Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  sonar 27.12.2010 (15:17)

  Mam na imię Zuza i chodzę do szóstej klasy szkoły podstawowej.
  Uczę się bardzo dobrze, ale miewam szalone pomysły i często obrywam uwagi za "nieodpowiednie zachowanie podczas lekcji".
  Zaliczyłam już kilka rozmówek z wychowawczynią i pedagogiem szkolnym. Moi rodzice też mieli tą wątpliwą przyjemność odwiedzenia gabinetu pedagoga szkolnego. No, obiecywałam poprawę, nawet próbowałam być ideałem, ale.............
  No właśnie - ale- ale było to niemożliwe !
  Bo jak wytrzymać w ciszy i skupieniu, gdy przede mną w ławce siedzi nasza klasowa miss - Julita (na którą mówię " jelita" - a ona się cieszy , bo myśli , że to po norwesku !)
  Julita jest bardzo ładna i .... mało inteligentna - cóż matka natura była sprawiedliwa.
  Gdy pięknota jest wyrywana do odpowiedzi - to aż mnie skręca by jej głupot nie podpowiadać. I zazwyczaj podpowiadam takie brednie, że aż nauczyciel ma trudności z utrzymaniem powagi.
  Za mną w ławce siedzi Majchrzycki - taki "spadochroniarz", który powtarza klasę. Ten to mnie zaczepia - a to mnie ukłuje cyrklem , a to szczypie mnie w plecy. Zwykle staram się ignorować jego zaczepki i dopiero na przerwie odpowiednio go potraktować. Jednak czasami zaskoczy mnie czymś idiotycznym i wtedy nie potrafię się opanować.
  Ostatnio miałam zapleciony warkocz , a ten idiota złapał go i w momencie gdy matematyk tłumaczył nowy temat mocno mnie za niego pociągnął. Zabolało jak diabli ! Dlatego nie opanowałam się i wrzasnęłam z całych sił . Majchrzycki miał ubaw , a ja oberwałam uwagę.
  No, oczywiście nie pozostałam mu dłużna i na przerwie obiadowej w stołówce, gdy próbował zabrać maluchowi z I klasy obiad - dyskretnie podstawiłam mu nogę. Tego dnia do drugiego dania podawano buraczki, nie muszę więc opisywać jak malowniczo wyglądał ten pajac.
  Moja wychowawczyni ciągle mnie upomina i przypomina,że dałam słowo , że się poprawię. Ja na to w duchu odpowiadam , że nie podałam konkretnej daty , kiedy to nastąpi.
  W każdym bądź razie ocenę z zachowania mam zawsze niską, najniższą wśród wszystkich dziewcząt w całej szkole.
  Dzisiaj znowu dostałam uwagę. Kiedyś podpowiedziałam naszej miss piękności , że "łoś jest rybą wędrowną". Ona to powtórzyła, dostała jedynkę a w domu poskarżyła się swojej mamie. I właśnie dzisiaj jej mama z awanturą przybiegła do szkoły. Skończyło się to przedstawieniem w gabinecie pedagoga szkolnego.
  Trochę mi głupio, bo ostatnio podsłuchałam rozmowę rodziców i oni autentycznie są podłamani.
  Atmosfera w domu była nieciekawa, dlatego zamknęłam się w swoim pokoju i po odrobieniu zadań poszłam spać.
  Początkowo śniły mi się takie fajne krajobrazy afrykańskie, później groty i stalaktyty i nagle usłyszałam , że ktoś mnie woła. Ten głos był taki chrapliwy i syczący. Otworzyłam oczy i zobaczyłam , że na brzegu mojego łóżka siedzi dziewczyna w moim wieku o bardzo dziwnej urodzie . Miała długie włosy splecione w mnóstwo warkoczyków, wielkie zielone oczy, długi nos i wąskie blade usta. Ubrana też była w strój , który kojarzył mi się z japońskim kimonem.
  - Kim jesteś ?- zapytałam bardziej zdziwiona niż przestraszona
  - Jestem Nori - odpowiedziała ta dziewczyna
  - Co robisz w moim pokoju , jak tu weszłaś ?
  - Zwyczajnie przeniknęłam przez ścianę . Dla ducha to żaden problem.
  - Dla ducha ???? - krzyknęłam
  - No , jestem duchem. Już od jakiś trzystu lat jestem przydzielana do zadań specjalnych - wyjaśniła dziwna dziewczyna
  - Ale ja nie wierzę w duchy !
  - To uwierzysz - powiedziała Nori i rozłożyła ręce .
  W moim pokoju pojawiły się opary mgły i spod podłogi zaczęły wypełzać stwory podobne do zombi. Jeden z nich chwycił mnie oślizgłą łapa za piętę.
  Krzyknęłam z obrzydzenia, Nori klasnęła i wszystko wróciło do normy.
  - Jestem duchem do zadań specjalnych . A tym zadaniem jesteś ty - wskazała na mnie palcem.- Opatrzność uznała, że pora położyć kres twoim wygłupom. Twoja matka o to się wczoraj gorąco modliła. I bardzo płakała - dodała Nori półgłosem
  Zrobiło mi się wyjątkowo nieprzyjemnie.
  - Dlatego tu jestem i ostrzegam cię. Masz natychmiast zapanować nad sobą, skończyć z wygłupami w szkole. Jeśli roznosi cię energia - zapisz się na karate czy judo. Tu zostawiam ci ulotki - powiedziała i położyła na moim biurku kolorowe karteczki.
  Spojrzałam na nią zdziwiona
  - Po co mi to ? - zapytałam
  - Walki wschodu to trening nie tylko dla ciała , ale i dla umysłu. Nauczysz się nad sobą panować.
  - A jeśli cię nie posłucham - zapytałam przekornie
  - To wtedy stanie się to - Nori rozłożyła ręce i nagle znalazłyśmy się w sali szpitalnej, chyba na OIOM-ie.
  Zobaczyłam siebie leżąca na łóżku i mnóstwo aparatury podłączonej do mojego ciała. Obok mnie siedziała na krześle moja mama, trzymała mnie za rękę i płakała.
  - Co mi się stało ? - zapytałam drżącym głosem
  - Majchrzycki cię zaczepiał na lekcji, na przerwie uderzyłaś go w ucho a on cię tak odepchnął , że spadłaś ze schodów i zapadłaś w śpiączkę...
  Nori złożyła ręce - znowu byłyśmy w moim pokoju.
  - To co, spróbujesz ? - zapytała
  Bez słów pokiwałam głową. Nori zniknęła a ja zasnęłam.
  Gdy obudziłam się obok mnie na łóżku siedziała moja mama i trzymała mi rękę na głowie.
  - Krzyczałaś przez sen, chyba ci się coś złego śniło - powiedziała
  - Chyba tak - przytaknęłam i wstałam.
  Po chwili wiedziałam , że to jednak nie był sen - na blacie biurka leżały kolorowe ulotki o szkołach walk wschodu a na moim plecaku pojawił się mały portret Nori.
  - Mamo , chcę się zapisać na karate - powiedziałam głośno
  - Dlaczego - mama zatrzymała się w drzwiach mojego pokoju
  - Chcę zapanować nad sobą i skończyć z wygłupami w szkole- odpowiedziałam
  Mama podeszła do mnie i przytuliła mnie.
  - O niczym innym nie marzę - powiedziała łamiącym się głosem - Wybierz szkołę i jeszcze dzisiaj tam pójdziemy. Kocham cię córeczko...
  - Ja ciebie też mamo......
  
  
  -----------------------------------
  Trochę się rozpisałam. Skróć to opowiadanie według własnego uznania.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie