nadgraniczne księstwa francuskie, po czym nastąpił zastój, gdyż Edwardowi III skończyły się pieniądze. I takie zastoje nawet dłuższe będą jeszcze częściej występowały. Dlatego wielu dzieli wojnę stuletnią na fazy np.
  Tadeusz Manteuffel na pięć faz, popularna wirtualna encyklopedia na cztery fazy a nawet spotkałem się czytając jakiś artykuł że historyk podzilił ją na 16 etapów. Ja nie dokonam podziału, postaram się przedstawić najważniejsze wydarzenia tej wojny omijając szczegóły by moć się skupić na ważniejszej dla mnie kwesti czyli jakie wywołała skutki i jakie miała znaczenie Wojna Stuletnia.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie