Treść zadania

Wojna polsko-turecka

Na południu Rzeczpospolita sąsiadowała z państwem tureckim nazywanym również Imperium Osmańskim. Na początku XVII w. doszło do konfliktu polsko-tureckiego, który trwał z przerwami wiele dziesięcioleci. Kilkakrotnie Polacy odnosili sukcesy, ale zdarzały się też klęski. Do największej doszło w 1672 r.. gdy Turcy zdobyli polską twierdzę w Kamieńcu Podolskim, zmuszając Rzeczpospolitą do podpisania haniebnego pokoju. Musiała ona poddać Turcji część swego terytorium i płacić daninę. Nie zrezygnowano jednak z walki i w rok później hetman Jan Sobieski na czele wojsk polskich, których siłę stanowiła ciężkozbrojna husaria, rozgromił armię turecką pod Chocimiem. Zwycięstwo to rozsławiło Sobieskiego i spowodowało, że szlachta wybrała go królem. Panował jako Jan III Sobieski. W 1683r. Turcy uderzyli na Austrię, a olbrzymia armia turecka rozpoczęła oblężenie Wiednia. Sytuacja obrońców stała się krytyczna. Wówczas cesarz zwrócił się do Jana III Sobieskiego z prośbą o odsiecz. Król zebrał armię i przybywszy pod Wiedeń, objął komendę nad całością wojsk walczących z Turkami. Najeźdźcy zostali pokonani i zmuszeni do odwrotu. Zdobyto obóz nieprzyjacielski. Potęgą turecka została złamana, chociaż wojna toczyła się jeszcze kilkanaście lat. Zwycięstwo wiedeńskie rozsławiło imię polskiego króla w całej Europie. Jan III Sobieski był nie tylko wspaniałym wodzem, ale i politykiem. Wiele uwagi poświęcał sytuacji wewnętrznej państwa. Zdawał sobie sprawę, że wojny osłabiły kraj. Wiedział, że Rzeczpospolita coraz bardziej chyli się ku upadkowi. Państwo rozdzierały wewnętrzne konflikty, szerzyła się prywata i samowola szlachty- szczególnie wielkich panów. Nawet taki wielki władca jak Jan III Sobieski nie mógł powstrzymać zbliżającej się katastrofy.