Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  ella123 5.12.2010 (15:36)

  Zostałam zaproszona do ambasady amerykańskiej i no cóż, zgodziłam się. Nie ma się co dziwić, w końcu wśród gości miało być wiele znanych osób. A teraz co? Siedzę na ławce w terminalu i czekam na swój samolot. Akurat w ten jeden dzień musiał się spóźnić. Ale niech będzie, zaczekam.
  Ze spokojem kupuję gazetę i do reszty zajmuję się czytaniem. To zabawne, że kiedy tak tutaj czekam, czytanie wydaje mi się przyjemną rzeczą. Pochłania mnie całkowicie, nic więc dziwnego, że nie zauważam kobiety, która nerwowo mnie szturcha.
  -O co chodzi?- pytam ją, starając się zabrzmieć przyjaźnie.
  -Przepraszam, ale zgubiłam gdzieś zegarek. Wie Pani może która godzina?
  Zerkam nerwowo na zegarek. Nie lubię, gdy ktoś mi przerywa.
  -Jest 15.20-odpowiadam i wracam do czytania.
  -Dziękuje. Chyba nie będzie mieć pani nic przeciwko, jeśli tu usiądę?- pyta kobieta.
  -Nie, skąd- odpowiadam z wymuszonym uśmiechem.
  Kobieta zajmuje miejsce obok mnie. Dopiero teraz widzę, że ciągle miała ze sobą dziecko, a dokładniej pulchnego trzylatka, z którego uśmiechu nie może wyniknąć nic dobrego.
  Nie podejrzewając nadchodzącego nieszczęścia ignoruję rodzinę. Czeka na mnie moja gazeta. Niestety, chyba los chciał bym nigdy jej nie przeczytała.
  -Wiktor, nie!-słyszę nerwowy krzyk kobiety siedzącej obok. Potem jest już tylko dźwięk mojej roztrzaskanej komórki i śmiech chłopca.
  Dziecko otworzyło moją torbę i wyjęło telefon, po którym teraz została tylko kupka gruzu. Kto by pomyślał, że dzieci są takie silne, a telefony kruche. No cóż, na pewno nie ja.
  Kobieta patrzy na mnie oniemiała. Nagle zaczyna mówić:
  -Tak bardzo Panią przepraszam! Tyle razy mu mówiłam, że tak nie wolno, ale on nadal swoje! Naprawdę bardzo mi przykro!
  -Nic się nie stało- warknęłam do niej przez zaciśnięte zęby.
  W tej samej chwili odezwał się głos z głośnika:
  -Wszystkie loty odwołane przez śnieżycę. Serdecznie przepraszamy.
  Cała gotuję się ze złości jednak nie chcę tego okazywać. Zabieram walizkę oraz telefon i z dumnie podniesioną głową, wychodzę z terminalu.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie