Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  agusia_19915 1.5.2010 (09:38)

  Prawdziwej miłości nie można zniszczyć. Na to pytanie, wydaje mi się, że większość z nas odpowiedziałaby twierdząco. Przykłady wielkiej miłości odnajdujemy nie tylko w życiu codziennym (miłość papieża Jana Pawła II do ludzi, miłość rodziców do dzieci), ale również w literaturze (wieczna miłość Romea i Julii, bezgraniczne uczucie ojca do marnotrawnego syna, nieustanna miłość Abrahama i Hioba do Boga). Uczucie, to jedna z najważniejszych wartości towarzyszących człowiekowi od dzieciństwa aż do późnej starości. Czasami miłość bywa silniejsza od rozsądku. Przykład takiej miłości odnajdujemy w utworze „Romeo i Julia”, w którym dwoje młodych, zakochanych w sobie ludzi, pochodzących z dwóch skłóconych ze sobą rodzin walczy o prawo do swojej miłości. Ich miłość jest tak mocna, że nie potrafią bez siebie żyć. Wybierają śmierć, popełniają razem samobójstwo, gdyż nie umieliby bez siebie żyć. Nie wolno też pominąć przypowieści o Hiobie, gdzie ukazana jest wielka miłość człowieka do Boga. Hiob jest bohaterem, który żyje szczęśliwie, posiada ogromny majątek i liczne potomstwo. Pewnego dnia Bóg wystawia go na próbę. Dotyka go nieszczęściem oraz chorobami. Zabiera mu cały majątek. Przyjaciele, rodzina i żona przeklinają Boga za wyrządzone krzywdy. Jednak Hiob trwa przy Bogu. Hiob jest przykładem miłosiernego chrześcijanina, który mimo wszystko nie przestał kochać Boga. Pragnę też zwrócić uwagę na bezgraniczne uczucie ojca do marnotrawnego, młodszego syna w Nowym Testamencie. Młodszy syn chce od ojca część należnego mu majątku. Ojciec mu go daje, a on żyjąc rozrzutnie roztrwania. Szukając gdzieś jedzenia przystaje do jednego pasterza by móc zaspokoić głód chociaż strąkami dla świń. Jednak mężczyzna nie daje mu nic za darmo. Wówczas syn marnotrawny przypomina o ojcu i postanawia do niego wrócić. Ojciec przyjmuje go, przyodziewa, daje mu pierścień, sandały i na jego cześć wydaje ucztę. Starszy brat tym czasem jest w polu. Usłyszawszy muzykę, przywołuje sługę i pyta co się stało. Sługa opowiada mu o powrocie marnotrawnego syna. Starszy brat irytuje się, że przez tyle lat był przy ojcu, a dla to dla niego nigdy nie zabito nawet koźlęcia, a dla jego brata zabito tuczne cielę pomimo tego, że ten roztrwonił majątek ojca. Ojciec wychodzi wówczas przed dom i mówi „Dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do Ciebie należy. A trzeba się weselić z tego, że ten brat Twój był umarły, a ożył; był zaginiony, a się odnalazł”. Podzielam również opinię, iż Jan Paweł II, to człowiek, dla którego głównym celem w życiu był nakaz miłości bliźniego. Papież zwracał się do wszystkich, bez względu na kolor skóry, czy majętność człowieka. W czasie swoich pielgrzymek często spotykał się z ludźmi zepchniętymi na margines życia. Starał się o ich równouprawnienie. Posiadał niesamowitą zdolność nawiązywania kontaktu z każdym człowiekiem: starym, młodym, chorym, zdrowym, bogatym i biednym. Miał fantastyczny kontakt młodymi ludźmi, potrafił zgromadzić wokół siebie setki tysięcy młodych ludzi. Uwielbiały go również dzieci. Wszyscy go cenili i kochali. Te dowody świadczą o tym, że Karol Wojtyła kierował się w życiu nakazem miłości do bliźniego). W życiu codziennym też znajdujemy wiele przykładów, iż prawdziwej miłości nie można zniszczyć. Nie zniszczy jej choroba, ból, oszpecenie, cierpienie. Jak wiele matek upośledzonych, ciężko chorych dzieci nie oddaje ich do ośrodków dla niepełnosprawnych, a do końca poświęca się opiece rezygnując ze swego życia. To miłość wieczna, dopóki śmierć nie rozłączy.
  Czy można nie wierzyć w słuszność twierdzenia, że prawdziwa miłość nigdy się nie kończy. Myślę, że przytoczone przeze mnie argumenty w pełni pozwolą zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie. Prawdziwej miłości nie można zniszczyć, ona trwa wiecznie, „ miłość cierpliwa jest, łaskawa jest, miłość nie zazdrości”. Przeżycie miłości jest najlepszym, co spotyka człowieka, nadaje jego życiu sens.
  
  
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie